Y Beder Ifingyl gan Lyn Lewis Dafis. Hawlfraint – M ac R Davies

Dethon-nhwy in agos at Jerwsalem a dod i Bethffage, i Mini'r Llwyn Olifs. Halodd Jesu dou o'r disgiblion, a gweu’thyn nhwy, “Cerwch miwn i'r pentre sy goddereb â chi, a fan 'ny fe ffindiwch chi asen wedi clwmu a ebol gyda hi. Datodwch nhwy a'u harwen nhwy ata i; a os neith unrhyw un weud urnhywbeth wrthoch chi, rhaid i chi weud, ‘Ma u hishe nhwy ar ir un sy pia nhwy’; a wedyn neith e u hala nhwy.” Digwyddodd hyn fel bo'r peth gâth i weud trw'r proffwd in dod in wir,
‘Gwêd wrth roces Seion,
Dricha, ‘co di Frenin di'n dwâd,
in addfwyn a'n ishte ar gewn asyn,
ar ebol, ebol asyn.”
Âth i disgiblion a neud fel nâth Iesu weud wrthyn nhwy. Dethon nhwy â'r asen a'r ebol a rhoid i dillad arnyn nhwy, a ishteddodd e arnyn nhwy. A wedyn nâth crowd mowr iawn roi u dillad ar ir hewl, ac fe dorodd rhei erill brige o'r llwyni a'u rhoi nhwy ar ir hewl. A we'r crowde we'n mynd o'i flân e a'r rhei wei'n dod tu ôl in gweiddi,
“Hosanna i Grwt Dafydd!
Gwyn 'i fyd ir un sy'n dwâd in enw'r Arglwi.
Hosanna in uchafion i nefodd!
Pan ddâth ei miwn i Jerwsalem, we'r ddinas i gyd wedi ciffroi. Gwedon nhwy, “Pwy yw hwn?” Gwedo'r crowde, “'Co'r proffwyd Iesu, o Nasareth ing Galilea.”
Âth Iesu miwn i'r demel, a hala bob un we'n pernu a gwerthu mas; diwelodd e fordydd i rhei we'n newid arian a stole'r rhei we'n gwerthu colomenod; a gwedodd e wrthyn nhwy, “Ma'r Isgrithur in gweud, ‘Biddan nhwy'n galw in dŷ i in dŷ gweddi’; ond ŷch chi in i neud e'n ogof i ladron.”
Dâth i rhei we'n ffaelu gweld a'r rhei cloff ato fe in i demel, a nâth e u gwella nhwy. Pan welo'r pen-ffeiradon a'r rhei we'n disgu'r Gifreth i pethe rhifedd hyn wedd e'n u neud, a'r plant in gweiddi in i demel, “Hosanna i Grwt Dafydd!” wen nhwy'n grac, a gwedon nhwy wrtho fe, “Wit ti'n cliwed beth man nhwy'n gweud?” Gwedo Iesu wrthyn nhwy, “Wdw; nethoch chi ddim darllen ariôd, ‘Mas o geg babis a plant sy'n sugno wit ti wedi dwâd â mawl perffeth’?” Wedyn gadodd e nwhy, mynd mas o'r ddinas a i Bethania, a fan'ny arosodd e.
Pan ddâth e nôl i'r ddinas in ginnar in i bore we ishe bwyd arno fe. Gwelodd e lwyn ffigs ar bwys ir hewl, dwâd ato ond câl dim byd ond dail arno. Gwedodd e wrtho, “Paid ti byth â tiddu ffrwythe 'to!” A tima'r llwyn ffigs in gwywo ar unweth. Pan welo'r disgiblion hyn wen nhwy wedi sinnu a gwedon nhwy, “Shwt nâth i llwyn ffigs wywo ar unweth?” Atebo Iesu nhwy, “Dwi'n gweud i gwir wrthoch chi, os wes ffydd 'da a senoch chi'n ame, biddwch chi ddim dim ond in neud beth ddigwyddodd i'r llwyn ffigs, ond hyd nôd os wedwch chi wrth i mini 'ma, ‘Cer o’ma a towla di unan i'r môr’ fe fydd e'n digwydd; os wes ffydd 'da chi biddwch chi'n câl beth binnag ŷch chi'n gofyn amdano mewn gweddi.”
