2 Samuelit 16:5-13

Kur mbreti David mbërriti në Bahurim, i doli para një burrë prej farefisit të Saulit. Ai quhej Shime dhe ishte biri i Gerait. Shimei ecte e mallkonte dhe hidhte gurë kundër Davidit, kundër mbarë popullit dhe kundër të gjithë luftëtarëve djathtas e majtas mbretit. Shimei mallkonte e thoshte: «Ik, ik, o njeri gjakatar, o njeri i poshtër! ZOTI e hodhi mbi ty të gjithë gjakun e shtëpisë së Saulit, sepse i more mbretërinë. ZOTI ia dha mbretërimin birit tënd, Absalomit. Të gjeti e zeza, se je njeri gjakatar». Atëherë Abishai, biri i Cerujahut, i tha mbretit: «Pse po e mallkon zotërinë tim, mbretin, ky qen i ngordhur? Më lër t'ia pres kokën!». Por mbreti i tha: «Ç'punë kam unë me ju, o bijtë e Cerujahut? Nëse ai po mallkon, sepse i ka thënë ZOTI të mallkojë Davidin, atëherë kush mund t'i thotë: “Përse po mallkon?”». Davidi i tha Abishait dhe të gjithë shërbëtorëve të tij: «Edhe im bir, që ka dalë prej meje, kërkon të ma marrë jetën! Aq më tepër ky benjaminas. Lëreni të mallkojë, se kështu i ka thënë ZOTI. Ndoshta ZOTI e sheh mjerimin tim dhe, në vend të mallkimit të sotëm, më sjell bekim». Atëherë Davidi dhe luftëtarët e tij vijuan rrugën, ndërsa Shimei ecte shpatit të malit, krahas tyre, duke mallkuar, duke gjuajtur me gurë e duke ngritur pluhur.