Obľúbené biblické verše z Iáno 11

Zdieľať

Isúso phendiá láke: “Me som otdžidiakiriben i džiibén; odová, kon patiála dre Mánde, kóli i meréla, usajékh otdžidjola; I kažno, kon isyn džidó i patiála dre Mánde, na meréla nijékhvar. Ci patiása tu dro davá?”

Isúso rakiréla láke: “Ci Me na rakirdjom túke, so kóli javésa te patias, dykhésa Devléskiri sláva?”

Isúso zarondia.

Kiéli Isúso šundiá pal davá, Jov phendiá: “Daja dukh isyn na ke meribén, joj isyn vaš Devléskiri sláva, sob (kaj) Čhavó Devléskiro te slavinelpe pir láte.”

I kiéli Jov phendiá davá, Jov dyjá gódla zoralé zaniása: “Lazarie! Vydža javrí.” I vygijá muló, ĥerá i vastá léste sys sphandle garaibnytkone thanesa, i muj léskiro sys phandlo dyhlesa. Isúso phendiá lénge: “Rosphanden les, mek jov te džal.”

Isúso, nevéstyr piridživi andrál, javdiá ke koplíca. Davá sys ĥiebár (pieščera) dre bérga, i bar sys paštó pe láte.

Jov phendiá davá, i korigedýr (pozžedýr) iščo (inké) rakiréla lénge: “Amaró drúgo (mal) Lazarjo zasutia, ne Me džáva te džangavav les.”