Biblica® Open Polish Living New Testament™ Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc. “Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.  All content on open.bible is made available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/).  You are free to:  Share — copy and redistribute the material in any medium or format Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially   Under the following conditions:  Attribution — You must attribute the work as follows: “Original work available for free at www.biblica.com and open.bible” Attribution statements in derivative works should not in any way suggest that we endorse you or your use of this work. ShareAlike — If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.  Use of trademarks: Biblica® is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. and may not be included on any derivative works. Unaltered content from open.bible must include the Biblica® trademark when distributed to others. If you alter the content in any way, you must remove the Biblica® trademark before distributing your work.

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp™

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp

<div class="version vid137 iso6393pol" data-vid="137" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="MAT.14">
 <div class="label">14</div><div class="s1">&#346;ci&#281;cie Jana Chrzciciela</div><div class="p"> 1Gdy Herod, zarz&#261;dca prowincji, us&#322;ysza&#322; wie&#347;ci o Jezusie, rzek&#322; do swoich dworzan:</div><div class="p"> 2&#8212;To musi by&#263; zmartwychwsta&#322;y Jan Chrzciciel. Dlatego potrafi czyni&#263; takie cuda.</div><div class="p"> 3Wcze&#347;niej bowiem to w&#322;a&#347;nie on kaza&#322; aresztowa&#263; i uwi&#281;zi&#263; Jana. A sta&#322;o si&#281; to z powodu Herodiady, &#380;ony jego brata Filipa. 4Jan bowiem ci&#261;gle mu wypomina&#322;: &#8222;Nie wolno ci &#380;y&#263; z &#380;on&#261; swojego brata!&#8221;. 5Herod postanowi&#322; zabi&#263; Jana, ba&#322; si&#281; jednak t&#322;um&#243;w, kt&#243;re uwa&#380;a&#322;y go za proroka.</div><div class="p"> 6Zdarzy&#322;o si&#281;, &#380;e podczas uczty urodzinowej Heroda wyst&#261;pi&#322;a c&#243;rka Herodiady, a jej taniec bardzo mu si&#281; spodoba&#322;. 7I uroczy&#347;cie przyrzek&#322; spe&#322;ni&#263; ka&#380;de jej &#380;yczenie. 8Nam&#243;wiona przez matk&#281;, dziewczyna poprosi&#322;a:</div><div class="p">&#8212;Daj mi na tacy g&#322;ow&#281; Jana Chrzciciela.</div><div class="p"> 9Zasmuci&#322;o to kr&#243;la, lecz ze wzgl&#281;du na przysi&#281;g&#281; z&#322;o&#380;on&#261; w obecno&#347;ci go&#347;ci rozkaza&#322; spe&#322;ni&#263; t&#281; pro&#347;b&#281;. 10&#346;ci&#281;to wi&#281;c Jana w wi&#281;zieniu, 11a jego g&#322;ow&#281; przyniesiono na tacy dziewczynie, ona za&#347; odda&#322;a j&#261; matce. 12Uczniowie Jana zabrali jego cia&#322;o, pogrzebali je i powiadomili o wszystkim Jezusa.</div><div class="s1">Jezus karmi pi&#281;&#263; tysi&#281;cy m&#281;&#380;czyzn</div><div class="p"> 13Na wie&#347;&#263; o tym Jezus odp&#322;yn&#261;&#322; &#322;odzi&#261; w odludne miejsce. Chcia&#322; by&#263; sam. Ludzie wypatrzyli Go jednak i z r&#243;&#380;nych miasteczek pod&#261;&#380;yli za Nim pieszo. 14Wychodz&#261;c wi&#281;c z &#322;odzi, Jezus zn&#243;w zasta&#322; t&#322;umy ludzi. Poruszony wsp&#243;&#322;czuciem uzdrowi&#322; wszystkich obecnych tam chorych.</div><div class="p"> 15Pod wiecz&#243;r uczniowie zwr&#243;cili si&#281; do Niego:</div><div class="p">&#8212;Ka&#380; ludziom rozej&#347;&#263; si&#281; do pobliskich wiosek i osad. Niech sobie kupi&#261; co&#347; do jedzenia, bo na tym pustkowiu nie ma &#380;ywno&#347;ci, a robi si&#281; ju&#380; p&#243;&#378;no.</div><div class="p"> 16&#8212;Nie musz&#261; odchodzi&#263;. &#8212;odpar&#322; Jezus&#8212;Wy dajcie im je&#347;&#263;!</div><div class="p"> 17&#8212;Ale co?!&#8212;wykrzykn&#281;li. &#8212;Nic nie mamy! Tylko pi&#281;&#263; chleb&#243;w i dwie ryby!