Vargje biblike të njohura nga 1 Mbretërve 17

Ndaje

sepse kështu thotë ZOTI, Perëndia i Izraelit: “Mielli në tinar nuk do të mbarojë dhe vaji në qyp nuk do të pakësohet, deri ditën që ZOTI do të dërgojë shiun mbi faqen e tokës”».

Elia, tishbiti, njëri nga banorët e Tishbesë së Gileadit, i tha Ahabit: «Pasha ZOTIN, Perëndinë e Izraelit, të cilit i shërbej, gjatë këtyre viteve nuk do të bjerë as vesë, as shi, përveçse po të them unë».

Elia i tha: «Mos ki frikë, por shko e bëj siç the. Më parë, veçse, më piq mua një kulaç të vogël me miellin që ka mbetur dhe ma sill. Pastaj gatuaj për vete dhe për djalin

Ajo i tha: «Pasha ZOTIN, Perëndinë tënd, në më ka mbetur më ushqim, përveç një grushti miell në tinar dhe pak vaji në qyp. Ja, tani po mbledh nja dy copa dru dhe pastaj do të shkoj në shtëpi për ta gatuar për vete dhe për djalin. Do të hamë e pastaj do të vdesim».

«Ngrihu e shko në Sareptë të Sidonit dhe qëndro atje. Aty i kam dhënë urdhër një gruaje të ve të kujdeset për ushqimin tënd».

Tinari i miellit nuk u zbraz dhe qypi i vajit nuk u shter, ashtu siç kishte thënë ZOTI përmes Elisë.

Vejusha shkoi e bëri siç i tha Elia dhe për shumë ditë patën për të ngrënë ai, ajo dhe shtëpia e saj.

Elia u ngrit e shkoi në Sareptë. Kur mbërriti te portat e qytetit, pa një vejushë tek mblidhte dru. Elia e thirri e i tha: «Më sill pak ujë në një katruve, që të pi».

Do të pish ujë nga përroi, ndërsa ushqimin kam dhënë urdhër të ta sjellin korbat».

Kur ajo u nis për të marrë ujin, ai i thirri e i tha: «Të lutem, më sill edhe një copë bukë».

Korbat i sillnin bukë e mish në mëngjes e në mbrëmje, ndërsa ujin e pinte nga përroi.

Pas njëfarë kohe, përroi shteroi, se në vend nuk kishte rënë shi.

Vejusha i tha Elisë: «Tani e di se ti je njeri i Perëndisë dhe se goja jote thotë me të vërtetë fjalën e ZOTIT».

Elia bëri sipas urdhrit të ZOTIT dhe shkoi e u vendos pranë përroit të Keritit, kundruall Jordanit.

ZOTI ia dëgjoi lutjen Elisë dhe djaloshi u ngjall e u kthye në jetë.