If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Text: Varhadi-Nagpuri New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. Audio: Varhadi-Nagpuri New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022

Varhadi-Nagpuri New Testament

Varhadi (वऱ्हाडी) Bible by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

एक दिवस असं झालं, कि जवा येशू देवळात लोकायले शिकवण देत होता अन् सुवार्था सांगू रायला होता, तवा मुख्ययाजक अन् मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक, यहुदी पुढारी लोकायबरोबर त्याच्यावाल्या पासी येऊन उभे झाले. अन् त्याले म्हणू लागले, “आमाले सांग, तू कोणत्या अधिकारानं हे काम करत? अन् तो कोण हाय, ज्यानं तुले हा अधिकार देला हाय?” तवा येशूनं त्यायले उत्तर देलं, “मी पण तुमाले एक गोष्टी विचारतो, अन् ते तुमी मले सांगा, योहानाचा बाप्तिस्मा स्वर्गापासून होता, कि माणसापासून होता?” “तवा ते आपआपसात, विचार करू लागले स्वर्गापासून हाय असं म्हतलं तर तो मनीनं तुमी त्याच्यावर विश्वास कावून केला नाई? अन् जर आपण म्हतलं कि, माणसापासून होता असं म्हतलं तर काय होणार? लोकं आमाले दगड मारतीन, कावून कि त्यायले लोकायचा भेवं लागत होता, कावून कि लोकायले माईत हाय कि योहान बाप्तिस्मा देणारा खरोखरचं देवाचा संदेश देणारा भविष्यवक्ता होता.” तवा त्यायनं येशूले उत्तर देलं, “आमाले माईत नाई, कि तो कोणा कडून आला होता.” येशूनं त्यायले म्हतलं, “मंग कोणत्या अधिकारानं मी हे काम करतो, हे तुमाले सांगत नाई.”


तवा त्यानं लोकायले हे कथा सांगायले लागला, “कोण्या एका माणसानं अंगुराची वाडी लावली, अन् त्या अंगुराच्या वाडीले ठेक्यानं देऊन प्रदेशात चालला गेला. मंग हंगामाचा वाक्ती मालकाने आपल्या एका नौकराले अंगुराच्या वाडीच्या ठेकेदाराच्या इकळे पाठवलं, कि जे काई नफा होईन ते घेऊन या. पण वाडीच्या ठेकेदारायन नौकराले धरून मारलं, अन् त्याले त्यायनं रिकाम्याच हातांन पाठून देलं. मंग त्यानं अजून एका दासाले पाठवलं, अन् त्यायनं त्याले पण झोडपले अन् त्याच्या अपमान करून रिकाम्या हातानच वापस पाठवलं, मंग अजून त्यानं तिसऱ्याले पाठवलं, अन् त्यायनं त्याले पण घायल करून हाकलून देलं, तवा अंगुराच्या वाडीच्या मालकान म्हतलं, मी आता काय करू? मंग त्याचा एक आवडता पोरगा होता, आखरी मध्ये त्यानं त्याच्या पोराले त्यायच्या कडे पाठवतो, कि होऊ शकते ते माह्या पोराचा मानदान व आदर सन्मान करतीन. जवा ठेकेदारायन त्याले पायलं, तवा आपआपसात विचार करून म्हणू लागले हा तर वारीस हाय, चला आपण त्याले मारून टाकू, मंग वाडी आपलीच होऊन जाईन. अन् तवा त्यायनं त्याले अंगुराच्या वाडीतून बायर काढलं अन् मारून टाकलं, आता तो अंगुराच्या वाडीचा मालक त्यायच्या संग काय करीन? तो येऊन त्या वाडीच्या ठेकेदाराले मारून टाकीन, अन् अंगुराची वाडी दुसऱ्याईले देऊन देईन.” हे आयकून त्यायनं म्हतलं, “देवानं असं नाई करावं.” तवा येशूनं त्यायच्या इकडे पाऊन म्हतलं, “मंग पवित्रशास्त्रात लिवलेल्या या भागाचा अर्थ काय हाय, जती हे म्हणते कि ज्या गोट्याले राजमिस्त्रीयांनी निकम्मा ठरवलं होतं, तोच कोपऱ्याचा मुख्य भाग झाला. जो कोणी त्या गोट्यावर पडीन, तो चकनाचूर होऊन जाईन, अन् ज्यावर तो पडीन, त्याचा चुरा-चुरा होऊन जाईन.”

