Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Луқо 19

Pakurirana nevamwe

Инсон Ўғли йўқолганни излаб топиш ва уни қутқариш учун келган.

“Эгамиз номидан келаётган Шоҳ барака топсин! Осмонда тинчлик, фалак тоқида шон–шарафлар бўлсин!”

Исо унга шундай жавоб берди: — Бугун бу хонадонга нажот келди, чунки бу одам ҳам Иброҳимнинг ўғлидир.

Исо у ерга келганда, юқорига қараб, Заккайга деди: — Заккай! Тезроқ пастга туш, Мен бугун сенинг уйингда меҳмон бўлишим керак. Заккай дарров пастга тушди, Исони қувонч билан уйига таклиф қилди.

Заккай эса ўрнидан туриб, Раббимиз Исога деди: — Ҳазрат, мен мол–мулкимнинг ярмини камбағалларга бераман. Бирон кимсанинг нарсасини ноҳақ олган бўлсам, тўрт баробар қилиб қайтараман.

Шунда оломон орасидан баъзи фарзийлар Исога: — Устоз, шогирдларингизни жим қилинг! — дейишди. Исо эса уларга деди: — Сизларга шуни айтай: агар булар жим бўлса, тошлар чинқиради!