rights held by the Bible Society in Northern Ireland

Agus ċuaiḋ sé isceaċ gur ṡiuḃal fríd Ierico.
Agus féaċ, ḃí fear ann darḃ ainm Saċeus, a ḃí ina uaċtarán ar na puibliocánaiġ, agus ḃí sé saiḋḃir.
Agus ḃí sé ag iarraiḋ a ḟeiceáil cérḃ é Íosa, aċt ní ṫáinic leis mar ġeall ar an tsluaġ, óir ní raiḃ áirde ṁór ann.
Agus ag riṫ ar aġaiḋ roiṁe dó, ċuaiḋ sé suas i gcrann ṡiceamóra ċun é d’ḟeiceáil, mar go raiḃ sé le dul ṫart an bealaċ sin.
Agus ag aṁarc suas do Íosa, ag teaċt ċun na h-áite dó, ċonnaic sé é, agus duḃairt leis: A Ṡaċeuis, tar anuas go tapaiḋ, óir is éigean daṁ cóṁnaiḋe a ḋéanaṁ i do ṫiġ-se indiu.
Agus ṫáinic sé anuas go tapaiḋ, agus ġaḃ sé ċuige é fá lúṫġáir.
Agus nuair a ċonnaic na daoine uilig sin, rinne siad monaḃar, ag ráḋ go ndeacaiḋ sé ar aoiḋeaċt ċuig duine peacṫaċ.
Agus ṡeasuiġ Saċeus agus duḃairt leis an Tiġearna: Féaċ, a Ṫiġearna, ḃeirim leaṫ mo ċoda do na boċta, agus má rinne mé ċagcóir ar aoinneaċ i n-aon níḋ, ḃeirim a ċeiṫre oiread dó ṫar ais.
Duḃairt Íosa leis: Ṫárla slánuġaḋ do’n tiġ seo indiu, de bríġ go ḃfuil seisean fosta ina ṁac ag Abraham.
Óir ṫáinic Mac an Duine a ċuartuġaḋ agus a ṡlánuġaḋ an níḋ a ḃí caillte.
Agus ag leanaṁaint de’n ċainnt dó, agus iad-san ag éisteaċt leis na neiṫe sin, laḃair sé fáiṫscéal, de bríġ go raiḃ sé cóṁgaraċ do Ierusalem, agus gur ṡíl siad go ḃfoillseoċaiḋe ríoġaċt Dé ar an ḃall.
Ar an aḋḃar sin, duḃairt sé: D’imṫiġ duine uasal áiriṫe go tír i ḃfad ó ḃaile ċun ríoġaċt a ġaḃáil dó féin agus a ṫeaċt ṫar ais.
Agus ġoir sé ċuige deiċ seirḃísiġ leis, ṫug deiċ bpuntaí dóiḃ, agus duḃairt leo: Déanaigiḋ tráċtáil go dtigiḋ mé.
Aċt ḃí fuaṫ ag a ċuid daoine air, agus ċuir siad teaċtaireaċt ina ḋiaiḋ, ag ráḋ: Ní h-áil linn an fear seo a ḃeiṫ ina ríġ orainn.
Agus ṫárla, go dtáinic sé ṫar ais ar ġaḃáil a ríoġaċta dó, agus d’órduiġ sé na seirḃísiġ, a dtug sé an t-airgead dóiḃ, a ġairm ċuige, go mbéaḋ a ḟios aige cá ṁéad a ġnóṫuiġ gaċ aoinneaċ acu.
Agus, ṫáinic an ċéad duine, agus duḃairt: A Ṫiġearna, ġnóṫuiġ do ṗunta deiċ bpuntaí.
Agus duḃairt sé leis: Maiṫ ṫú, a ṡeirḃísiġ ṁaiṫ, de ḃríġ go raiḃ tú dílis san ḃeagán, béiḋ cuṁaċt agat ar ḋeiċ gcaṫraċa.
Agus ṫáinic an dara duine agus duḃairt: A Ṫiġearna, rinne do ṗunta cúig ṗunta.
Agus duḃairt sé leis-sean: Agus bí ṫusa ós cionn ċúig gcaṫraċ.
Agus ṫáinic duine eile agus duḃairt: A Ṫiġearna, seo ḋuit do ṗunta, a ḃí i dtaisciḋ agam i n-éadaċ láṁ;
Óir ḃí eagla orm róṁat, de ḃríġ gur duine cruaiḋ ṫú: tógann tú an rud nár leag tú síos, agus baineann tú an rud nár ċuir tú.
Deir sé leis: As do ḃéal féin ḃeirim breiṫ ort, a ḋroċ-ṡeirḃísiġ. Ḃí a ḟios agat gur duine cruaiḋ mé, a ṫógas an ruḋ nár i leag mé síos, agus a ḃaineas an rud nár ċuir mé:
Agus cad ċuige nár ċuir tú mo ċuid airgid san ḃainnc, ionnas, ar ṫeaċt daṁ, go n-éiliġinn é mar aon le biseaċ?
Agus duḃairt sé leis an ṁuinntir a ḃí ina seasaṁ annsin: Beirigiḋ uaiḋ an punta agus taḃairigiḋ é do’n té ag a ḃfuil na deiċ bpuntaí.
