Obľúbené biblické verše z Эхин 2

Zdieľať

Эгээл иимэһээ эрэ хүн эхэ эсэгэеэ орхёод, һамгантайгаа нэгэдэхэ, тиин хоёр хүн нэгэн бэе болон эблэрхэ ушартай.

Тиигээд Эзэн Бурхан: – Хүнэй гансаараа байхань муу. Өөртэнь таараха хани бии болгохомни, – гэжэ айладхан шиидэбэ.

Тиигээд Эзэн Бурхан хүниие газарай шоройһоо бии болгожо, хамар руунь амидаралай амисхал үлеэжэ оруулба. Хүн амитан боложо амидырба.

Хүн тэрэниие хараад: – Зай, энэ минии яһанһаа таһарһан яһан, мяханһаам таһарһан мяхан. Эрэ намһаа абтаһан энэ хүн эхэнэр гэжэ нэрэтэй болог, – гэбэ.

Бурхан долоодохи үдэрые үреэжэ, тусхай нангин үдэр гээд тодорхойлбо, юундэб гэхэдэ, энэ үдэр хэжэ байһан ажалһаа Тэрэ амараа: бүтээлгэ байгуулгын хэрэг түгэсөө.

Хүн мүн тэрэнэй һамган хоюулаа шараа нюсэгэнүүд байгаа, зүгөөр эшэхэ гээшые мэдэдэггүйнүүд бэлэй.