Text: © Библиско Здружение на Р. Македонија 2023 Audio: ℗ 2024 Hosanna

македонскиот

Откако ги повика двана­есет­теми­на, им даде сила и власт над сите демони и да лекуваат болести. Па ги прати да го проповедаат царството Божјо и да ги лекуваат болните. И им рече: „Не земајте ништо за по пат: ниту стап, ниту торба, ниту леб, ниту среб­ро ниту по две облеки да имате! И во куќата во која ќе влезете, таму останете и оттаму тргнувајте на пат. А, ако некои не ве примат, излегувајќи од тој град, истресете го и правот од своите нозе, за сведоштво против нив.“ Кога излегоа, тие одеа по селата благовестејќи и лекувајќи насекаде.


Штом четворовласни­кот Ирод слушна што прави Тој, беше збунет, зашто некои велеа дека Јован воскреснал од мртвите; други, пак, дека се појавил Илија, а некои – дека воскреснал еден од древните пророци. А Ирод рече: „На Јован јас му ја отсеков главата; но Кој е Овој, за Кого што слушам такви нешта?“ И сакаше да Го види.


А кога апостолите се вратија, Му раскажаа што направиле. Тогаш ги зе­де и отиде насамо во пусто место до гра­дот наречен Витсаида. Но народот штом разбра – тргна по Него. И кога ги прими, им зборуваше за царството Божјо, и ги лекуваше оние што имаа потреба од лекување. При крајот на денот, пријдоа до Него дванаесеттемина и Му рекоа: „Отпушти го народот да оди да ноќева и да си најде храна по околните села и колиби; зашто овде сме во пусто место.“ Но Тој им рече: „Дајте им вие да ја­дат!“ Тие одговорија: „Ние немаме по­веќе од пет леба и две риби, освен ако отидеме и купиме храна за сите овие луѓе.“ Зашто имаше околу пет илјади мажи. Но Тој им рече на Своите ученици: „Седнете ги во групи по педесет.“ И направија така и ги седнаа си­те. А Тој, кога ги зеде петте леба и две­те риби, погледна кон небото, ги бла­гос­лови, ги раскрши и им ги даде на уче­ни­ците за да ги стават пред народот. И јадеа и се наситија сите; и кренаа дванаесет кошеви со останати парчиња.


Еднаш, кога Исус се молеше насамо, а Неговите ученици беа со Него, Тој ги праша: „Што вели народот, Кој сум Јас?“ Тие одговорија и рекоа: „Едни дека си Јован Крстител, други Илија, а не­кои, пак, дека воскреснал еден од древните пророци.“ Тој им рече: „А вие, што велите, Кој сум Јас?“ Петар одговори и рече: „Христос Божји.“


А Тој строго им заповеда никому да не кажуваат за тоа, велејќи дека Синот Човечки треба многу да пострада, да биде отфрлен од старешините, првосвештениците и книжниците, да биде убиен и на третиот ден да воскресне.


А на сите им зборуваше: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе својот крст и нека врви по Мене! Зашто, кој сака да го спаси својот живот, ќе го загуби; а кој ќе го загуби својот живот заради Мене, тој ќе го спаси. Зашто, каква му е ползата на чо­ве­кот, ако го добие целиот свет, а себе са­миот се упропасти или си наштети? Бидејќи, кој се срами од Мене и од Моите зборови, од него ќе се засрами и Синот Човечки, кога ќе дојде во славата Своја, и на Отецот и на светите ан­ге­ли. Вистина ви велам: овде стојат некои што не ќе вкусат смрт сѐ додека не го видат царството Божјо.“


