Psaltaren 73:15-28
Psaltaren 73:15-28 Bibel 2000 (B2000)
Hade jag sagt: Jag vill tala som de, då hade jag svikit dina trogna. Jag grubblade och sökte förstå, men det blev mig för svårt. Men så kom jag till Guds helgedom och insåg hur det går med dem. Du för dem ut på hala vägar, du störtar dem i fördärvet. Plötsligt blir de till intet, de går under och förgås i skräck, liksom drömmen är borta när man vaknar, en bild som är glömd då man stiger upp. När mitt sinne var bittert och det sved i mitt hjärta, då var jag utan förstånd, som ett oskäligt djur inför dig. Men nu är jag alltid hos dig, du håller mig vid handen. Du leder mig efter din vilja, du för mig på härlighetens väg. Äger jag dig i himlen önskar jag ingenting på jorden. Min kropp och mitt mod må svika, men jag har Gud, han är min klippa för evigt. De som är fjärran från dig går under, du förintar alla som är otrogna mot dig. Men jag har min lycka i att nalkas Gud, jag tar min tillflykt till Herren, min Gud, och skall vittna om allt du har gjort.
Psaltaren 73:15-28 Svenska Folkbibeln (SFB98)
Om jag hade sagt: "Så vill jag tala", då hade jag svikit dina barns släkte. När jag försökte förstå detta, då tycktes det mig alltför svårt, till dess att jag gick in i Guds helgedom och insåg hur det går dem till slut. På hal mark ställer du dem, du störtar ner dem i fördärvet. Hur plötsligt går de inte under! De förgås och får en ände med förskräckelse. Liksom drömmen är borta när man vaknar, skall du, Herre, förakta dem som skuggbilder, när du griper in. När mitt hjärta förbittrades och jag kände styng i mitt inre, då var jag oförnuftig och förstod ingenting, som ett djur var jag inför dig. Men jag är alltid hos dig, du håller mig i min högra hand. Du leder mig med ditt råd och tar sedan emot mig med ära. Vem har jag i himlen utom dig! När jag har dig frågar jag inte efter något på jorden. Om än min kropp och min själ tynar bort, så är Gud mitt hjärtas klippa och min del för evigt. Ty de som är fjärran från dig går under, du förgör alla som trolöst sviker dig. Att vara i Guds närhet är lycka för mig. Jag tar min tillflykt till Herren, HERREN, för att kunna tala om alla dina gärningar.
Psaltaren 73:15-28 Svenska 1917 (SVEN)
Om jag hade sagt: »Så vill jag lära», då hade jag svikit dina barns släkte. När jag nu tänkte efter för att begripa detta, syntes det mig alltför svårt, till dess jag trängde in i Guds heliga rådslut och aktade på dess ände. Sannerligen, på slipprig mark ställer du dem, du störtar dem ned i fördärv. Huru varda de ej till intet i ett ögonblick! De förgås och få en ände med förskräckelse. Såsom det är med en dröm, när man vaknar, o Herre, så aktar du dem för intet, såsom skuggbilder, när du vaknar. När mitt hjärta förbittrades och jag kände styng i mitt inre, då var jag oförnuftig och förstod intet; såsom ett oskäligt djur var jag inför dig. Dock förbliver jag städse hos dig; du håller mig vid min högra hand. Du skall leda mig efter ditt råd och sedan upptaga mig med ära. Vem har jag i himmelen utom dig! Och när jag har dig, då frågar jag efter intet på jorden. Om än min kropp och min själ försmäkta, så är dock Gud mitt hjärtas klippa och min del evinnerligen. Ty se, de som hava vikit bort ifrån dig skola förgås; du förgör var och en som trolöst avfaller från dig. Men jag har min glädje i att hålla mig intill Gud; jag söker min tillflykt hos Herren, HERREN, för att kunna förtälja alla dina gärningar.
Psaltaren 73:15-28 Svenska Folkbibeln 2015 (SFB15)
men hade jag sagt: "Så tänker jag tala", då hade jag svikit dina barns släkte. Jag funderade och försökte förstå det, men det var för svårt för mig, tills jag kom in i Guds helgedom och insåg deras öde. Du ställer dem på det hala, du störtar dem i fördärvet. Hur plötsligt ska de inte gå under! De förgås och får ett fruktansvärt slut. Så som en dröm är borta när man vaknar ska du, Herre, förakta dem som skuggbilder när du griper in. När mitt hjärta var bittert och det stack i mitt inre, då var jag oförnuftig och förstod ingenting, jag var som ett djur inför dig. Men jag är alltid hos dig, du håller mig i min högra hand. Du leder mig med ditt råd och tar sedan emot mig med ära. Vem har jag i himlen utom dig? Och har jag dig, söker jag inget på jorden. När min kropp och mitt hjärta ger upp, är Gud mitt hjärtas klippa och min lott för evigt. De som är fjärran från dig går under, du förgör alla som är otrogna mot dig. Men för mig är det gott att vara nära Gud. Jag tar min tillflykt till Herren, GUD, för att förkunna alla dina gärningar.
Psaltaren 73:15-28 nuBibeln (NUB)
Om jag hade sagt: ”Så vill jag tala”, skulle jag ha varit en förrädare mot dina barns generation. När jag försökte förstå detta var det alltför mödosamt för mig, tills jag kom in i Guds helgedom och insåg hur det går med dessa till slut. Du låter dem vandra på en hal väg, störtar dem i fördärvet och plötsligt går de under. De tar en ände med förskräckelse. Det blir som när man vaknar ur en dröm: Du, Herre, reser dig och föraktar dem som om de vore fantasier. När mitt hjärta var bittert och det sved inom mig, då var jag oförnuftig och ovetande, som ett djur inför dig. Ändå är jag alltid hos dig, och du håller min högra hand. Du leder mig efter ditt råd, och sedan för du mig till härligheten. Vem har jag i himlen utom dig? Och när jag har dig, önskar jag ingenting på jorden. Min kropp och min själ kan tyna bort, men Gud är min inre klippa och min del för evigt. Men de som är långt borta från dig kommer att förgås. Du förgör dem som inte är trogna mot dig. Men det är gott för mig att vara nära Gud. Jag har gjort HERREN Gud till min tillflykt, och jag vill berätta om alla dina gärningar.