If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Text: Varhadi-Nagpuri New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. Audio: Varhadi-Nagpuri New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022

Varhadi-Nagpuri New Testament

Varhadi (वऱ्हाडी) Bible by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

तवा ते सर्व मंडळी उठली, अन् येशूला पिलातुसच्या पासी घेऊन गेली. अन् ते त्याच्यावर असा आरोप लाऊ लागले, “आमी याले आमच्या देशाच्या लोकायले बयकवंताना अन् रोमी सम्राटाले कर दियाच्या बद्दल म्हणा करतांना, अन् आपल्या स्वताले ख्रिस्त अन् राजा हाय, असे म्हणतांना आयकलं.” तवा पिलातुसने त्याले विचारलं, “काय तू यहुदी लोकायचा यांचा राज्या हायस,” तवा येशूने उत्तर देलं, “तू म्हणतोस तसचं” तवा पिलातुस मुख्ययाजकायले अन् लोकायले म्हतलं, “मले या माणसात काईच दोष दिसत नाई.” पण ते आणखीनचं जोर देऊन म्हणू लागले, “हा गालील प्रांतापासून तर या ठिकाणा परेंत सगळ्या यहुदीया प्रांतात उपदेश देत-देत लोकायले उकसवतं हाय.” तवा हे आयकून पिलातुसन विचारलं, काय हा गालील प्रांताचा माणूस हाय? अन् त्याले हे समजलं कि तो हेरोद राजाच्या अधिकारातला हाय, तवा त्यानं त्याले हेरोदाच्या पासी पाठून देलं, कावून कि तो पण त्या दिवसात यरुशलेम शहरात होता.

हेरोद राजाले येशूले पावून खुपचं आनंद वाटला, कावून कि तो बऱ्याचं दिवसापासून त्याले पाह्यासाठी इच्छुक होता, अन् तो येशू पासून चमत्कार पाह्याची आशा करत होता. तवा त्याने त्याला बरेचं प्रश्न विचारले, पण त्यानं त्याले काईच उत्तर देलं नाई. अन् मुख्ययाजक व मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक लोकं येशूवर लय आरोप लावत रायले. तवा हेरोद राजानं आपल्या शिपायासोबत त्याच्यावाला अपमान करून त्याची थट्टा केली, अन् आंगावर भडकीले कपडे घालून पिलातुसच्या इकडे परत पाठवलं. अन् त्याचं दिवशी पिलातुस अन् हेरोद राजा दोस्त मित्र झाले, याच्या आगोदर ते एकामेकाचे वैरी होते.


तवा पिलातुसन मुख्ययाजक अन् सरदारांना अन् लोकांना बलावून त्यायले म्हतलं. “तुमी या माणसाले लोकांना बयकवणारा ठरवून, माह्यापासी घेऊन आले हा, अन् पाहा, मी तुमच्या समोर त्याचीवाली चौकशी केली, पण ज्या गोष्टीचा तुमी त्याच्यावर दोष लावता, त्या गोष्टी विषयी मले त्याच्यावर काईच दोष सापडला नाई; हेरोद राजाले पण त्याच्यात दोष नाई सापडला, कावून कि त्यानं त्याले माह्यापासी परत पाठवले, अन् आयका, ह्या माणसानं मरण दंडायोग्य असे काईच केलं नाई. म्हणून त्याले मी कोडे मारून सोडून देतो.” आता पिलातुस हरएक फसहच्या सणाच्या दिवसाला यहुदी लोकायसाठी एका कैद्याले सोडत होता. तवा सगळे मिळून ओरडून बोलले, कि “याले मारून टाक, अन् आमच्यासाठी बरब्बाले सोडून दे.” तो नगरात झालेल्या कोण्यातरी दंग्या मध्ये खुनाच्या आरोपात जेलात टाकण्यात आला होता. मंग पिलातुसन येशूला सोडण्याच्या इच्छेन लोकांना परत समजावले. पण त्यायनं ओरडून म्हतलं, कि “त्याले वधस्तंभावर चढवा वधस्तंभावर चढवा.” आणखी पिलातुसन तिसऱ्यांदा त्यायले म्हतलं, “कावून, यानं असं काय वाईट केलं हाय? मी त्याच्यात मरणाच्या दंडायोग्य कोणताच दोष पायला नाई! म्हणून मी त्याले झोडपे देऊन सोडून देतो.” पण ते अजूनच ओरडून-ओरडून त्याच्या मांग लागले, कि त्याले वधस्तंभावर खिडून टाका, अन् त्यायचे ओरडून आयकल्या गेले. तवा पिलातुसने आज्ञा देली, कि त्यायच्या मांगण्याप्रमाणे करून टाका. त्यानं त्या माणसाले जो दंगल अन् खुनाच्या प्रकरणात जेलात टाकण्यात आला होता, त्याले ते मांगत होते, सोडून देलं, अन् येशूले त्यायच्या इच्छाच्या अनुसार त्यायले देऊन देलं.


