Obľúbené biblické verše z Jóhannesar Evangelium 14

Zdieľať

Frið lati eg eftir hjá tykkum, min frið gevi eg tykkum; eg gevi tykkum ikki, eins og heimurin gevur. Hjarta tykkara verði ikki óttafult, ei heldur dirvislítið.

Jesus sigir við hann: Eg eri vegurin og sannleikin og lívið; eingin kemur til faðirin utan ígjőgnum meg.

HJARTA tykkara verði ikki óttafult; tit trúgva á Gud, trúgvið eisini á meg!

Men talsmaðurin, hin halgf andin, sum faðirin man senda í minum navni, hann man læra tykkum alt og minna tykkum á alt, sum eg havi sagt tykkum.

Hann, ið hevir mini boðorð og heldur tey, hann er tað, ið elskar meg; men hann, ið meg elskar, verður elskaður av faðir minum, og eg man elska hann, og eg man opinberá meg fyri honum.

Og eg man biðja faðirin, og hann skal geva tykkum ein annan talsmann at vera hjá tykkum um allar ævir, Sannleikans anda, sum heimurin ikki kann fáa, ti at hann sær hann ikki, kennir hann ikki heldur; tit kenna hann, ti hann byr hjá tykkum, og í tykkum verður hann búgvandi.

Ti eg fari til faðirin, óg hvat tit so biðja um í minum navni, tað man eg gera, at faðirin kann dyrmetast í soninum. Biðja tit um nakað í minum navni, man eg gera tað.

Elska tit meg, tá skulu tit halda mini boðorð

I mins faðirs húsi eru nógvar hallir; um so ikki var, hevði eg sagt tykkum tað; ti eg fari burtur at tilreiða stað fyri tykkum

Og tá ið eg eri farin og havi tilreitt stað fyri tykkum, komi eg aftur, og eg man taka tykkum til min, til tess at eisini tit skulu vera har sum eg eri.

Tomas sigir við hann: Harri, vit vita ikki, hvar tú fert, og hvussu vita vit vegin?