Ногай - 2011 Edition (NT)

Юмадынъ биринши ок куьнинде, танъ манъында, хатынлар аьзирлеген ийисли майларды алып, кабырга келдилер. Ама тастынъ кабырдан авдарылып тасланганын коьрдилер. Эм мезарга киргенде, Раббий Исадынъ суьегин таппадылар. Олар бу затка сейирсинип турган вакытта, олардынъ алдына йылтыраган кийимлери мен бирден эки эр киси шыктылар. Хатынлар коркып, юзлерин тоьмен ийгенде, эр кисилер: «Сиз неге тириди оьлилер арасыннан излейсиз? Ол мунда йок, Ол тирилген! Галилеяда болган заманда Онынъ сизге айткан соьзлерин эсинъизге туьсиринъизтагы: „Аьдем Улы куьналылар колына тапшырылмага, кашка керилмеге эм уьшинши куьнде тирилмеге керек“, – деген эди Ол сизге», – дедилер.
Хатынлар Исадынъ соьзлерин эслерине туьсирдилер. Кабырдан кайтып, бу затлардынъ баьрисин де Исадынъ он бир соктасына эм баьри калганларга билдирдилер. Бу затлардынъ акында элшилерге айтканлардынъ ишинде магдалашы Марьем, Йоханна эм Якуптынъ анасы Марьем эм солай ок олар ман бирге баскалар да бар эдилер. Ама олардынъ айтканлары элшилерге бос соьзлер болып коьриндилер эм кыскаяклыларга ынанмадылар. Петер болса турып, кабырга шабып барды. Ол ийилип карады да онда тек кебинди коьрди эм, болган затка сейирсинип, артына кайтты.

Сол ок куьн олардынъ экиси Ерусалимнен алпыс стадия эректеги Аммаус деп аталган элге йолландылар. Эм бу болган затлардынъ акында оьз ара хабарласып бардылар. Олар соьйтип бири-бири мен соьйлесип эм ойласып барганда, Иса Оьзи оларга янасып келип косылды. Ама олардынъ коьзлери тыйылган эдилер, сол себептен олар Оны танымадылар.
Иса болса оларга: «Сиз йолда бараятырып не зат акында хабарласасыз?» – деди.
Олар да кайгылы болып онда токтадылар. Олардан бирев, Клеопа дегени, явапка: «Сен Ерусалимге янъы келгенлерден боларсынъ, сосы куьнлерде онда болганды калай билмейсинъ?» – деди.
Иса оларга: «Не болганды?» – деди.
Олар Ога: «Назаретши Исага не болганы акында», – дедилер. «Ол Алладынъ эм баьри халктынъ алдында иси мен де, соьзи мен де куьдиретли пайхамбар эди. Бас дин куллыкшыларымыз бан басшыларымыз Оны оьлимге язалав уьшин бердилер эм кашка кердилер. А биз, Ол Исраилди куткараяк деп, уьмитленетаган эдик. Оннан сонъ да сол затлардынъ баьриси болганына буьгуьн уьшинши куьн бараятыр. Эм тагы да хатынларымыздынъ бир кавымлары бизди сейирсиндирдилер. Олар кабырга эртенъ мен барып, Онынъ суьегин таппаганлар эм кайтканда, оларга маьлеклер коьринип, Иса тирилген деп, билдиргенлерин айттылар. Бизи мен бирге болганлардан бир кавымлар мезарга барып, онда хатынлар айтканша болганын коьргенлер. Тек Исадынъ Оьзин коьрмегенлер».
Иса оларга: «Эй, калай акылсыз экенсиз эм юреклеринъиз бен пайхамбарлардынъ айткан соьзлерине кеш ынанувшыларсыз! Аьше, Масихке соьйтип азап шегип, Оьз данъкына етпеге керек тувылма эди?» – деди. Эм Ол Мусадан баслап, баьри Кие Язувларда Оьзининъ уьстиннен баьри пайхамбарлардынъ айтканларын оларга анълатты.
Олар бараяк болып шыккан элге ювыклап келгенлеринде, Иса йолын бардыргандай этти. Ама сокталары: «Аксам ювыклайды, куьн энди кавысып бараятыр, бизи мен кал», – деп, Оны токтаттылар. Иса элге кирип, олар ман калды.
Олар ман бирге сыпыра янына олтырганда, Ол оьтпекти алып шуькир этти де, сындырып, оларга узатты. Сонда олардынъ коьзлери ашылды, олар Исады таныдылар, тек Ол оларга коьринмей калды. Эм олар бир бирине: «Ол йолда бизи мен соьйлесип бизге Кие Язувларды анълаткан заманда, юрегимиз ишимизде суьйиништен янмадыма?» – деп сорадылар.
Сол саьатлей ок турып, Ерусалимге кери кайттылар эм он бир элшиди, олар ман бирге болган баскаларды да йыйылып турганларын таптылар. Олар: «Раббий уьшини мен де тирилген эм Шимонга коьринген!» – деп, соьйлесип туры эдилер. Эки аьдем де оларга йолда не болганын, Иса оьтпек сындырган заманда, Оны калай таныганларын айттылар.

Олар сол затлардынъ акында соьйлесетаган заманда, Иса Оьзи олардынъ арасына кирип: «Тынышлык сизге!» – деди.
Олар тартынып эм сескенип, (Исадынъ) янын коьремиз деп ойладылар. Ама Иса оларга: «Неге адалап калдынъыз? Юреклеринъизге сондай ойлар не уьшин киреди экен?» – деди. «Меним колларыма эм Меним аякларыма каранъызтага. Бу – Мен Оьзим! Колларынъызды Мага тийдирип каранъызтага, неге десе яннынъ, Менде коьретаганынъыздай, эти де, суьеги де болмайды», – дегенди айтты.
Соны айтып, Иса кол-аякларын оларга коьрсетти. Олар суьйингеннен, аьле де ынанмай, сейирсинип турганларында, Иса олардан: «Бу ерде сизде кайдай болса да бир азык барма?» – деп сорады. Олар Ога бир кесек писирилген балык узаттылар. Иса оны алып, олардынъ коьзлери алдында ашады. Сонъында оларга: «Мен сиз бен аьле болган заманда, Меним акымда Мусага буйырылган Тауратта, пайхамбарлар ман Забур китапларында язылганлардынъ баьриси толтырылмага тийисли деп, мине мунынъ акында айткан эдим».
Сонда Кие Язувларды анъласынлар деп, Иса олардынъ акылын ашты. «Мине сосы Язувларга коьре, Масих азап шекпеге де, уьшинши куьнинде оьлилерден тирилмеге де керек эди. Солай ок Ерусалимнен баслап, баьри халкларга тевбеге туьсуьв эм куьналарынынъ кеширилуьв хабары Онынъ аты ман билдирилмеге керек болган. Сиз, болсанъыз, бу ислердинъ шаатларысыз. Мен де Атамнынъ бермеге айтканын сизге йиберермен. Ама сиз йогардан куьдиретти алганга дейим Ерусалим шахарында калынъыз», – деди.

Соны айтып, Иса оларды шахардынъ тысына Бейтхинийге дери шыгарды да, колларын коьтерип, оларга разылыгын берди. Оларга разылыгын беретатаган шагында, олардан узакланып, коькке коьтерилип баслады. Олар Ога бас ийдилер эм уьйкен суьйиниш пен Ерусалимге кайттылар. Алла уьйининъ каралдысында дайым болып, Аллага шуькир айтып турадылар.

கேளுங்கள் Лука 24