Psalmet 73:3-17
Psalmet 73:3-17 Bibla Shqip "Së bashku" 2020 (me DK) (AL1)
Lakmi i pata mburravecët, kur pashë mirëqenien e të paudhëve. Nuk kanë dhimbje deri në vdekje, barkun e kanë tërë dhjamë. Nuk vuajnë si vdekatarët e tjerë, nuk mundohen si njerëzit e tjerë. Krenaria stolis qafat e tyre, dhuna i mbulon si petk. U pëlcasin sytë prej dhjamit, prej zemrave u burojnë dëshirime. Përqeshin e flasin me ligësi, nga lart kërcënojnë me shtypje. E hapin gojën edhe kundër qiellit, gjuha e tyre përshkon tokën. Prandaj populli im kthehet drejt tyre dhe pinë prej ujërave të tyre të shumtë. «E si e ditka Perëndia», thonë, «Nga e marrka vesh i Tejlarti?». Ja, këta janë të paudhët! Përherë të qetë, por grumbullojnë pasuri. Më kot e kam mbajtur zemrën të pastër, më kot i kam larë duart në pafajësi! Tërë ditën kam pësuar fshikullima e jam munduar deri në mëngjes. Po të kisha thënë: «Do të flas si ata», do të kisha tradhtuar brezninë e bijve të tu. U përpoqa ta kuptoj këtë, por m'u errën sytë. Vetëm kur hyra në shenjtëroren e Perëndisë, vetëm atëherë e kuptova fundin e tyre.
Psalmet 73:3-17 Psalmet Gegërisht - Konstandin Kristoforidhi 1872 (PSGEKK1872)
Se pata zmir të marrëtë, tue pamë mbarësin’ e të këqivet. Se s’kanë mundime ndë vdekët t’atyneve, por fuqia e atyneve asht’ e fortë. Nukë janë ndër mundime njerëzish, as vishkullohenë bashkë me njerës. Përandai i qarkon madhështia porsi qafore, i mbulon pa-udhënia porsi petk. U kanë dalunë sytë prei dhiamit, kaluenë dashunimet’ e zemrësë. Shkojënë ndër mend, e flasinë keq për pa-udhëni, flasinë me madhështi. Venë gojën’ e vet ndë qiell, edhe gjuha e atyneve shkon dhenë. Përandai ka me u këthyem këtu populli i ati, edhe do të gjindenë shumë ujëna ndër ata. Edhe thonë: Qysh ngjef Perëndia? Edhe ka mend i Nalti? Shif këta të pa-besëtë te shkojënë mbarë përherë, u shtohetë gjaja. Vallë kot qirova zemrënë t’eme, edhe lava duert’ e mia pa faj. Sepse u vishkullueshë gjithë ditënë, edhe mundimi em ishte për gjithë nadie. Ndë thansha: Kam me folunë kështu, qe te shaj brezin’ e bijvet tu. U mendueshë me kupëtuem këtë, por m’u duk e randë ndër sy. Deri sa hyna ndë shenjtënoren’ e Perëndisë, atëherë kupëtova të mbrapmet’ e atyne.
Psalmet 73:3-17 Bibla Shqip 1994 (ALBB)
Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqenien e njerëzve të këqij. Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë. Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë. Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobë. Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë. Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë. E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën. Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pinë me të madhe ujërat e tyre, dhe thonë: "Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?". Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre. Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time. Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes. Sikur të kisha thënë: "Do të flas edhe unë kështu", ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu. Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m'u duk shumë e vështirë. Derisa hyra në shenjtëroren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.