Vargje biblike të njohura nga Eóin 4

Ndaje

Spioraid iseaḋ Dia, agus an ṁuintir a ḋ’aḋrann é, is i spioraid agus i ḃfírinne is ceart dóiḃ é ḋ’aḋraḋ.

Aċ tig an uair, agus is anois é, ’n-a ndéanfaid na h-aḋar-ṫóirí fírinneaċa an t-Aṫair a ḋ’aḋraḋ i spioraid agus i ḃfírinne.

Aċ an t-uisge a ṫaḃarfad dó déanfaiḋ tobar uisge ḋé istiġ ann, ag fiaraḋ ċun beaṫa síoruiḋe.

D’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé léi: Dá mb’eól duit taḃarṫas Dé, agus cé h-é a deir leat, Taḃair ḋom deoċ, is dóiġ gur tusa a ḋ’iarrfaḋ deoċ air-sean, agus ṫaḃarfaḋ sé ḋuit uisge beó.

Duḃairt Íosa leó: Isé is bia ḋóṁ-sa go ndéanfainn toil an t-é a ċuir uaiḋ mé, agus go gcuirfinn a ġnó ċun cinn.

Duḃairt an ḃean leis: A uasail, ní’l níḋ agat ċun an uisge ṫógaint aníos, agus tá an tobar doiṁinn; cá ḃfuil an t-uisge beó le fáġail agat?

Duḃairt an ḃean leis: Tá ḟios agam go ḃfuil an Messias ag teaċt, an t-é ar a dtugtar Críost; agus nuair a ṫiocfaiḋ sé sin neósfaiḋ sé gaċ aon rud dúinn. Duḃairt Íosa léi: Is mise é, atá ag caint leat.

Tagaiḋ go ḃfeicfiḋ siḃ fear a ḋ’innis dóṁ-sa gaċ níḋ d’ár ḋeineas; an féidir gur b’é an Críost é?