जवा ते येशूले घेऊन जाऊन रायले होते, तवा त्यायनं शिमोन नावाच्या एका कुरेणी शहरात रायणारा माणूस जो गावातून येऊन रायला होता, त्याले धरलं अन् त्याच्यावर वधस्तंभ ठेवला, कि घेऊन येशूच्या मांग-मांग जावं. अन् लोकायची मोठी गर्दी त्याच्या मांग-मांग चालत होती, अन् बऱ्याचं बाया पण, त्याच्यासाठी छाती पिटून-पिटून दुख करत होत्या. तवा येशूनं त्यायच्या इकडे फिरून म्हतलं, “हे यरुशलेम शहराच्या पोरीहो, माह्याल्यासाठी रडू नका, पण आपल्या अन् आपल्या लेकरायसाठी रडा. कावून कि, असे दिवस येत हायत, कि ज्याच्यात लोकं म्हणतीन, धन्य हाय त्या बाया ज्यायले कधी लेकरं नाई होते, धन्य हाय त्या बाया ज्यायनं लेकरायले जन्म नाई देला. अन् ज्यायनं कधी दुध नाई पाजले. त्यावाक्ती ते लोकं पहाडाले म्हणतीन, कि आमच्यावर पडून जा, अन् टेकड्याले म्हणतीन, आमाले झाकून टाका.
कावून कि जवा ते धर्मी माणसा सोबत असं करतेत, तर कल्पना करा जे लोकं ह्या दंडाच्या योग्य हाय त्यायचं काय होईन.” त्यायनं अजून दोन माणसायले पण, जे अपराधी होते येशूच्या संग वधस्तंभावर मरनासाठी नेले. जवा ते त्या जागी आले, ज्याले कवटीची जागा असं म्हणतात, तवा त्यायनं तती येशूले अन् त्या अपराध्यायले पण एकाले येशूच्या उजवीकडे अन् दुसऱ्याले येशूच्या डावीकडे वधस्तंभावर चढवलं. तवा येशूनं म्हतलं, “हे देवबापा, त्यायले क्षमा कर, कावून कि त्यायले ठाऊक नाई कि ते काय करत हाय,” अन् त्यायनं चिठ्ठ्या टाकून त्या वाटून घेतल्या
अन् सर्व लोकं उभे राऊन पायतं होते, अन् सरदार पण थट्टा करून-करून म्हणत होते, कि “यानं दुसऱ्याले तारलं, जर हा देवाचा ख्रिस्त हाय, अन् त्याचा निवडलेला हाय, तर स्वताले वाचवले पायजे.” अन् शिपाई पण त्याच्यावाल्या जवळ येऊन त्याले कडू रस देऊन त्यांची थट्टा करत होते. “जर तू यहुदी लोकायचा यांचा राजा हायस, तर आपल्या स्वताले वाचव.” अन् त्याच्यावर एक दोषपत्र पण लिवून ठेवलं कि हा “यहुदी लोकायचा राजा हाय.”

