پیدایش 2
2
1به این ترتیب، آسمان‌ها و زمین و همهٔ اجزاء آن تکمیل گردید. 2و خدا تا روز هفتم کار آفرینش را به پایان رسانیده بود، و در روز هفتم#2:2 این آیه به صورت نقل قول در عبرانیان ۴:۴ آمده است. دست از کار کشید و استراحت کرد. 3و خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود، زیرا در آن روز از تمام کارهای آفرینش دست کشید و استراحت نمود. 4این بود شرح آفرینش آسمان‌ها و زمین.
باغ عَدَن
وقتی یَهْوه خدا آسمان‌ها و زمین را ساخت، 5هیچ گیاه یا علف سبزی بر روی زمین نبود، زیرا یَهْوه خدا هنوز باران بر زمین نبارانیده بود و کسی نبود که در زمین زراعت کند. 6امّا مِه از زیر زمین بالا می‌آمد و زمین را سیراب می‌کرد.
آفرینش آدم
7پس از آن یَهْوه خدا از خاک زمین آدم را سرشت و در بینی او نَفَس حیات دمید و آدم یک موجود زنده شد.#2:7 این آیه به صورت نقل قول در اوّل قرنتیان ۱۵:۴۵ آمده است.
باغ عدن
8یَهْوه خدا باغی در عدن که در طرف مشرق است احداث کرد و آدم را که سرشته بود در آنجا گذاشت. 9یَهْوه خدا همه نوع درخت‌های زیبا و میوه‌دار در آن باغ رویانید و درخت حیات و همچنین درخت شناخت خوب و بد را در وسط باغ قرار داد.
10رودخانه‌ای از عدن می‌گذشت و باغ را سیراب می‌کرد و از آنجا به چهار نهر تقسیم می‌شد. 11نهر اوّل، فیشون است که سرزمین حَویلَه را دور می‌زند. 12در این سرزمین طلای خالص و عطر گران‌قیمت و سنگ عقیق وجود دارد. 13نهر دوّم، جیحون است که سرزمین کوش را دور می‌زند. 14نهر سوّم دجله است که از شرق آشور می‌گذرد و نهر چهارم، فرات است.
15سپس یَهْوه خدا آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن زراعت کند و از آن نگاه‌داری نماید. 16یَهْوه، خدا به آدم گفت: «اجازه داری از میوۀ تمام درختان باغ آزادانه بخوری. 17امّا هرگز از میوۀ درخت شناخت خوب و بد نخور، زیرا اگر از آن بخوری، به‌یقین در همان روز خواهی مُرد.»
آفرینش زن
18یَهْوه خدا گفت: «خوب نیست که آدم تنها زندگی کند. پس یاوری مناسب وی بسازم.» 19پس یَهْوه خدا تمام حیوانات و پرندگان را از خاک زمین سرشت و نزد آدم آورد تا ببیند آدم چه نامی بر آن‌ها خواهد گذاشت، و هر نامی که آدم بر آن‌ها گذاشت، همان نام آن‌ها شد. 20بنابراین آدم تمام چهارپایان و پرندگان و حیوانات صحرا را نام‌گذاری کرد، ولی همدم مناسبی برای آدم پیدا نشد تا او را کمک کند.
21پس یَهْوه خدا، آدم را به خواب عمیقی فرو برد و وقتی او در خواب بود، یکی از دنده‌هایش را برداشت و جای آن را به هم پیوست. 22سپس از آن دنده، زنی ساخت و او را نزد آدم آورد. 23آدم گفت:
«سرانجام، این است
استخوانی از استخوان‌هایم،
و گوشتی از گوشتم.
نام او نساء خوانده خواهد شد، زیرا از انسان گرفته شد.»
24به این سبب است که مرد پدر و مادر خود را ترک کرده به زن خود می‌پیوندد و آن دو یک تن خواهند شد.#2:24 این آیه به صورت نقل قول در متّی ۱۹:۵ و مرقس ۱۰:۷-۸ و اوّل قرنتیان ۶:۱۶ و اَفِسُسیان ۵:۳۱ آمده است.
25آدم و زنش هر دو برهنه بودند و از آن شرم نداشتند.
Trenutno izabrano:
پیدایش 2: مژده
Istaknuto
Podijeli
Kopiraj
Želiš li da tvoje istaknuto bude sačuvano na svim tvojim uređajima? Kreiraj nalog ili se prijavi
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023