அம்மங்ங அவ இனி உணுசத்தெ பற்ற, நன்ன அருதுட்டுரு ஹளி அஞ்சிட்டு, ஏசின காலிக பித்து, ஏனாகபேக்காயி ஏசின முட்டிது ஹளியும், தன்ன ரோக எந்த்தெ சுக ஆதுது ஹளிட்டுள்ளுதும் ஒக்க, எல்லாரும் கேளா ஹாற ஏசினகூடெ ஹளிதா. ஏசு அவளகூடெ, “மகா, நீ நன்னமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தென்னெ நின்ன சுகமாடிது; நீ சமாதானமாயிற்றெ ஊரிக ஹோயிக” ஹளி ஹளிதாங்.