توریت شریف: پَیدایش 4
4
1فِر حضرت آدم اپݨی زناݨی بی بی حوا کول گئے. بی بی حوا کی حمل ٹھہری گیا، تے اُنہاں نا اِک پُتر جمیا جِس نا ناں قابِیل رخیا گیا۔ فِر اُنہاں آخیا، ”مِکی اِک مُنڈا رب نی مدد نال مِلیا۔“ 2فِر قابیل نا پہرآ ہابیل جمیا.
جدُوں او بڑے ہوئے، ہابیل پہڈاں بکریاں نا چراݨے آلا بݨی گیا، تے قابیل کھیتی باڑی کرنے آلا بݨی گیا۔ 3وقت گُزرنے نے نال نال اِس طرح ہویا کہ قابیل اپݨیاں باڑیاں نا پھل کہنی کے رب اگے پیش کِیتا۔ 4فِر ہابیل اپݨیاں پہڈاں تے بکریاں نے پہلے جمے وے بچّے نا چنگا گوشت رب کی پیش کِیتا. رب ہابیل تے اُس نا ہدیہ قبول کِیتا، 5پر قابیل تے اُس نا ہدیہ منظور نی کِیتا. اِس واسطے قابیل کی سخت غصہ چڑھیا تے اُس نا مُونہ بِگڑی گیا۔
6رب قابیل کی آخیا، ”تُکی کِیئاں غصہ آیا؟ تُہاڑا مُونہ کِیئاں بِگڑی گیا؟ 7جے تُوں چنگا کریں، تے میں تُکی قبُول کرساں. پر جے تُوں چنگا نہ کریں، تے فِر غُناہ جنگلی جانور نی طرح تہاڑے دروازے پر چُپ کری کے بیٹھا وا، تے تُکی شکار کرنا چاہݨا. پر تُوں اُس پر ڈاڈھا ہوئی جا۔“
8اِک دیہاڑے قابیل اپݨے پہراؤ ہابیل کی آخیا، ”آ، باڑیاں در جُلاں.“ جدُوں او اُتھے سݨ، تے قابیل اپݨے پہراؤ پر حملہ کری کے اُس کی ماری شوڑیا۔
9فِر رب قابیل کولوں پُچھیا، ”تُہاڑا پہرآ کُتھے اَے؟“
اُس جواب دِتا، ”مِکی نی پتہ! میں اپݨے پہراؤ نا رَخوالا تے نہ!“
10رب آخیا، ”تُوں کَے کِیتا؟ مِکی اِس طرح لغݨا کہ تہاڑے پہراؤ نا خون مِکی زِیمی وِچوں واز دیݨا۔ 11تُوں اپݨے ہتھوں اپݨے پہراؤ نا خون کِیتا تے اُس نا خُون زمِیں پر رُڑی گیا. اِس واسطے تُہاڑے پر لعنت اے، تے تہاڑے واسطے زِیمی وِچ کُج وی نی جمݨ لغا۔ 12جس ویلے تُوں زِیمی پر کھیتی باڑی کرسیں، تے او تُکی فصل نہ دیسی، تے پُوری دُنیا وِچ تُوں اِدھر اُدھر نیاں ٹھوکراں کھاسیں۔“
13اے گل سُݨی کے قابیل آخیا، ”مہاڑی اے سزا مہاڑی برداشت تُوں باہر اے۔ 14تُوں مِکی اِس مُلخے وِچوں کڈݨا پیا ایں، تے میں تہاڑے کولوں دُور رہساں۔ میں پُوری دُنیا وِچ اِدھر اُدھر نیاں ٹھوکراں کھاساں، تے اِس طرح ہوسی کہ جیہڑا وی مِکی تکسی، او مِکی ماری شوڑسی!“
15پر رب جواب دِتا، ”اِس طرح نی ہوݨا! جے کوئی تُکی قتل کرے، اُس کولوں ست غَنا زیادہ بدلہ کِہندا جاسی۔“ فِر رب قابیل پر اِک نشان رخیا، تاںکہ جے کوئی اُس کی تکے، تے او اُس کی نہ مارے۔ 16بس قابیل رب نے حضور تُوں دور گیا، تے باغِ عدن نے مشرق نے پاسے نود نے علاقے، یعنی رُلݨ والی جغہ، وِچ جائی کے بسی گیا۔
17قابیل اپݨی زناݨی کول گیا تے او حاملہ ہوئی گئی، تے اُس نا پُتر حنُوک جمیا۔ اُس ویلے قابیل اِک شہر آباد کرنا پیا سی، تے اُس شہر نا ناں اپݨے پُترے نے نائیں پر رخیا۔ 18فِر حنُوک کولوں عِیراد، عِیراد کولوں محُویا ایل، محُویا ایل کولوں متُوسا ایل، تے متُوسا ایل کولوں لمک جمے۔
19لمک دوآں زناݨیاں نال بیاہ کِیتا، اِک نا ناں عَدہ تے دوئی نا ناں ضِلہ سی۔ 20عَدہ کولوں یابل جمیا، تے او اُنہاں نا بڈیرا سی جیہڑے تمبوئاں وِچ رہݨے اݨ تے ڈنگر چارݨے اݨ۔ 21اُس نے پہراؤ نا ناں یُوبل سی، تے او رباب تے بانسریاں بجاݨے آلیاں نا بڈیرا سی۔ 22فِر ضِلہ کولوں توبل قائن جمیا، جیہڑا پِتل تے لوہے نے سارے ہتھیاراں نا بݨاݨے آلا بݨی گیا. توبل قائن نی اِک پہیݨ سی، جِس نا ناں نعمہ سی۔
23اِک دیہاڑے لمک اپݨیاں زناݨیاں کی آخیا،
”عدہ تے ضِلہ، مہاڑی گل سُݨو!
اے مہاڑیو زناݨیو، مہاڑیاں گلاں پر کن تہرو!
میں اِک جَوان بندے کی ماری شوڑیا، جس مہاڑے پر حملہ کری کے مِکی زخمی کیتا سی۔
24جے قابیل نا بدلہ ست واری کِہندا جاسی،
تے لمک نا بدلہ ستتر واری کِہندا جاسی!“
25حضرت آدم اپݨی زناݨی کول فِر گئے، تے اُس نا اِک ہور پُتر جمیا. او آخݨ لغی، ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی ہابیل نے بدلے وِچ، جِس کی قابِیل ماری شوڑیا، دُوآ پُتر دِتا۔“ تاں اُس پترے نا ناں شِیث رخیا، جِس نا مطلب ”دِتا وا“ اے. 26بعد وِچ شِیث نا وی اِک پتر جمیا، جس نا ناں اُس اَنوش رخیا۔
اُنہاں دیہاڑیاں وِچ لوکاں رب نی عبادت کرنی شروع کیتی۔
Nu markerat:
توریت شریف: پَیدایش 4: phr
Märk
Dela
Kopiera
Vill du ha dina höjdpunkter sparade på alla dina enheter? Registrera dig eller logga in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir