<div class="version vid374 iso6393fao" data-vid="374" data-iso6393="fao">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch23" data-usfm="GEN.23">
 <div class="label">23</div><div class="s">S&#225;ra andast</div><div class="m"> 1Og S&#225;ra livdi eitt hundra&#240; og tj&#250;gu og sjey &#225;r; so mangir v&#243;ru &#230;vidagar hennara. 2Og S&#225;ra doy&#240;i &#237; Kirjat-Arba &#8211; ta&#240; er Hebron &#8211; &#237; K&#225;n&#225;anlandi. Og &#193;braham f&#243;r innar at syrgja S&#225;ru og gr&#225;ta hana.</div><div class="s">S&#225;ra ver&#240;ur grivin &#237; hellinum vi&#240; Makpela</div><div class="m"> 3S&#237;&#240;an f&#243;r hann fr&#225; s&#237;ni dey&#240;u og m&#230;lti solei&#240;is vi&#240; Hetitar: 4&#171;Eg eri gestur og &#250;tiseti her hj&#225; tykkum; gevi&#240; m&#230;r eitt jar&#240;arstykki, so at eg kann f&#225;a m&#237;na dey&#240;u burtur fr&#225; m&#230;r og jar&#240;a hana.&#187; 5T&#225; svara&#240;u Hetitar &#193;brahami og s&#248;gdu vi&#240; hann. 6&#171;L&#253;&#240; &#225; okkum, harri! H&#248;vdingur Gu&#240;s ert t&#250; okkara millum; jar&#240;a t&#237;na dey&#240;u &#237; eini av okkara bestu gr&#248;vum; t&#237; at eingin av okkum vil s&#253;ta t&#230;r gr&#248;v s&#237;na til at jar&#240;a t&#237;na dey&#240;u &#237;!&#187; 7Men &#193;braham reis og neig fyri &#237;b&#250;gvum landsins, fyri Hetitum, 8og tala&#240;i vi&#240; teir sv&#225;: &#171;Er ta&#240; tykkara vilji, at eg m&#225; f&#225;a m&#237;na dey&#240;u burtur fr&#225; m&#230;r og jar&#240;a hana, so hoyri&#240; meg og tali&#240; m&#237;n vegna vi&#240; Efron Z&#243;harsson 9um at geva m&#230;r Makpela-helli&#240;, i&#240; liggur uttast &#237; b&#248; hansara; fyri fult vir&#240;i skal hann geva m&#230;r ta&#240; sum gravsta&#240; tykkara millum.&#187;</div><div class="p"> 10Efron sat har millum Hetitanna, og Efron Hetiti m&#230;lti solei&#240;is vi&#240; &#193;braham, me&#240;an Hetitar og allir, i&#240; gingu inn um borgarli&#240; hansara, l&#253;ddu &#225;: 11&#171;Nei, harri m&#237;n, lurta eftir m&#230;r! Jar&#240;arstykki&#240; gevi eg t&#230;r; og helli&#240;, sum &#237; t&#237; er, gevi eg t&#230;r eisini: fyri &#225;sj&#243;n fr&#230;nda m&#237;na gevi eg t&#230;r ta&#240;; jar&#240;a t&#250; t&#237;na dey&#240;u!&#187; 12Men &#193;braham neig fyri &#237;b&#250;gvum landsins 13og tala&#240;i vi&#240; Efron &#237; hj&#225;st&#248;&#240;u teirra og seg&#240;i: &#171;G&#230;vi t&#250; vildi lurta eftir m&#230;r: Eg gjaldi t&#230;r fult vir&#240;i fyri j&#248;r&#240;ina; tak vi&#240; t&#237; av m&#230;r, so at eg kann jar&#240;a m&#237;na dey&#240;u har!&#187; 14T&#225; svara&#240;i Efron &#193;brahami og seg&#240;i: 15&#171;Lurta eftir m&#230;r, harri m&#237;n! J&#248;r&#240; fyri f&#253;ra hundra&#240; siklar &#237; silvuri, hvat er ta&#240; hj&#225; okkum b&#225;&#240;um at tala um? Jar&#240;a t&#250; bara t&#237;na dey&#240;u!&#187; 16&#193;braham skilti Efron; og hann viga&#240;i Efroni ta&#240; silvur, sum hann hev&#240;i nevnt &#237; hj&#225;st&#248;&#240;u Hetita, f&#253;ra hundra&#240; siklar &#237; silvuri. 