Psaltaren 104:19-30
Psaltaren 104:19-30 Bibel 2000 (B2000)
Du gjorde månen, som visar årets tider, och solen, som vet när den skall gå ner. Du sänder mörker, och det blir natt. Då myllrar alla djur i skogen fram, de unga lejonen ryter efter rov och begär sin föda av Gud. Solen går upp, och de drar sig undan och lägger sig ner i sina hålor. Människan går ut till sina sysslor och arbetar tills kvällen kommer. Otaliga är dina verk, o Herre! Med vishet har du gjort dem alla, jorden är full av vad du skapat. Där är havet, det väldiga, vida, med en myllrande skara utan tal av djur både stora och små. Där stävar skeppen fram, där är Leviatan, som du skapat till att tumla om i djupet. Alla sätter sitt hopp till dig, du skall ge dem föda i rätt tid. Du ger dem, och de tar emot, du öppnar din hand, och de äter sig mätta. Du döljer ditt ansikte, och de blir förskräckta, du tar ifrån dem deras ande, och de dör och blir åter till mull. Du sänder din ande, då skapas liv. Du gör jorden ny.
Psaltaren 104:19-30 Svenska Folkbibeln (SFB98)
Du gjorde månen till att bestämma tider, solen vet stunden då den skall gå ner. Du sänder mörker och det blir natt, då kommer alla skogens djur i rörelse. De unga lejonen ryter efter rov och begär sin föda av Gud. Solen går upp, då drar de sig tillbaka och lägger sig ner i sina hålor. Människan går ut till sin gärning och arbetar till dess att kvällen kommer. Hur många är inte dina verk, HERRE! Med vishet har du gjort dem alla, jorden är full av vad du har skapat. Där är havet, det stora och vida, där är ett oräkneligt vimmel av levande varelser, både stora och små. Där går skeppen, där leker Leviatan som du har skapat. Alla väntar de på dig att du skall ge dem mat i rätt tid. Du ger dem och de samlar in, du öppnar din hand och de mättas av goda gåvor. Du döljer ditt ansikte och de blir förskräckta, du tar bort deras ande och de dör och vänder åter till stoft. Du sänder din Ande, då skapas de och du förnyar jordens ansikte.
Psaltaren 104:19-30 Svenska 1917 (SVEN)
Du gjorde månen till att bestämma tiderna; solen vet stunden då den skall gå ned. Du sänder mörker, och det bliver natt; då komma alla skogens djur i rörelse, de unga lejonen ryta efter rov och begära sin föda av Gud. Solen går upp; då draga de sig tillbaka och lägga sig ned i sina kulor. Människan går då ut till sin gärning och till sitt arbete intill aftonen. Huru mångfaldiga äro icke dina verk, o HERRE! Med vishet har du gjort dem alla. Jorden är full av vad du har skapat. Se ock havet, det stora ock vida: ett tallöst vimmel rör sig däri, djur både stora och små. Där gå skeppen sin väg fram, Leviatan, som du har skapat att leka däri. Alla vänta de efter dig, att du skall giva dem deras mat i rätt tid. Du giver dem, då samla de in; du upplåter din hand, då varda de mättade med goda håvor. Du fördöljer ditt ansikte, då förskräckas de; du tager bort deras ande, då förgås de och vända åter till sitt stoft igen. Du sänder ut din ande, då varda de skapade, och du förnyar jordens anlete.
Psaltaren 104:19-30 Svenska Folkbibeln 2015 (SFB15)
Månen har du gjort för att visa tider, solen vet när den ska gå ner. Du sänder mörker och det blir natt, då kommer skogens alla djur i rörelse. Unga lejon ryter efter rov och begär sin föda av Gud. Solen går upp, då drar de sig undan och lägger sig ner i sina hålor. Då går människan ut till sin gärning och arbetar tills kvällen kommer. Hur mångfaldiga är inte dina verk, HERRE! Med vishet har du gjort dem alla, jorden är full av vad du har skapat. Där är havet, det stora och vida, med ett oräkneligt vimmel av djur, både stora och små. Där går skeppen fram, och Leviatan som du skapat för att leka där. Alla hoppas de på dig, att du ska ge dem mat i rätt tid. Du ger dem och de samlar in, du öppnar din hand och de mättas av goda gåvor. Du döljer ditt ansikte och de blir förskräckta, du tar ifrån dem deras ande, de dör och blir åter till stoft. Du sänder din Ande, då skapas de och du förnyar jordens ansikte.
Psaltaren 104:19-30 nuBibeln (NUB)
Månen är gjord för att bestämma tider, och solen vet när den ska gå ner. Du sänder mörkret och natten kommer, då alla skogens djur myllrar fram. Då ryter de unga lejonen efter rov och begär sin mat av Gud. Men när solen går upp drar de sig tillbaka till sina hålor för att lägga sig. Då går människan till sitt arbete, där hon arbetar tills kvällen kommer. HERRE, hur många är inte dina verk! I vishet har du gjort alltsammans, och jorden är full av dina skapelser. Där finns det stora och vida havet, som myllrar av otaliga livsformer, av både stora och små djur. Där stävar fartygen fram, och där leker Leviatan, som du format. Alla väntar de på dig, att du ska ge dem deras föda i rätt tid. Du ger dem, och de samlar in. Du öppnar din hand, och de äter och blir mätta. Men om du vänder dig bort från dem blir de förskräckta. När du tar deras livsande ifrån dem dör de och blir åter jord. Du sänder din Ande, och nytt liv skapas. Du förnyar jorden.