Obľúbené biblické verše z انجیل لوقا 24

Zdieľať

اَز چمن آستامونیَه ددَ وَعدَ، شمَه سَردِرِ رَونَه آمَکرد؛ ولی اِم شَهریکا بومونَه تا وقتی کن خدا خنَر آستامونیکا، شِمَه پَتلمَه آکَر.»

اَ اِم جِگاکا نییهَ، بَلکَم زِندَ آبَیَه! یاد آرَفَنه هَنگومی کن هَنوزَنی ولَتِه جلیلیکا بَه، چنتَه شِمَش واتَه کن

هَه هَنگومیکا، چَوون چَمِن آج آبین و عیساشون آزنِستَه، اَمّا جَخت عیسی چَوون چَمی ناریکا غَیب آبهَ. اَیِن یِندِ واتشون: «سَر آگِنیشَه اَموقه کن را دِلَکا امَنه گَف دَرِ بَه و موقدَسه نِوِشتَه اون چمَرا توضیح اَدَری، چَمه دل چَمَه سینَکا چِنتَه تِند کایبَه ژِ.»

و ایِنش واتَه: «نوشتَه آبَیَه کن مسیح پی عذاب بِوینِه و سوّمَه روجیکا مَردَ اون دِلَکا زِندَ آبو، و چَی نومینَه، گردِ میلَتونرا توبه کردِ و گناخون بَخشِستِه پی اییلام ببو، و اِم کار شهر اورشَلیمیکا شِروو بَبی.

و ویندشون کن اَ کازی کن تِربَه دَهَنَکا بَه ایوریرا گِلِل آبَیَه. ولی وَقتی کن تربه دِله دَشینهَ، خداوند عیسی مَیتی پَیدا نِکَردِشون.