Biblían á hljóðbók 2007

<div class="version vid1915 iso6393isl" data-vid="1915" data-iso6393="isl">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="LUK.18">
 <div class="label">18</div><div class="s">Eigi &#254;reytast a&#240; bi&#240;ja</div><div class="p"> 1&#222;&#225; sag&#240;i Jes&#250;s &#254;eim d&#230;mis&#246;gu um &#254;a&#240; hvernig &#254;eir skyldu st&#246;&#240;ugt bi&#240;ja og eigi &#254;reytast: 2&#8222;&#205; borg einni var d&#243;mari sem hvorki &#243;tta&#240;ist Gu&#240; n&#233; skeytti um nokkurn mann. 3&#205; s&#246;mu borg var ekkja sem kom einl&#230;gt til hans og sag&#240;i: L&#225;t &#254;&#250; mig n&#225; r&#233;tti &#225; m&#243;tst&#246;&#240;umanni m&#237;num. 4&#222;a&#240; vildi hann ekki lengi vel. En a&#240; lokum sag&#240;i hann vi&#240; sj&#225;lfan sig: Ekki &#243;ttast &#233;g Gu&#240; a&#240; s&#246;nnu n&#233; skeyti um nokkurn mann. 5En &#254;essi ekkja l&#230;tur mig aldrei &#237; fri&#240;i. &#222;v&#237; vil &#233;g r&#233;tta hlut hennar &#225;&#240;ur en h&#250;n gerir &#250;t af vi&#240; mig me&#240; nau&#240;i s&#237;nu.&#8220;</div><div class="p"> 6Og Drottinn m&#230;lti: &#8222;Heyri&#240; hva&#240; rangl&#225;ti d&#243;marinn segir. 7Mun Gu&#240; &#254;&#225; ekki r&#233;tta hlut sinna &#250;tv&#246;ldu sem hr&#243;pa til hans dag og n&#243;tt? Mun hann draga a&#240; hj&#225;lpa &#254;eim? 8&#201;g segi y&#240;ur: Hann mun skj&#243;tt r&#233;tta hlut &#254;eirra. En mun Mannssonurinn finna tr&#250;na &#225; j&#246;r&#240;u &#254;egar hann kemur?&#8220;</div><div class="s">Far&#237;sei og tollheimtuma&#240;ur</div><div class="p"> 9Jes&#250;s sag&#240;i l&#237;ka d&#230;mis&#246;gu &#254;essa vi&#240; nokkra &#254;&#225; er treystu &#254;v&#237; a&#240; sj&#225;lfir v&#230;ru &#254;eir r&#233;ttl&#225;tir en fyrirlitu a&#240;ra: 10&#8222;Tveir menn f&#243;ru upp &#237; helgid&#243;minn a&#240; bi&#240;jast fyrir. Annar var far&#237;sei, hinn tollheimtuma&#240;ur.</div><div class="p"> 11Far&#237;seinn st&#233; fram og ba&#240;st &#254;annig fyrir: Gu&#240;, &#233;g &#254;akka &#254;&#233;r a&#240; &#233;g er ekki eins og a&#240;rir menn, r&#230;ningjar, rangl&#225;tir, h&#243;rkarlar e&#240;a &#254;&#225; eins og &#254;essi tollheimtuma&#240;ur. 12&#201;g fasta tvisvar &#237; viku og geld t&#237;und af &#246;llu sem &#233;g eignast.</div><div class="p"> 13En tollheimtuma&#240;urinn st&#243;&#240; langt fr&#225; og vildi ekki einu sinni hefja augu s&#237;n til himins heldur bar&#240;i s&#233;r &#225; brj&#243;st og sag&#240;i: Gu&#240;, vertu m&#233;r syndugum l&#237;knsamur! 14&#201;g segi y&#240;ur: Tollheimtuma&#240;urinn f&#243;r heim til s&#237;n s&#225;ttur vi&#240; Gu&#240;,#18.14 Or&#240;r&#233;tt: f&#243;r r&#233;ttl&#230;ttur heim til s&#237;n. hinn ekki, &#254;v&#237; a&#240; hver sem upp hefur sj&#225;lfan sig mun au&#240;m&#253;ktur ver&#240;a en s&#225; sem l&#237;till&#230;kkar sj&#225;lfan sig mun upp hafinn ver&#240;a.