Obľúbené biblické verše z Jóhannesar Evangelium 12

Zdieľať

Um nakar tænir mær, tá fylgi hann mær, og har hvar eg eri, har skal eisini min tænari vera; um nakar tænir mær, man faðirin æra hann.

Hann, ið elskar lív sítt, missir tað, og hann, ið hatar lív sítt í hesum heimi, man varð-veita tað til ævigt lív.

Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum, um hveitikornið ikki fellur í jőrðina og doyr, verður tað einsamalt; men doyr tað, her tað miklan ávőxt.

Eg eri komin sum ljós í heimin, at ein og livor, ið tryr á meg, ikki skal verða í myrkrinum.

Og um nakar hoyrir mini orð og ikki goymir tey, so dømi ikki eg hann; tí eg eri ikki komin at døma heimin, men at frelsa heimin.

Maria tók tá eitt pund av óblandaðum og ógviliga dyrum nardns-smyrsli og smurdi Jesusar føtur og turkaði føtur hansara við hárlokkum sínum; men húsið fyltist av smyrslaroykinum.

Tók pálmaviðargreinir og fór út at møta honum, og teir rópaðu: Hosanna, vaelsignaður veri hann, sum kemur í navni Harrans, tann Israels kongur.

Men Jesus svarar teimum og sigir: Timin er komin, at mansins sonur skal dýrgerast.