Vargje biblike të njohura nga Maitiú 26

Ndaje

Deiniḋ faire agus úrnuiġṫe, ionus ná raġaḋ siḃ i gcaṫaíḃ. Tá an spioraid tugṫa, aċ tá an ḟeóil lag.

Ansan duḃairt sé leó: Tá brón an ḃáis ar m’anam: Fanaiḋ anso agus deiniḋ faire am’ ṫeannta.

Ansan do ḋruid sé tamall uaṫa, agus do ṫuit sé ar a aġaiḋ, ag guiḋe, agus duḃairt sé: A Aṫair, má’s féidir é, gaḃaḋ an ċailís seo ṫaram; aċ sa n-am gcéadna, ná deintear mar is toil liom-sa, aċ mar is toil leat-sa.

Óir is í mo ċuiḋ fola, fuil an tiomna nua, í seo a doirtfar ar son a lán ċun peacaí do ṁaiṫeam.

An ḟaid a ḃíodar ag iṫe, do ṫóg Íosa arán, agus ḃeannuiġ é, agus ḃris é, agus ṫug d’a ḋeisgiobulaiḃ é; agus duḃairt: Glacaiḋ agus iṫiḋ: Is é mo ċorp é seo.

Ansan do ṫóg sé an ċailís agus ġaiḃ sé buiḋeaċas: agus ṫug sé ḋóiḃ, agus duḃairt: Ólaiḋ go léir as so.

Agus a ṫáinig sé ċun a ḋeisgiobul, agus fuair sé ’n-a gcodlaḋ iad, agus duḃairt sé le Peadar: An aṁlaiḋ nár ḟéadaḃair faire ḋéanaṁ aon uair a’ ċluig aṁáin liom?

Deirim liḃ, áṁṫaċ: Ní ólfad airís de’n toraḋ so na fíneaṁna go dtí an lá san ’n-a n-ólfad é go nua mar aon liḃ-se i ríġeaċt m’Aṫar.

Agus do ċuíṁniġ Peadar ar an ḃfocal úd aduḃairt Íosa; Sar a nglaolḋ-fiḋ an coileaċ séanfair-se mise trí h-uaire. Agus d’imṫiġ sé amaċ, agus do ġoil sé go dúḃaċ.

Eiriġiḋ, gluaisimís: Féaċ, tá an fear a ḃraṫfaiḋ mé ag teaċt.

Ansan duḃairt Íosa leis: Cuir do ċlaiḋeaṁ ṫar n-ais i n-a inead féin. Óir, gaċ duine a ṫógfaiḋ claiḋeaṁ, is le claiḋeaṁ a ṫuitfiḋ sé.