&#8220;</div><div class="s">Leyfi&#240; b&#246;rnunum a&#240; koma til m&#237;n</div><div class="p"> 15Menn f&#230;r&#240;u og til hans ungb&#246;rnin svo a&#240; hann snerti &#254;au. L&#230;risveinarnir s&#225;u &#254;a&#240; og &#225;t&#246;ldu &#254;&#225;. 16En Jes&#250;s kalla&#240;i &#254;au til s&#237;n og m&#230;lti: &#8222;Leyfi&#240; b&#246;rnunum a&#240; koma til m&#237;n, varni&#240; &#254;eim eigi &#254;v&#237; a&#240; sl&#237;kra er Gu&#240;s r&#237;ki. 17Sannlega segi &#233;g y&#240;ur: Hver sem tekur ekki vi&#240; Gu&#240;s r&#237;ki eins og barn mun aldrei inn &#237; &#254;a&#240; koma.&#8220;</div><div class="s">Au&#240;ugur h&#246;f&#240;ingi</div><div class="p"> 18H&#246;f&#240;ingi nokkur spur&#240;i Jes&#250;: &#8222;G&#243;&#240;i meistari, hva&#240; &#225; &#233;g a&#240; gera til &#254;ess a&#240; &#246;&#240;last eil&#237;ft l&#237;f?&#8220;</div><div class="p"> 19Jes&#250;s sag&#240;i vi&#240; hann: &#8222;Hv&#237; kallar &#254;&#250; mig g&#243;&#240;an? Enginn er g&#243;&#240;ur nema Gu&#240; einn. 20&#222;&#250; kannt bo&#240;or&#240;in: &#222;&#250; skalt ekki dr&#253;gja h&#243;r, &#254;&#250; skalt ekki mor&#240; fremja, &#254;&#250; skalt ekki stela, &#254;&#250; skalt ekki bera lj&#250;gvitni, hei&#240;ra f&#246;&#240;ur &#254;inn og m&#243;&#240;ur.&#8220;</div><div class="p"> 21Hann sag&#240;i: &#8222;Alls &#254;essa hef &#233;g g&#230;tt fr&#225; &#230;sku.&#8220;</div><div class="p"> 22&#222;egar Jes&#250;s heyr&#240;i &#254;etta sag&#240;i hann vi&#240; hann: &#8222;Enn er &#254;&#233;r eins vant: Sel allt sem &#254;&#250; &#225;tt og skipt me&#240;al f&#225;t&#230;kra og munt &#254;&#250; fj&#225;rsj&#243;&#240; eiga &#225; himnum. Kom s&#237;&#240;an og fylg m&#233;r.&#8220; 23En er hann heyr&#240;i &#254;etta var&#240; hann hryggur vi&#240; enda au&#240;ugur mj&#246;g.</div><div class="p"> 24Jes&#250;s s&#225; &#254;a&#240; og sag&#240;i: &#8222;Hve torvelt er &#254;eim sem au&#240;inn hafa a&#240; ganga inn &#237; Gu&#240;s r&#237;ki. 25Au&#240;veldara er &#250;lfalda a&#240; fara gegnum n&#225;larauga en au&#240;manni a&#240; komast inn &#237; Gu&#240;s r&#237;ki.&#8220;</div><div class="p"> 26En &#254;eir sem &#225; hl&#253;ddu spur&#240;u: &#8222;Hver getur &#254;&#225; or&#240;i&#240; h&#243;lpinn?&#8220;</div><div class="p"> 27Hann m&#230;lti: &#8222;&#222;a&#240; sem m&#246;nnum er um megn, &#254;a&#240; megnar Gu&#240;.&#8220;</div><div class="s">Vi&#240; yfirg&#225;fum allt</div><div class="p"> 28&#222;&#225; sag&#240;i P&#233;tur: &#8222;Vi&#240; yfirg&#225;fum allt sem vi&#240; &#225;ttum og fylgdum &#254;&#233;r.&#8220;</div><div class="p"> 29Jes&#250;s sag&#240;i vi&#240; &#254;&#225;: &#8222;Sannlega segi &#233;g y&#240;ur a&#240; enginn hefur yfirgefi&#240; heimili, konu, br&#230;&#240;ur, foreldra e&#240;a b&#246;rn vegna Gu&#240;s r&#237;kis 30&#225;n &#254;ess a&#240; hann f&#225;i margfalt aftur &#225; &#254;essum t&#237;ma og &#237; hinum komandi heimi eil&#237;ft l&#237;f.