Vargje biblike të njohura nga Psalteri 119

Ndaje

Fjala jote ashtë kandile ndër kambët të mia, ende dritë nd’udhët të mia.

Ruita fjalët’ e tua ndë zemërët t’eme, qi të mos fëjej mbë tyi.

Me çfarë pune ka me qirum’ i riu udhën’ e vet? Tue ruitunë fjalët’ e tua.

Lum ata qi rujënë deshmimet’ e ati, ata qi kërkojën’ ate me gjithë zemërë.

Ti je ndifmësi em, ende mburonjësi em, shpërej mbë fjalët tande.

Ban-më të mençim, ende kam me vështrumë ligjënë tande, ende kam me e ruitunë me gjithë zemërët t’eme.

Ul zemrënë t’eme ndë deshmimet e tu, e mos ndë lakëmim.

U ba mirë për mu qi hoqa keq, për me mësum’ urdhënimet’ e tu.

Këjo më ngushullon ndë shtrëngimt t’em, se fjala jote më dha frymë të gjallë.

Hiq-më udhënë nd’urdhënimet e tu, se ate desha.

Mëso-më, o Zot, udhën’ e urdhënimevet tu, ende kam me e ruitunë kurdo.

Shpirti em po kullon prei shtrëngimit, forco-më mbas fjalësë s’ate.

Sa e du ligjënë tande! Gjithë ditën’ e shkoj ndër mend.