</div><div class="p"> 18&#8212;Przynie&#347;cie je wi&#281;c tutaj&#8212;powiedzia&#322;.</div><div class="p"> 19Poleci&#322; ludziom usi&#261;&#347;&#263; na trawie, a sam wzi&#261;&#322; pi&#281;&#263; chleb&#243;w i dwie ryby. Spojrza&#322; w niebo, podzi&#281;kowa&#322; Bogu i podzieli&#322; chleb. Poda&#322; go uczniom, a oni ludziom. 20W ten spos&#243;b wszyscy najedli si&#281; do syta i zebrano jeszcze dwana&#347;cie pe&#322;nych koszy resztek, 21cho&#263; w posi&#322;ku tym bra&#322;o udzia&#322; oko&#322;o pi&#281;ciu tysi&#281;cy samych tylko m&#281;&#380;czyzn&#8212;nie licz&#261;c kobiet i dzieci.</div><div class="s1">Jezus chodzi po wodzie</div><div class="p"> 22Zaraz potem Jezus nakaza&#322; uczniom, aby przeprawili si&#281; &#322;odzi&#261; na drug&#261; stron&#281; jeziora, dok&#261;d On sam mia&#322; przyby&#263; p&#243;&#378;niej. Chcia&#322; bowiem pozosta&#263; na miejscu do czasu, a&#380; ludzie rozejd&#261; si&#281; do dom&#243;w. 23Gdy wszyscy ju&#380; odeszli, wszed&#322; na wzg&#243;rze, aby si&#281; modli&#263;. Zapad&#322; zmrok i Jezus by&#322; zupe&#322;nie sam. 24Tymczasem &#322;&#243;d&#378; uczni&#243;w by&#322;a ju&#380; daleko od brzegu. Miota&#322;y ni&#261; fale, bo wiatr by&#322; przeciwny. 25Oko&#322;o trzeciej nad ranem poszed&#322; wi&#281;c do nich po wodzie. 26Przera&#380;eni uczniowie, widz&#261;c &#380;e idzie po wodzie, krzykn&#281;li:</div><div class="p">&#8212;To duch!</div><div class="p"> 27&#8212;Spokojnie! Nie b&#243;jcie si&#281;, to Ja!&#8212;szybko odrzek&#322; Jezus.</div><div class="p"> 28&#8212;Panie, je&#347;li to naprawd&#281; Ty, ka&#380; mi przyj&#347;&#263; do siebie po wodzie&#8212;zawo&#322;a&#322; w odpowiedzi Piotr.</div><div class="p"> 29&#8212;Dobrze, chod&#378;!&#8212;rzek&#322;.</div><div class="p">Piotr wyszed&#322; z &#322;odzi, zacz&#261;&#322; i&#347;&#263; po wodzie i zbli&#380;y&#322; si&#281; do Jezusa. 30Lecz gdy poczu&#322; silne uderzenie wiatru, przestraszy&#322; si&#281; i zacz&#261;&#322; ton&#261;&#263;.</div><div class="p">&#8212;Panie, ratuj mnie!&#8212;krzycza&#322;.</div><div class="p"> 31Jezus natychmiast wyci&#261;gn&#261;&#322; do niego r&#281;k&#281; i wydoby&#322; go z wody.</div><div class="p">&#8212;Gdzie jest twoja wiara? Dlaczego zw&#261;tpi&#322;e&#347;?&#8212;zapyta&#322; Piotra.</div><div class="p"> 32Gdy weszli do &#322;odzi, wiatr nagle ucich&#322;. 33Wtedy uczniowie padli przed Jezusem na twarz.</div><div class="p">&#8212;Naprawd&#281; jeste&#347; Synem Boga!&#8212;wyznali.</div><div class="p"> 34Niebawem przyp&#322;yn&#281;li do krainy Genezaret. 35Tamtejsi mieszka&#324;cy rozpoznali Jezusa i po ca&#322;ej okolicy rozesz&#322;a si&#281; wiadomo&#347;&#263; o Jego przybyciu. Przyprowadzono do Niego wszystkich chorych 36i proszono Go, aby pozwoli&#322; im przynajmniej dotkn&#261;&#263; swojego p&#322;aszcza. A wszyscy, kt&#243;rzy Go dotkn&#281;li, odzyskali zdrowie.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Gdy Herod, zarządca prowincji, usłyszał wieści o Jezusie, rzekł do swoich dworzan:
—To musi być zmartwychwstały Jan Chrzciciel. Dlatego potrafi czynić takie cuda.
Wcześniej bowiem to właśnie on kazał aresztować i uwięzić Jana. A stało się to z powodu Herodiady, żony jego brata Filipa. Jan bowiem ciągle mu wypominał: „Nie wolno ci żyć z żoną swojego brata!”. Herod postanowił zabić Jana, bał się jednak tłumów, które uważały go za proroka.
Zdarzyło się, że podczas uczty urodzinowej Heroda wystąpiła córka Herodiady, a jej taniec bardzo mu się spodobał. I uroczyście przyrzekł spełnić każde jej życzenie. Namówiona przez matkę, dziewczyna poprosiła:
—Daj mi na tacy głowę Jana Chrzciciela.
Zasmuciło to króla, lecz ze względu na przysięgę złożoną w obecności gości rozkazał spełnić tę prośbę. Ścięto więc Jana w więzieniu, a jego głowę przyniesiono na tacy dziewczynie, ona zaś oddała ją matce. Uczniowie Jana zabrali jego ciało, pogrzebali je i powiadomili o wszystkim Jezusa.

