Psaltaren 90:1-10
Psaltaren 90:1-10 Bibel 2000 (B2000)
En bön av gudsmannen Mose. Herre, du har varit vår tillflykt från släkte till släkte. Du fanns innan bergen föddes, innan jorden och världen blev till. Du är Gud från evighet till evighet. Du låter människan bli mull igen, du säger: Bli vad du en gång var! Tusen år är i dina ögon som den dag som förgick i går, som en av nattens timmar. Människorna sveper du bort, de är som morgonsömnen. De förgås som gräset. Fast det frodas om morgonen är det förgängligt: mot kvällen vissnar det och torkar bort. Din harm förtär oss, vi slås av skräck när du vredgas. Du granskar våra synder, allt vi dolt ligger öppet för din blick. Våra dagar rinner bort under din vrede, våra år försvinner som en suck. Sjuttio år varar vårt liv, åttio, om krafterna står bi. De flyende åren är möda och slit, snart är allt förbi, och vi är borta.
Psaltaren 90:1-10 Svenska Folkbibeln (SFB98)
En bön av gudsmannen Mose. Herre, du har varit vår tillflykt från släkte till släkte. Innan bergen blev till och du skapade jorden och världen, ja, från evighet till evighet är du, Gud. Du låter människorna vända åter till stoft, du säger: "Vänd åter, ni människors barn!" Ty tusen år är i dina ögon som den dag som förgick i går, de är som en nattväkt. Du sköljer dem bort, de är som en sömn. Om morgonen liknar de gräset som frodas. Om morgonen gror det och blomstrar, om aftonen vissnar det och blir torrt. Vi går under genom din vrede, genom din förbittring förskräcks vi. Du ställer våra missgärningar inför dig, våra hemliga synder i ditt ansiktes ljus. Alla våra dagar försvinner genom din harm, vi slutar våra år som en suck. Vårt liv varar sjuttio år eller åttio, om krafterna räcker. När det är som bäst är det möda och bekymmer. Snart är det förbi, vi flyger bort.
Psaltaren 90:1-10 Svenska 1917 (SVEN)
En bön av gudsmannen Mose. Herre, du har varit vår tillflykt från släkte till släkte. Förrän bergen blevo till och du frambragte jorden och världen, ja, från evighet till evighet är du, o Gud. Du låter människorna vända åter till stoft, du säger: »Vänden åter, I människors barn.» Ty tusen år äro i dina ögon såsom den dag som förgick i går; ja, de äro såsom en nattväkt. Du sköljer dem bort; de äro såsom en sömn. Om morgonen likna de gräset som frodas; det blomstrar upp och frodas om morgonen, men om aftonen torkar det bort och förvissnar. Ty vi förgås genom din vrede, och genom din förtörnelse ryckas vi plötsligt bort. Du ställer våra missgärningar inför dig, våra förborgade synder i ditt ansiktes ljus. Ja, alla våra dagar försvinna genom din förgrymmelse, vi lykta våra år såsom en suck. Vårt liv varar sjuttio år eller åttio år, om det bliver långt; och när det är som bäst, är det möda och fåfänglighet, ty det går snart förbi, likasom flöge vi bort.
Psaltaren 90:1-10 Svenska Folkbibeln 2015 (SFB15)
Herre, du har varit vår tillflykt från släkte till släkte. Innan bergen blev till och du skapade jorden och världen, från evighet till evighet är du, Gud. Du låter människan vända åter till stoft, du säger: "Vänd om, ni människors barn!" Tusen år är i dina ögon som dagen i går som försvann, som en av nattens timmar. Du sköljer bort dem, de är som en sömn. Om morgonen gror de som gräset, om morgonen gror det och blomstrar, mot kvällen vissnar det och torkar. Vi går under genom din vrede, förskräckta av din glöd. Du ställer våra synder inför dig, våra hemligheter i ditt ansiktes ljus. Alla våra dagar försvinner genom din vrede, vi slutar våra år som en suck. Vårt liv varar sjuttio år, eller åttio om krafterna räcker. När det är som bäst är det möda och bekymmer. Snart är det slut och vi flyger bort.
Psaltaren 90:1-10 nuBibeln (NUB)
Herre, du har varit vår tillflykt från generation till generation. Innan bergen föddes, innan du frambringade jorden och världen, fanns du, Gud, från evighet till evighet. Du låter människan bli jord igen och säger: ”Vänd åter, människobarn!” Tusen år är för dig bara som gårdagen som gick, som en enda timme i natten. Du sveper bort dem, de är som en sömn om morgonen, de försvinner som gräset, som växer upp på morgonen men vissnar och torkar ut innan kvällen. Genom din vrede förgås vi, vi förskräcks av din vredes glöd. Du lägger fram våra synder inför dig, våra hemliga synder drar du fram i ljuset. Våra dagar försvinner under din vrede, vi slutar våra år med en suck. Vi blir sjuttio år, kanske åttio, om krafterna räcker. Men våra flyende år är möda och besvär. Snart har de försvunnit, och vi är borta.