17Solei&#240;is kom jar&#240;arstykki Efrons &#237; Makpela &#225;raka Mamre, jar&#240;arstykki&#240; og helli&#240;, sum &#237; t&#237; var og &#248;ll tr&#248;ini, sum allasta&#240;ni vuksu &#225; t&#237;, 18til at ver&#240;a ogn &#193;brahams &#237; hj&#225;st&#248;&#240;u Hetita, frammi fyri &#248;llum, sum gingu &#250;t og inn um borgarli&#240; hansara. 19S&#237;&#240;an jar&#240;a&#240;i &#193;braham S&#225;ru, konu s&#237;na, &#237; hellinum &#237; Makpela &#8211; jar&#240;arstykki &#225;raka Mamre &#8211; ta&#240; er Hebron &#8211; &#237; K&#225;n&#225;anlandi. 20Solei&#240;is fekk &#193;braham av Hetitum jar&#240;arstykki&#240; og helli&#240;, sum &#225; t&#237; var, til leggsta&#240;ar.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Og Sára livdi eitt hundrað og tjúgu og sjey ár; so mangir vóru ævidagar hennara. Og Sára doyði í Kirjat-Arba – tað er Hebron – í Kánáanlandi. Og Ábraham fór innar at syrgja Sáru og gráta hana.

Síðan fór hann frá síni deyðu og mælti soleiðis við Hetitar: «Eg eri gestur og útiseti her hjá tykkum; gevið mær eitt jarðarstykki, so at eg kann fáa mína deyðu burtur frá mær og jarða hana.» Tá svaraðu Hetitar Ábrahami og søgdu við hann. «Lýð á okkum, harri! Høvdingur Guðs ert tú okkara millum; jarða tína deyðu í eini av okkara bestu grøvum; tí at eingin av okkum vil sýta tær grøv sína til at jarða tína deyðu í!» Men Ábraham reis og neig fyri íbúgvum landsins, fyri Hetitum, og talaði við teir svá: «Er tað tykkara vilji, at eg má fáa mína deyðu burtur frá mær og jarða hana, so hoyrið meg og talið mín vegna við Efron Zóharsson um at geva mær Makpela-hellið, ið liggur uttast í bø hansara; fyri fult virði skal hann geva mær tað sum gravstað tykkara millum.»
Efron sat har millum Hetitanna, og Efron Hetiti mælti soleiðis við Ábraham, meðan Hetitar og allir, ið gingu inn um borgarlið hansara, lýddu á: «Nei, harri mín, lurta eftir mær! Jarðarstykkið gevi eg tær; og hellið, sum í tí er, gevi eg tær eisini: fyri ásjón frænda mína gevi eg tær tað; jarða tú tína deyðu!» Men Ábraham neig fyri íbúgvum landsins og talaði við Efron í hjástøðu teirra og segði: «Gævi tú vildi lurta eftir mær: Eg gjaldi tær fult virði fyri jørðina; tak við tí av mær, so at eg kann jarða mína deyðu har!» Tá svaraði Efron Ábrahami og segði: «Lurta eftir mær, harri mín! Jørð fyri fýra hundrað siklar í silvuri, hvat er tað hjá okkum báðum at tala um? Jarða tú bara tína deyðu!» Ábraham skilti Efron; og hann vigaði Efroni tað silvur, sum hann hevði nevnt í hjástøðu Hetita, fýra hundrað siklar í silvuri. Soleiðis kom jarðarstykki Efrons í Makpela áraka Mamre, jarðarstykkið og hellið, sum í tí var og øll trøini, sum allastaðni vuksu á tí, til at verða ogn Ábrahams í hjástøðu Hetita, frammi fyri øllum, sum gingu út og inn um borgarlið hansara. Síðan jarðaði Ábraham Sáru, konu sína, í hellinum í Makpela – jarðarstykki áraka Mamre – tað er Hebron – í Kánáanlandi. Soleiðis fekk Ábraham av Hetitum jarðarstykkið og hellið, sum á tí var, til leggstaðar.

සවන් දෙන්න Genesis 23