&#8220;</div><div class="s">Allt mun koma fram</div><div class="p"> 31Jes&#250;s t&#243;k &#254;&#225; t&#243;lf til s&#237;n og sag&#240;i vi&#240; &#254;&#225;: &#8222;N&#250; f&#246;rum vi&#240; upp til Jer&#250;salem og mun allt &#254;a&#240; koma fram sem sp&#225;mennirnir hafa skrifa&#240; um Mannssoninn. 32Hann ver&#240;ur framseldur hei&#240;ingjum. &#222;eir munu h&#230;&#240;a hann, mis&#254;yrma honum og hr&#230;kja &#225; hann. 33&#222;eir munu h&#250;&#240;str&#253;kja hann og l&#237;fl&#225;ta en &#225; &#254;ri&#240;ja degi mun hann upp r&#237;sa.&#8220;</div><div class="p"> 34En &#254;eir skildu ekkert af &#254;essu, or&#240; &#254;essi voru &#254;eim hulin og &#254;eir skynju&#240;u ekki &#254;a&#240; sem sagt var.</div><div class="s">Blindur ma&#240;ur</div><div class="p"> 35Svo bar vi&#240;, er Jes&#250;s n&#225;lga&#240;ist Jer&#237;k&#243;, a&#240; blindur ma&#240;ur sat &#254;ar vi&#240; veginn og betla&#240;i. 36Hann heyr&#240;i a&#240; mannfj&#246;ldi gekk hj&#225; og spur&#240;i hva&#240; um v&#230;ri a&#240; vera.</div><div class="p"> 37Var honum sagt a&#240; Jes&#250;s fr&#225; Nasaret f&#230;ri hj&#225;.</div><div class="p"> 38&#222;&#225; hr&#243;pa&#240;i hann: &#8222;Jes&#250;s, sonur Dav&#237;&#240;s, miskunna &#254;&#250; m&#233;r!&#8220;</div><div class="p"> 39En &#254;eir sem &#225; undan f&#243;ru h&#246;stu&#240;u &#225; hann a&#240; hann &#254;eg&#240;i. En hann hr&#243;pa&#240;i &#254;v&#237; meir: &#8222;Sonur Dav&#237;&#240;s, miskunna &#254;&#250; m&#233;r!&#8220;</div><div class="p"> 40Jes&#250;s nam sta&#240;ar og bau&#240; a&#240; lei&#240;a hann til s&#237;n. Er hann kom n&#230;r spur&#240;i Jes&#250;s hann: 41&#8222;Hva&#240; vilt &#254;&#250; a&#240; &#233;g geri fyrir &#254;ig?&#8220;</div><div class="p">Hinn svara&#240;i: &#8222;Drottinn, a&#240; &#233;g f&#225;i aftur sj&#243;n.&#8220;</div><div class="p"> 42Jes&#250;s sag&#240;i vi&#240; hann: &#8222;F&#225; &#254;&#250; aftur sj&#243;nina. Tr&#250; &#254;&#237;n hefur bjarga&#240; &#254;&#233;r.&#8220;</div><div class="p"> 43Jafnskj&#243;tt f&#233;kk hann sj&#243;nina. Og hann fylgdi honum og lofa&#240;i Gu&#240;. En allt f&#243;lki&#240;, er s&#225; &#254;etta, vegsama&#240;i Gu&#240;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Þá sagði Jesús þeim dæmisögu um það hvernig þeir skyldu stöðugt biðja og eigi þreytast: „Í borg einni var dómari sem hvorki óttaðist Guð né skeytti um nokkurn mann. Í sömu borg var ekkja sem kom einlægt til hans og sagði: Lát þú mig ná rétti á mótstöðumanni mínum. Það vildi hann ekki lengi vel. En að lokum sagði hann við sjálfan sig: Ekki óttast ég Guð að sönnu né skeyti um nokkurn mann. En þessi ekkja lætur mig aldrei í friði. Því vil ég rétta hlut hennar áður en hún gerir út af við mig með nauði sínu.“
Og Drottinn mælti: „Heyrið hvað rangláti dómarinn segir. Mun Guð þá ekki rétta hlut sinna útvöldu sem hrópa til hans dag og nótt? Mun hann draga að hjálpa þeim? Ég segi yður: Hann mun skjótt rétta hlut þeirra. En mun Mannssonurinn finna trúna á jörðu þegar hann kemur?“

