San Lucas 21:25-27

’Kii̱ꞌ sa̱kanꞌ ndii, ko̱o̱ ña̱ i̱yo̱ va̱ nuu̱ꞌ ñu̱ꞌu̱ xiinꞌ nuu̱ꞌ yoo̱ꞌ, xiinꞌ nuu̱ꞌ tiuu̱nꞌ. Te̱ ne̱ yivi̱ꞌ nuu̱ꞌ ñu̱ꞌuꞌ i̱i̱n yivi̱ꞌ ndii, sa̱na̱ xíniꞌ ni̱a̱, te̱ ku̱yi̱ꞌvi va̱ ni̱a̱ xaꞌa̱ꞌ ña̱ i̱yo̱ va̱ ni̱ꞌi̱ mi̱ni̱ kaꞌnuꞌ, xiinꞌ ña̱ ndi̱e̱eꞌ va̱ nu̱ta̱ ti̱kui nuu̱ꞌ mi̱ni̱ ja̱a̱nꞌ. Te̱ ne̱ yivi̱ꞌ ja̱a̱nꞌ ndii, ku̱ni̱a̱a̱ꞌ xa̱chiꞌ ni̱a̱ ña̱ yiꞌvi ni̱a̱ xanini ni̱a̱ xaꞌa̱ꞌ ña̱ xitoꞌ xkaꞌndi̱a̱ nuu̱ꞌ ñu̱ꞌuꞌ i̱i̱n yivi̱ꞌ, sa̱kanꞌ ña̱ nde̱e̱ ña̱ ndi̱e̱eꞌ ña̱ yoo ndi̱viꞌ ndii, ta̱a̱n ndi̱e̱eꞌ a̱. Sa̱kanꞌ te̱ ku̱ni̱ ni̱a̱ yuꞌu̱, ña̱ nduuꞌ tu̱ te̱ yivi̱ꞌ, ña̱ kua̱xi̱ i̱ nuu̱ꞌ i̱i̱n viko̱ꞌ xiinꞌ kuaꞌa̱ꞌ yaꞌa̱ ña̱ ndi̱e̱eꞌ xiinꞌ ña̱ yiꞌé nda̱tu̱nꞌ kooꞌ chukuuꞌ.