Vargje biblike të njohura nga San Mateu 13

Ndaje

Al revés, el semáu en tierra bona, ye ’l q’ oye la palabra de Dios, y la entiende, y prodúz frutu, parte cientu per un, parte sesenta, y parte trenta.

El semáu metanes les espines, ye ’l q’ oye la palabra de Dios, mas le’ xigomences d’ isti siglu y ’l arrullu de les riqueces, aforfúguenla, y queda en sin frutu.

Tóu ’l q’ oye la palabra del reinu de Dios ó del evanxeliu, y non apara ’n ella so atencion, vien el mal espritu y arrabaña tóo aquello que s’ habia semáo en so corazon: isti ye ’l q’ está semáu cabu ’l camin.

El semáu en tierra pedregosa, ye aquel q’ oye la palabra de Dios, y pel prontu arrecíbela con gozu: Mas non tien adientro raíz, sinon que dura poco: y desque vien so elli la tribulacion y persecucion per morde de la palabra ó del evanxeliu, escandalízase nel intre.

Tamien s’ asemeya ’l reinu de los cielos á un tesoru escondíu nel campu, que si lu afalla un home, escuéndelu de nuevo, y gozosu del afallamientu cuerre, y viende tóo cuanto tien, y compra aquel campu.

En fiu utros cayeron en tierra bona, y dieron frutu, isti cientu, aquelli sesenta, y ’l utru trenta.

Dexái medrar á entrambos fasta la siega, q’ al tiempu de la siega yo diré á lo’ siegadores: Apañái primero l’ avena, feila gaviellos pal fuebu, y dempués metéi ’l trigu nel mió orru.