Obľúbené biblické verše z Jóhannesar Evangelium 4

Zdieľať

Gud er andi, og teir, iðhann tilbiðja, eiga at tilbiðja í anda og sannleika.

Men tann stund kemur, ja er longu, tá ið teir, ið tilbiðja uppá sannan mata, munu tilbiðjafaðiriní anda og sannleika; ti júst faðirin søkir slíkar, ið tilbiðja hann uppáhenda matan.

Men hann, sum drekkur av ti vatni, sum eg man geva honum, man ikki tyrsta aftur í allar ævir, men tað vatnið, sum eg man geva honum, verður í honum ein kelda við vatni, sum vellir fram til ævigt lív

Jesus svaraði og segði við hana: Um tú kendi Guds g av u, og hvőr hann er, ið sigir við teg: gev mær at drekka! so mundi tú biðið hann, og hann hevði givið tær livandi vatn.

Jesus sigir við teir: Mín matur er at gera hans vilja, ið meg sendi, og at fullkoma hans geming.

Konan sigir við hann: Harri, tú hevir einki ílat, og brunnurin er djúpur. Hvaðani hevir tú tað livandi vatnið?

Konan sigir við hann: Eg veit, at tað kemur ein Messías (tað sigir: Kristus t.e. salvaðui); tá ið hann kemur, man hann kunngera okkum alt. Jesus sigir við hana: Tað eri eg, hann suoi við teg talar.

Komið higar og síggið ein mann, sum hevir sagt mær alt, hvat ið eg havi gjórt; man ikki hesin sami vera Kristus?