Psalmet 102:12-28

Ditët e mia janë si hija e muzgut e unë po thahem si bari. Por ti, o ZOT, mbetesh në amshim, kujtimi yt brez pas brezi. Do të ngrihesh e do të kesh dhembshuri për Sionin, se erdhi koha të tregohesh i mëshirshëm me të; po, erdhi koha e caktuar! Shërbëtorët e tu i duan gurët e tij, u dhimbset edhe pluhuri i tij. Atëherë kombet do ta druajnë emrin e ZOTIT e gjithë mbretërit e tokës lavdinë e tij, kur ZOTI ta ndërtojë Sionin e në lavdinë e tij të shfaqet. Përgjërimin e të mjerëve e vuri re dhe lutjen e tyre nuk e shpërfilli. Le të shkruhet kjo për brezninë e ardhshme dhe populli, që do të krijohet, le të lavdërojë ZOTIN. Se ZOTI pa nga shenjtërorja e tij e lartë, prej qiellit hodhi vështrimin e tij mbi tokë, për të dëgjuar rënkimin e të robëruarve, për të shpëtuar të dënuarit me vdekje, që emri i ZOTIT të shpallet në Sion dhe lavdërimi i tij në Jerusalem, kur popujt të mblidhen tok, kur mbretëritë t'i shërbejnë ZOTIT. Udhës ai m'i pakësoi fuqitë e ditët m'i shkurtoi. E thashë: «O Perëndia im, vitet e tua mbeten brez pas brezi; mos më merr në mes të ditëve të mia! Së lashti ti themelove tokën, qiejt janë vepra e duarve të tua. Do të marrin fund, por ti do të mbetesh; të gjitha do të vjetrohen si rrobë, do t'i ndërrosh si petk e do të brehen. Ti do të mbetesh po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë fund.