त्याचं वाक्ती मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक अन् मुख्ययाजकांनी त्याले पकडण्याचा प्रयत्न केला, कावून कि त्यायले समजलं कि, त्यानं आपल्या बद्दल हे कथा सांगतली हाय, पण ते लोकायले भेले. तवा ते त्याच्यावर टपून होते, अन् काई भेद घेणाऱ्या लोकायले त्याच्याकडे पाठवलं कि धर्मी असाच्या भेष बनवून त्याची कोणती न कोणती गोष्ट पकडावं, कि त्याले पकडून राज्यपालाच्या हातात देऊन द्यावं. त्यायनं येशूले फसव्यासाठी विचारलं, “हे गुरुजी आमाले मालूम हाय कि तुमी जे बोलता ते नेहमीच खरं असते, अन् शिकवते पण अन् कोणाचा भेदभाव नाई करत, पण देवाचा मार्ग बरोबर खरं-खरं सांगते. मंग आमाले सांग, काय आमाले रोमी सम्राटला कर देणं उचित हाय, किंवा नाई?” तवा येशूनं त्यायचा कपट ओयखून त्यायले म्हतलं, तुमी मले कायले पारखता, “एक दिनार (एक चांदीचा सिक्का) मले दाखवा, तवा येशूनं त्यायले म्हतलं, कि ह्याच्यावर चित्र अन् नाव कोणाचं हाय?” अन् त्यायनं म्हतलं “सम्राट राजाचं.” येशूनं त्यायले म्हतलं “जे रोमी सम्राटची वस्तु हाय ते रोमी सम्राटले द्या, अन् जे देवाची वस्तु हाय ते देवाले द्या,” तवा त्यांच्या च्यानं ते लोकायच्या समोर त्याले बोलण्यात धरू नाई शकले, तर त्याच्या उत्तरावून अचंभा होऊन चुपचाप रायले.


मंग सदुकी लोकं जे हे विश्वास नाई करत होते कि मेल्याच्या बाद परत जिवंत होतीन, असे म्हणणाऱ्या काई लोकायन येशूच्या पासी येऊन विचारल. “हे गुरुजी, मोशेने आपल्यासाठी हे लिवलं हाय, कि जर कोणाचा भाऊ आपल्या स्वताची बायको असूनहि बिना लेकराचा मरून जाईन, तवा त्यांचा भाऊ त्याच्यावाल्या बायको संग लग्न करणार, अन् आपल्या भावासाठी वंश उत्पन्न करणार. तर सात भाऊ होते, पयला भाऊ तिच्या संग लग्न करून बिना लेकराचा मरून गेला. मंग दुसऱ्या भावानं पण तिच्या संग लग्न केलं अन् बिना लेकराचा मरून गेला. अशाचं प्रकारे सातही भावानं लग्न केलं अन् बिना लेकराचे मरून गेले. त्यानंतर ते बायको पण मरून गेली, तर मेलेल्यातून परत जिवंत झाल्यावर ती त्यायच्यातून कोणाची बायको होईन, कावून कि ती त्या सातही जनायची बायको झाली होती.” येशूनं त्यायले म्हतलं, “या जगातले लोकं लग्न करतात. पण जे लोकं या योग्य ठरतीन, कि त्या काळात मेलेल्यातून परत जिवंत होण्याले प्राप्त करतीन, त्याच्यात लग्न करून घेणं अन् लग्न करून देनं रायणार नाई अन् ते कधीही मरतीन नाई, कावून कि ते देवदूताच्या सारखे होतीन, अन् मेलेल्यातून परत जिवंत झाल्याने ते देवाचे पण लेकरं होतीन. पण मेलेले जिवंत होण्याच्या बाऱ्यात मोशेने जळनाऱ्या झुळपाच्या भागात लिवलेल हाय, कि मोशेनं प्रभूले अब्राहामाचा देव, अन् इसहाकाचा देव, अन् याकोबाचा देव असे म्हतलं हाय. तर देव मेलेल्याचा नाई, पण जिवंत लोकायचा देव हाय, कावून कि त्याचा जवळ सगळे लोकं जिवंत हायत.” तवा हे आयकून मोशेच्या नियमशास्त्राच्या शिक्षकायतून कित्येकायनं म्हतलं, “हे गुरुजी तू तर ठिक बोलतोस.” अन् मंग त्यायनं त्याले आणखी काई विचारायची हिम्मत केली नाई.


मंग त्यानं त्यायले विचारलं, “ख्रिस्त दाविद राजाच्या पोरगा हाय, असं कावून म्हणता? दाविद राजा स्वता स्तोत्रच्या पुस्तकात म्हणते, कि प्रभूने माह्या प्रभूले म्हतलं माह्या उजवे कडे बस, जतलग कि मी तुह्या शत्रूले तुह्याल्या पायाच्या पदासन करत नाई. दाविद राजा स्वता त्याले प्रभू म्हणते; तर मंग तो त्याचा पोरगा कसा काय होईन?”


जवा सरे लोकं आयकून रायले होते, तवा येशूने आपल्या शिष्यायले म्हतलं, “मोशेच्या नियमशास्त्राच्या शिक्षक लोकायपासून सावधान राहा, ज्यायले लंम्बे झगे घालून लोकायमध्ये फिरनं. अन् बजारात नमस्कार अन् धार्मिक सभास्थानात मुख्य जागा अन् जेवाच्या वाक्ती पण मुख्यचं जागा त्यायले चांगल्या वाटते. व ते विधवा बायाचे अनादर पूर्वक घर हडपून टाकतात, अन् दाखवण्यासाठी लय वेळ परेंत लंबी-लंबी प्रार्थना करतात, त्यायले नेहमी दंड भेटीन.”

සවන් දෙන්න लुका 20