Pan ddâth e miwn i'r demel, dâth i pen-ffeiriadon a henuried i bobol ato fe pan wedd e'n disgu, a gweud, “'Da pwy wit ti wedi câl hawl i neud hyn? Pwy roiodd awdurdod iti?” Atebo Iesu, “'Na i ofyn un cwestjwn i chi. Os wedwch chi hyn wrtha i, weda i wrthoch chi pwy hawl sy 'da fi i neu i pethe 'ma. O ble ddâth bedydd Ioan, o'r nefodd neu wrth ddinion?” Wen nhwy'n dadle 'da'i gily: “Os wedwn ni, ‘O'r nefeodd’, wedyn wedith e, ‘Pam nethoch chi ddim mo'i gredu fe, te?’ Ond os wedwn ni, ‘Wrth ddinion”, ma ofon i crowd arnon ni; achos we bob un in credu bo Ioan in broffwd.” Atebon nhwy Iesu, “Senon ni'n gwbod.” Gwedodd e wrthyn nhwy, “A sena i'n gweu’thoch chi pwy hawl sy 'da fi i neud i pethe 'ma.
“Beth ŷch chi'n feddwl? We dyn â dou grwt 'dag e; âth e at i cinta a gweud, ‘In grwt i, cer a gweitha in i willan heddi.’ Atebodd e, ‘Na 'na i.’ Wedyn newidodd e i feddwl a mynd. Wedyn âth e at ir ail a gweud ir un peth. Atebodd e, ‘Wrth gwrs’; ond âth-e ddim. Pwy un o'r ddou nâth neud beth we'i dad moyn iddo neud?” Gwedon-hwy, “I cinta.” Gwedo Iesu wrthyn nhwy, “Dwi'n gweud i gwir wrthoch chi, ma'r rhei sy'n casglu trethi a puteinied in mynd miwn i Deyrnas Duw o’ch blân chi. Achos dâth Ioan atoch chi a dangos i ffordd reit i fyw a netoch chi ddim o'i gredu e; ond credodd rhei we'n casglu trethi a puteinied. Gweloch chi hyn ond nethoch chi ddim difaru a'i gredu e.
“Grondwch ar ddameg arall: Planodd dyn we'n perchen tir winllan, codi ffens rownd iddi, torri lle i wasgu gwin a wedyn codi tŵr. Rhoiodd e'r lle mas i ffarmwyr a mynd dros i dŵr. Pan ddâth ir amser i ffrwythe ddwâd halodd ei i geithion at i ffarwyr i gâl i ffrwythe fe. Cwrodd i ffarwyr i ceithion; bwrw un, lladd un arall, a bwrw cerrig at un arall. Halodd e geithion erill, mwy nag o'r blân, a nethon nhwy'r un peth iddyn nhwy. Wedyn halodd e i grwt atyn nhwy, a gweud, ‘Newn nhwy barchu in grwt i.’ Ond pan welo'r ffarwyr i crwt in dwâd gwedonhwy wrth i gily, ‘Fe sy'n mynd i etifeddu'r cwbwl. Dewch, gadwch i ni i ladd e, a câl in dwylo ar i etifeddieth.’ Ethon nhwy ag e, i dowlu e mas o'r winllan, a'i ladd e. So pan ddeith ir un sy pia'r winllan, beth nieth e i'r ffarmwyr?” Gwedon nhwy, “Bydd e'n dwâd â'r dinion drwg 'na i ddiwedd drwg, a'n rhoi'r winllan mas i ffarwyr erill, rhei fydd in rhoi i siâr o'r cineia iddo.” Gwedo Iesu wrthyn nhwy, “Senoch chi ariôd wedi darllen beth sy wedi'i reito:
‘Ma'r garreg nâth i rhei we'n bildo'n i thowlu bant
wedi dwâd in garreg-gornel;
ir Arlgwidd sy wedi neud hyn,
a ma hinny'n beth rhifedd in in golwg ni’?
So wedyn 'te, dwi'n gweu’thoch chi ceith Teyrnas Dduw i chwmrid wrthoch chi a'i rhoi i genedl sy'n dwyn ffrwyth i deyrnas. Bydd pwy binnag sy'n cwmpo ar i garreg 'ma in câl u torri'n rhacs jibidêrs, a bydd e'n gwasgu'r un mae'n cwmpo ar i ben e.
Pan gliwo'r pen-ffeiradon a'r Ffariseied beth wedd e'n weud in i ddamegion, wen nhwy'n diall in iawn taw amdanyn nhwy wedd e'n sharad, ac er bo nhwy'n drich am ffordd i ddala fe we ofon arnyn nhwy achos i crowde, achos we'r crowde in i weld e fel proffwyd.

සවන් දෙන්න Mathew 21