Newari - 1986 Edition (Drama NT)

कंस खुन्‍हु गालीलय् च्‍वंगु काना शहरया छखा छेँय् ब्‍याहा भ्‍वय् जुयाच्‍वन। येशूया मां नं अन हे दु। येशू व चेलातय्‌त नं भ्‍वजय् सःतातःगु दु। दाखमद्य फुगुलिं येशूया मांनं वय्‌कःयात धाल – “इमिके दाखमद्य मन्‍त।”
अले वय्‌कलं धयादिल – “मय्‌जु, जिं छु यायेमाःगु खः, व छिं धया च्‍वनेमाःगु मदु। आः तक जिगु ई मवःनि।”
अय्‌नं वय्‌कःया मांनं च्‍यःतय्‌त धाल – “वय्‌कलं छु धयादी छिमिसं व हे या।”
यहूदीतय्‌गु चलन कथं च्‍वख यायेत अन सछि-सछि लिटर ति न्‍ह्यंगु ल्‍वहंयागु खुगः त्‍यप तयातःगु दु। येशूं इमित धयादिल – “फुक्‍क त्‍यपय् जाय्‌क लः ति।” अले इमिसं फुक्‍क त्‍यपय् जाय्‌क लः तल। वय्‌कलं इमित धयादिल – “आः भतिचा तुयाः मूभलिंयाथाय् यंकि।” अले इमिसं यंकल।
मूभलिंनं व लःया सवाः कयास्‍वःबलय् दाखमद्य जुयाच्‍वने धुंकल। वं थ्‍व गनं हःगु धकाः मस्‍यू। लः तःपिं च्‍यःतय्‌सं जक स्‍यू। अले वं जिचाभाजु जूम्‍हय्‌सित सःताः धाल – “मनूतय्‌सं भिंगु दाखमद्य निं न्‍हापालाक त्‍वंकी, अले भचा भचा काये धुंकाः तिनि मभिंगु दाखमद्य त्‍वंकी। छिं धाःसा आः तक नं भिंगु दाखमद्य ल्‍यंका हे तलतिनि।”
वय्‌कलं गालील जिल्‍लाया काना शहरय् दकलय् न्‍हापांगु थ्‍व अजू चायापुगु ज्‍या यानाः थःगु महिमा क्‍यनादिल। थथे यानादीगुलिं चेलातय्‌सं वय्‌कःयात विश्‍वास यात।
अनं लिपा वय्‌कः थः मां, किजापिं व चेलात नाप कफर्नहुमय् झायाः अन हे छुं न्‍हि च्‍वनादिल।


यहूदीतय्‌गु छुत्‍काराया नखः न्‍ह्यःने थ्‍यंगुलिं येशू यरूशलेमय् झाल। वय्‌कः देगलय् झाःबलय् द्वहं, फैचा, व सुकुभतु मियाच्‍वंपिं व धिबा हिलीपिं च्‍वनाच्‍वंगु खन। अले वय्‌कलं खिपः छपु निलाः कोर्रा थें दय्‌काः इपिं फुक्‍कसितं पितिनाछ्वयादिल। फैतय्‌त व द्वहंतय्‌त देगलं पिने ख्‍यानाः छ्वयादिल। अले धिबा हिलीपिनिगु धिबा थल प्‍वंकाः इमिगु टेबिलनापं ग्‍वतुइकाबिल। सुकुभतु मिया च्‍वंपिन्‍त वय्‌कलं धयादिल – “थुपिं फुक्‍कं चिज थनं यंकि, जिमि बाःयागु छेँयात छिमिसं ब्‍यापारया छेँ याये मते।”
वय्‌कःया चेलातय्‌सं थ्‍व खँ च्‍वयातःगु लुमंकल – “हे परमेश्‍वर, छिगु देगःया जोशं जितः छ्वय्‌की।”
थथे यानादीगुलिं नायःतय्‌सं वय्‌कःयात धाल – “छु छिके थथे यानादीगु अधिकार दु ला? अथे जूसा छु छिं जिमित अजू चायापुगु ज्‍या व चिं क्‍यनादी फु?”
वय्‌कलं लिसः बियादिल – “थ्‍व देगःयात थुना बियादिसँ, जिं स्‍वन्‍हुं हे थुकियात हानं दय्‌काबी।”
थ्‍व न्‍यनाः इमिसं धाल – “थ्‍व देगः दय्‌केत पिइखुदँ बित, छिं स्‍वन्‍हुं हे थ्‍व देगः दनादी फु ला?”
वय्‌कलं धयादीगु देगः ला वय्‌कःया थःगु हे म्‍ह खः। वय्‌कः सिनाः हानं म्‍वाना वये धुंकाः चेलातय्‌सं थ्‍व खँ लुमंकल। थथे जूगुलिं इमिसं धर्मशास्‍त्र व येशूं नवानादीगु वचनय् विश्‍वास यात।
छुत्‍काराया नखःबलय् यरूशलेमय् वय्‌कलं यानादीगु अजू चायापुगु ज्‍या खंगुलिं यक्‍व हे मनूतय्‌सं वय्‌कःयात विश्‍वास यात। वय्‌कलं धाःसा इमिके भरोसा तयामदी, छाय्‌धाःसा वय्‌कलं फुक्‍क मनूतय्‌त बांलाक म्‍हस्‍यू। सुनानं वय्‌कःयात थ्‍व मनू थज्‍याःम्‍ह धकाः धयाच्‍वने म्‍वाः। मनूतय्‌गु नुगलय् छु दु धकाः वय्‌कलं हे स्‍यू।

Slušaj यूहन्‍ना 2