जे अपराधी चढवले होते, त्यायच्यातून एकानं त्याच्यावाली निंदा करून म्हतलं, जर “तू ख्रिस्त असशीन तर स्वताले अन् आमाले पण वाचव.” यावर दुसऱ्या अपराध्याने त्याले दटावून म्हतलं, “काय तू देवाले पण भेत नाई? तू पण तर तोच दंड भोगत हाय. अन् आमी तर न्यायानुसार दंड भोगत हाय, कावून कि आमाले तर आमच्या कामाच्या अनुसार प्रतिफळ भेटत हाय, पण याने कोणतचं बेकार काम केलं नाई.” तवा त्यानं येशूले म्हतलं, “हे प्रभू जवा तू एका राजा सारखा आपल्या राज्यात येशीन, तवा माह्याली आठवण काडजोकं.” तवा येशूने त्याले म्हतलं, “मी तुले खरं-खरं सांगतो, कि आजचं तू माह्याल्या संग स्वर्गाच्या लोकायमध्ये रायशीन.”


अन् दुपार पासून, तर जवळपास बारा ते तीन वाजेपर्यंत सगळ्या देशात अंधार पडला. अन् सूर्याने ऊजीळ देने बंद केले, अन् देवळातला जाळा पर्दा जो सगळ्यायच्या देखत देवाच्या उपस्थितीत प्रवेश कऱ्याले थांबवत होता, तो वरून खाल परेंत फाटला. तवा येशूने मोठ्याने ओरडून म्हतलं, “हे देवबापा, मी आपला आत्मा तुह्या हातात सोपून देतो,” अन् हे म्हणून जीव सोडून देला. सुभेदाराने जे काई झाले होते ते पाऊन देवाची बढाई केली, अन् म्हतलं “खरचं हा माणूस धर्मी न्यायी होता.” अन् जे लोकं हे पाह्याले एकत्र झाले होते, हि घटना पाऊन आपली छाती पिटून-पिटून घरी वापस गेली, हे दाखवाले कि ते लय दुखी हायेत. अन् येशूचे सगळे मित्र व ज्या बाया गालील प्रांतातून त्याच्यावाल्या मांगून चालत आल्या होत्या, दूर उभ्या राहून जे काई झालं ते पायतं होत्या.


यहुदीया प्रांताचे एक अरीमतियाह शहराचा एक योसेफ नावाचा माणूस होता, तो एक सभ्य अन् चांगला होता. अन् देवाच्या राज्य यायची वाट पायत होता; जरी तो यहुदी महासभेचा सदस्य होता, पण तो त्यायच्या निर्णयाले अन् कारवाई पासून सहमत नाई होता. त्यानं पिलातुस पासी जाऊन येशूचे मेलेले शरीर मांगतलं, अन् ते शरीर खाली उतरून मलमलच्या चादरीत गुंडाऊन, एका कबरेत ठेऊन देलं, जे एका टेकडीत खोदलेली होती; अन् त्याच्या आगुदर तती कोणालेच ठेवलं नव्हत. तो आरामाच्या दिवसाची तयारी करण्याचा शुक्रवार दिवस होता, अन् आरामाचा दिवस सुरु होणार होता. अन् त्या बाया जे त्याच्या संग गालील प्रांतातून आल्या होत्या, ते मांग-मांग येऊन हे पायत होत्या, कि त्याचवालं शरीर कसं ठेवत हाय. अन् तवा त्या आपल्या घरी वापस जाऊन सुगंधित वस्तु अन् येशूच्या शरीरावर लाव्यासाठी तेल तयार केलं, अन् आरामाच्या दिवशी त्यायनं मोशेच्या नियमशास्त्राच्या आज्ञाच्या अनुसार आराम केला.

සවන් දෙන්න लुका 23