Agus duḃairt siad: A Ṫiġearna, tá deiċ bpuntaí aige.
Aċt deirim liḃ, go dtaḃarfar do gaċ aoinneaċ ag a ḃfuil, agus béiḋ fairsingeaċ aige: agus an té, naċ ḃfuil aige, tógfar uaiḋ fiú an rud atá aige.
Aċt taḃairigiḋ annseo na náiṁde úd liom, nárḃ áil leo mé a ḃeiṫ i mo ríġ orṫa, agus cuirigiḋ ċun báis ós mo ċóṁair iad.
Agus nuair a ḃí na neiṫe seo ráiḋte aige, ċuaiḋ sé ar aġaiḋ, ag dul suas go h-Ierusalem.
Agus ṫárla, nuair a ḃí sé ag teaċt i ngaoḃar do Ḃetṗage agus do Ḃetánia, i n-aice leis an tsliaḃ, dá ngoirtear Oliḃet, ċuir sé beirt dá ḋeisciobail uaiḋ,
Ag ráḋ: Téiġigiḋ isteaċ san ḃaile sin ṫall ós ḃur gcóṁair: ag dul isteaċ ann díḃ, ġeoḃaiḋ siḃ searraċ asaile ceangailte, naċ ndearna duine ar biṫ marcaiḋeaċt air ariaṁ; scaoiligiḋ agus taḃairigiḋ annseo é.
Agus má ḟiafruiġeann aoinneaċ díḃ: Cad ċuigé a ḃfuil siḃ ġá scaoileaḋ? Déarfaiḋ siḃ mar seo leis: De ḃríġ go ḃfuil feiḋm ag an Tiġearna air.
Agus d’imṫiġ siad-san a cuireaḋ, agus fuair siad an searraċ ina ṡeasaṁ, mar a duḃairt sé leo.
Agus nuair a ḃí siad ag scaoileaḋ an tsearraiġ, an ṁuinntir ar leo é, duḃairt siad leo: Cad ċuige a ḃfuil siḃ ag scaoileaḋ an tsearraiġ?
Agus duḃairt siad-san: De ḃríġ go ḃfuil feiḋm ag an Tiġearna air.
Agus ṫug siad ċuig Íosa é, agus ar ċaiṫeaṁ a mbaill éadaiġ ar an tsearraċ dóiḃ, ċuir siad Íosa ar a ṁuin.
Agus ag imṫeaċt dó spréiḋ siad a gcuid éadaiġ ar an ḃóṫar faoi.
Agus nuair a ḃí sé ċeana féin ag teaċt i n-aice le fánaiḋ Ṡliaḃ na n-Ológ, ṫoisiġ sluaġ iomlán a ḋeisciobal a ṁolaḋ Dé go lúṫġáireaċ de ġuṫ árd ar son na míorḃailte go léir a ċonnaic siad,
Ag ráḋ: Is beannuiġṫe an rí atá ag teaċt i n-ainm an Tiġearna; síoṫċáin ar neaṁ agus glóir ins na h-áird.
Agus duḃairt cuid de na Fairisíniġ as an tsluaġ leis: A ṁáiġistir, cuir smaċt ar do ḋeisciobail.
Agus duḃairt sé leo: Deirim liḃ, má ḃíonn siad seo ina dtost, béicfiḋ na cloċa.
Agus nuair a ṫáinic sé cóṁgaraċ, ar ḟeiceáil na caṫraċ dó, ġoil sé faoiṫe, ag ráḋ:
Dá mbéaḋ a ḟios agat, agus sin ins na laeṫe seo féin atá agat, na neiṫe atá ċun síoṫċána duit, aċt tá siad foluiġṫe ó do ṡúla anois.
Óir tiocfaiḋ na laeṫe ort, agus cuirfiḋ do náiṁde díog timċeall ort, agus druidfiḋ siad ṫart ort, agus cuṁanglóċaiḋ siad ṫú ar gaċ taoiḃ,
Agus buailfiḋ siad coṫrom leis an talaṁ ṫú féin, agus do ċlann atá ionnat, agus ní ḟágfaiḋ siad cloċ ós cionn cloiċe ionnat, de ḃriġ nár aiṫin tú aimsir do ḟiosruiġṫe.
Agus ag dul isteaċ san teampall dó, ṫoisiġ sé a ṫiomáint amaċ na ndaoine a ḃí ag díol agus ag ceannaċ ann,
Ag ráḋ leo: Tá sé scríoḃṫa: Is teaċ urnaiġe mo ṫeaċ-sa. Aċt rinne siḃ-se uaṁaċ ġadaiḋṫe de.
Agus ḃí sé ag teagasc gaċ uile lá san teampall. Aċt ḃí uaċtaráin na sagart agus na Scríoḃaiḋṫe agus ceannairí an ṗobail ag dúil le n-a ċur ċun báis,
Agus ní rarḃ a fios acu cad é ḋéanfaḋ siad leis. Óir ḃí na daoine uilig lán-aireaċ ag éisteaċt leis.

සවන් දෙන්න Lúcas 19