А околу осум дена по овие зборови, ги зе­де Петар, Јован и Јаков и се ис­качи на гората за да се помоли. И додека се молеше, изгледот на Неговото лице се промени, а облеката Му стана бела и блескава. И ете, двајца мажи разговараа со Не­го; а тие беа Мојсеј и Илија. Па, кога се појавија во слава, тие збо­руваа за Неговата смрт, која требаше да се случи во Ерусалим. А Петар и оние кои беа со него ги бе­ше совладал сон; но штом се разбудија, ја видоа Неговата слава и двајцата мажи што стоеја со Него. И кога се разделуваа од Него, Петар, без да знае што зборува, Му рече на Исус: „Учителе, добро е да останеме овде; да направиме три колиби: една за Тебе, една за Мојсеј и една за Илија!“ Додека го велеше тоа, се појави об­лак и ги засени; и се исплашија штом влегоа во облакот. И дојде глас од облакот, кој велеше: „Овој е Мојот возљубен Син; Него пос­лушајте Го!“ А откако се чу тој глас, Исус ос­тана сам. И тие премолчаа и во тие денови никому ништо не кажаа за она што го беа виделе.


А следниот ден, додека се симнуваа од гората, Го пресретна многу народ. И ете, некој од народот извика: „Учителе, Ти се молам, погледни на мо­јот син, зашто ми е единец! Духот одненадеж го зграпчува и, ете, тој почнува да вреска. Толку силно го стресува, што тој се запенува и, откако многу ќе го измачи, одвај го пушта. Ги помолив Твоите ученици да го истераат, но не можеа.“ Исус одговори и рече: „О, неверно и развратно поколение! До кога ќе бидам со вас и до кога ќе ве трпам? Доведи го си­н ти тука!“ И додека тој уште приоѓаше, демонот го кутна и почна да го свива во грч. Но Исус му нареди на нечистиот дух, и го излекува момчето и го предаде на татко му.


И сите беа восхитени од Божјото величие. И додека сите се чудеа на сѐ што правеше Исус, Тој им рече на Своите ученици: „Ставете ги во вашите уши овие зборови: ’Синот Човечки ќе биде пре­да­ден во рацете на луѓето.‘“ Но тие не ги разбраа овие зборови, за­што беа прикриени од нив, за да не ги сфатат, а се плашеа да Го прашаат за нивното значење.


И меѓу нив започна расправа за тоа кој од нив е најго­лем. А Исус, знаејќи ја мислата на нив­ните срца, зеде едно дете и го постави покрај Себе, па им рече: „Кој го прима ова дете во Мое име, Мене Ме прима; а кој Ме прима Мене, го прима Оној што Ме пратил; зашто кој е најмал меѓу вас, тој е голем.“


Јован одговарајќи, рече: „Учителе, видовме еден човек кој во Твое име ис­терува демони, па му забранивме, би­дејќи не оди со нас.“ Исус му рече: „Не забранувајте му! Зашто, кој не е против вас, тој е со вас.“

А кога се приближија деновите на Неговото воздигнување, Тој одлучи да тргне на пат за Ерусалим; и испрати пред Себе гласници; тие отидоа и влегоа во едно самарјанско село да подготват за Него. Но таму не Го примија, зашто имаше из­глед на патник што оди во Ерусалим. Кога го видоа тоа Неговите ученици Јаков и Јован, рекоа: „Господи, са­каш ли да кажеме да падне оган од не­бото и да ги истреби, како што направи и Илија?“ Но Тој се сврте кон нив, ги укори и рече: „Вие не знаете од каков дух сте, зашто Синот Човечки дојде не да погубува човечки души, туку да ги спа­си.“ И отидоа во друго село.


А додека тие патуваа, некој Му ре­че: „Господи, ќе врвам по Тебе каде и да одиш.“ Исус му рече: „Лисиците имаат лег­ла и небесните птици гнезда, а Синот Човечки нема каде глава да потслони.“ На друг, пак, му рече: „Врви по Мене!“ А тој одговори: „Господи, до­зволи ми нај­напред да отидам да го погребам татко ми!“ Но Исус му рече: „Остави ги мрт­ви­те да ги погребуваат своите мртовци, а ти оди и разгласувај го Бож­јото царство!“ Потоа некој друг Му рече: „Гос­по­ди, ќе одам по Тебе, но дозволи ми нај­нап­ред да се збогувам со своите до­маш­ни.“ Исус, пак, му рече: „Никој, што ја ставил својата рака на ралото и пог­ле­д­ну­ва назад, не е достоен за царството Божјо.“

Lyssna på Лука 9