Jesús sagði líka dæmisögu þessa við nokkra þá er treystu því að sjálfir væru þeir réttlátir en fyrirlitu aðra: „Tveir menn fóru upp í helgidóminn að biðjast fyrir. Annar var farísei, hinn tollheimtumaður.
Faríseinn sté fram og baðst þannig fyrir: Guð, ég þakka þér að ég er ekki eins og aðrir menn, ræningjar, ranglátir, hórkarlar eða þá eins og þessi tollheimtumaður. Ég fasta tvisvar í viku og geld tíund af öllu sem ég eignast.
En tollheimtumaðurinn stóð langt frá og vildi ekki einu sinni hefja augu sín til himins heldur barði sér á brjóst og sagði: Guð, vertu mér syndugum líknsamur! Ég segi yður: Tollheimtumaðurinn fór heim til sín sáttur við Guð, hinn ekki, því að hver sem upp hefur sjálfan sig mun auðmýktur verða en sá sem lítillækkar sjálfan sig mun upp hafinn verða.“

Menn færðu og til hans ungbörnin svo að hann snerti þau. Lærisveinarnir sáu það og átöldu þá. En Jesús kallaði þau til sín og mælti: „Leyfið börnunum að koma til mín, varnið þeim eigi því að slíkra er Guðs ríki. Sannlega segi ég yður: Hver sem tekur ekki við Guðs ríki eins og barn mun aldrei inn í það koma.“

Höfðingi nokkur spurði Jesú: „Góði meistari, hvað á ég að gera til þess að öðlast eilíft líf?“
Jesús sagði við hann: „Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema Guð einn. Þú kannt boðorðin: Þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki bera ljúgvitni, heiðra föður þinn og móður.“
Hann sagði: „Alls þessa hef ég gætt frá æsku.“
Þegar Jesús heyrði þetta sagði hann við hann: „Enn er þér eins vant: Sel allt sem þú átt og skipt meðal fátækra og munt þú fjársjóð eiga á himnum. Kom síðan og fylg mér.“ En er hann heyrði þetta varð hann hryggur við enda auðugur mjög.
Jesús sá það og sagði: „Hve torvelt er þeim sem auðinn hafa að ganga inn í Guðs ríki. Auðveldara er úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.“
En þeir sem á hlýddu spurðu: „Hver getur þá orðið hólpinn?“
Hann mælti: „Það sem mönnum er um megn, það megnar Guð.“

Þá sagði Pétur: „Við yfirgáfum allt sem við áttum og fylgdum þér.“
Jesús sagði við þá: „Sannlega segi ég yður að enginn hefur yfirgefið heimili, konu, bræður, foreldra eða börn vegna Guðs ríkis án þess að hann fái margfalt aftur á þessum tíma og í hinum komandi heimi eilíft líf.“

Jesús tók þá tólf til sín og sagði við þá: „Nú förum við upp til Jerúsalem og mun allt það koma fram sem spámennirnir hafa skrifað um Mannssoninn. Hann verður framseldur heiðingjum. Þeir munu hæða hann, misþyrma honum og hrækja á hann. Þeir munu húðstrýkja hann og lífláta en á þriðja degi mun hann upp rísa.“
En þeir skildu ekkert af þessu, orð þessi voru þeim hulin og þeir skynjuðu ekki það sem sagt var.

Svo bar við, er Jesús nálgaðist Jeríkó, að blindur maður sat þar við veginn og betlaði. Hann heyrði að mannfjöldi gekk hjá og spurði hvað um væri að vera.
Var honum sagt að Jesús frá Nasaret færi hjá.
Þá hrópaði hann: „Jesús, sonur Davíðs, miskunna þú mér!“
En þeir sem á undan fóru höstuðu á hann að hann þegði. En hann hrópaði því meir: „Sonur Davíðs, miskunna þú mér!“
Jesús nam staðar og bauð að leiða hann til sín. Er hann kom nær spurði Jesús hann: „Hvað vilt þú að ég geri fyrir þig?“
Hinn svaraði: „Drottinn, að ég fái aftur sjón.“
Jesús sagði við hann: „Fá þú aftur sjónina. Trú þín hefur bjargað þér.“
Jafnskjótt fékk hann sjónina. Og hann fylgdi honum og lofaði Guð. En allt fólkið, er sá þetta, vegsamaði Guð.

Poslušaj Lúkasarguðspjall 18