Na wieść o tym Jezus odpłynął łodzią w odludne miejsce. Chciał być sam. Ludzie wypatrzyli Go jednak i z różnych miasteczek podążyli za Nim pieszo. Wychodząc więc z łodzi, Jezus znów zastał tłumy ludzi. Poruszony współczuciem uzdrowił wszystkich obecnych tam chorych.
Pod wieczór uczniowie zwrócili się do Niego:
—Każ ludziom rozejść się do pobliskich wiosek i osad. Niech sobie kupią coś do jedzenia, bo na tym pustkowiu nie ma żywności, a robi się już późno.
—Nie muszą odchodzić. —odparł Jezus—Wy dajcie im jeść!
—Ale co?!—wykrzyknęli. —Nic nie mamy! Tylko pięć chlebów i dwie ryby!
—Przynieście je więc tutaj—powiedział.
Polecił ludziom usiąść na trawie, a sam wziął pięć chlebów i dwie ryby. Spojrzał w niebo, podziękował Bogu i podzielił chleb. Podał go uczniom, a oni ludziom. W ten sposób wszyscy najedli się do syta i zebrano jeszcze dwanaście pełnych koszy resztek, choć w posiłku tym brało udział około pięciu tysięcy samych tylko mężczyzn—nie licząc kobiet i dzieci.

Zaraz potem Jezus nakazał uczniom, aby przeprawili się łodzią na drugą stronę jeziora, dokąd On sam miał przybyć później. Chciał bowiem pozostać na miejscu do czasu, aż ludzie rozejdą się do domów. Gdy wszyscy już odeszli, wszedł na wzgórze, aby się modlić. Zapadł zmrok i Jezus był zupełnie sam. Tymczasem łódź uczniów była już daleko od brzegu. Miotały nią fale, bo wiatr był przeciwny. Około trzeciej nad ranem poszedł więc do nich po wodzie. Przerażeni uczniowie, widząc że idzie po wodzie, krzyknęli:
—To duch!
—Spokojnie! Nie bójcie się, to Ja!—szybko odrzekł Jezus.
—Panie, jeśli to naprawdę Ty, każ mi przyjść do siebie po wodzie—zawołał w odpowiedzi Piotr.
—Dobrze, chodź!—rzekł.
Piotr wyszedł z łodzi, zaczął iść po wodzie i zbliżył się do Jezusa. Lecz gdy poczuł silne uderzenie wiatru, przestraszył się i zaczął tonąć.
—Panie, ratuj mnie!—krzyczał.
Jezus natychmiast wyciągnął do niego rękę i wydobył go z wody.
—Gdzie jest twoja wiara? Dlaczego zwątpiłeś?—zapytał Piotra.
Gdy weszli do łodzi, wiatr nagle ucichł. Wtedy uczniowie padli przed Jezusem na twarz.
—Naprawdę jesteś Synem Boga!—wyznali.
Niebawem przypłynęli do krainy Genezaret. Tamtejsi mieszkańcy rozpoznali Jezusa i po całej okolicy rozeszła się wiadomość o Jego przybyciu. Przyprowadzono do Niego wszystkich chorych i proszono Go, aby pozwolił im przynajmniej dotknąć swojego płaszcza. A wszyscy, którzy Go dotknęli, odzyskali zdrowie.

Listen to Mateusza 14