<div class="version vid319 iso6393pol" data-vid="319" data-iso6393="pol">
   <div class="book bkGEN">
      <div class="chapter ch8" data-usfm="GEN.8">
         <div class="label">8</div><div class="p"><span class="verse v1" data-usfm="GEN.8.1"><span class="label">1</span><span class="content"> Ale B&#243;g wspomnia&#322; na Noacha, na wszystkie zwierz&#281;ta oraz na ca&#322;e byd&#322;o, kt&#243;re by&#322;o z nim w arce; zatem B&#243;g poprowadzi&#322; wiatr po ziemi i wody si&#281; uciszy&#322;y.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v2" data-usfm="GEN.8.2"><span class="label">2</span><span class="content"> Zamkn&#281;&#322;y si&#281; tak&#380;e &#378;r&#243;d&#322;a otch&#322;ani oraz upusty niebios, wi&#281;c deszcz z nieba zosta&#322; wstrzymany.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v3" data-usfm="GEN.8.3"><span class="label">3</span><span class="content"> Wody zacz&#281;&#322;y ust&#281;powa&#263; z ponad ziemi, wci&#261;&#380; si&#281; cofaj&#261;c; i po up&#322;ywie stu pi&#281;&#263;dziesi&#281;ciu dni wody opad&#322;y.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v4" data-usfm="GEN.8.4"><span class="label">4</span><span class="content"> A si&#243;dmego miesi&#261;ca, siedemnastego dnia tego miesi&#261;ca, arka osiad&#322;a na g&#243;rach Ararat.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v5" data-usfm="GEN.8.5"><span class="label">5</span><span class="content"> Za&#347; wody wci&#261;&#380; opada&#322;y, a&#380; do dziesi&#261;tego miesi&#261;ca. Dziesi&#261;tego miesi&#261;ca, pierwszego dnia tego miesi&#261;ca, ukaza&#322;y si&#281; wierzcho&#322;ki g&#243;r.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v6" data-usfm="GEN.8.6"><span class="label">6</span><span class="content"> I sta&#322;o si&#281;, &#380;e po up&#322;ywie czterdziestu dni Noach otworzy&#322; okno arki, kt&#243;re wcze&#347;niej uczyni&#322;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v7" data-usfm="GEN.8.7"><span class="label">7</span><span class="content"> Wypu&#347;ci&#322; tak&#380;e kruka, a ten wci&#261;&#380; lata&#322; tam i z powrotem, dop&#243;ki nie osch&#322;y wody na ziemi.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v8" data-usfm="GEN.8.8"><span class="label">8</span><span class="content"> Wtedy wypu&#347;ci&#322; od siebie go&#322;&#281;bic&#281;, by zobaczy&#263;, czy zmniejszy&#322;y si&#281; wody na powierzchni ziemi.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v9" data-usfm="GEN.8.9"><span class="label">9</span><span class="content"> Lecz go&#322;&#281;bica nie znalaz&#322;a przystanku dla swej nogi i wr&#243;ci&#322;a do niego, do arki, bo woda by&#322;a jeszcze na powierzchni ca&#322;ej ziemi. Zatem wyci&#261;gn&#261;&#322; swoj&#261; r&#281;k&#281; i j&#261; wzi&#261;&#322;, i wpu&#347;ci&#322; j&#261; do siebie, do arki.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v10" data-usfm="GEN.8.10"><span class="label">10</span><span class="content"> A gdy przeczeka&#322; jeszcze siedem dalszych dni, znowu wypu&#347;ci&#322; z arki go&#322;&#281;bic&#281;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v11" data-usfm="GEN.8.11"><span class="label">11</span><span class="content"> Za&#347; go&#322;&#281;bica wr&#243;ci&#322;a do niego pod wiecz&#243;r; i oto zerwany li&#347;&#263; oliwnika w jej dzi&#243;bku; wi&#281;c Noach pozna&#322;, &#380;e zmniejszy&#322;y si&#281; wody na ziemi.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v12" data-usfm="GEN.8.12"><span class="label">12</span><span class="content"> Zatem przeczeka&#322; jeszcze siedem dalszych dni oraz wypu&#347;ci&#322; go&#322;&#281;bic&#281;; ale wi&#281;cej do niego nie wr&#243;ci&#322;a.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v13" data-usfm="GEN.8.13"><span class="label">13</span><span class="content"> I sta&#322;o si&#281;, &#380;e sze&#347;&#263;setnego pierwszego roku, w pierwszym miesi&#261;cu, pierwszego dnia tego miesi&#261;ca wysch&#322;y wody na ziemi. Za&#347; Noach zdj&#261;&#322; dach arki i spojrza&#322;, a oto wysch&#322;a powierzchnia ziemi.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v14" data-usfm="GEN.8.14"><span class="label">14</span><span class="content"> Drugiego miesi&#261;ca, dwudziestego si&#243;dmego dnia tego miesi&#261;ca, ziemia si&#281; osuszy&#322;a.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v15" data-usfm="GEN.8.15"><span class="label">15</span><span class="content"> A B&#243;g powiedzia&#322; do Noacha, m&#243;wi&#261;c:</span></span></div><div class="p"><span class="verse v16" data-usfm="GEN.8.16"><span class="label">16</span><span class="content"> Wyjd&#378; z arki, ty, twoja &#380;ona i z tob&#261; twoi synowie oraz &#380;ony twych syn&#243;w.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v17" data-usfm="GEN.8.17"><span class="label">17</span><span class="content"> Wyprowad&#378; ze sob&#261; wszystkie zwierz&#281;ta, kt&#243;re s&#261; z tob&#261;, ze wszelkiej cielesnej natury z ptactwa, z byd&#322;a i z wszelkiego robactwa pe&#322;zaj&#261;cego po ziemi aby si&#281; roi&#322;y na ziemi, rozprzestrzenia&#322;y oraz rozmna&#380;a&#322;y na ziemi.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v18" data-usfm="GEN.8.18"><span class="label">18</span><span class="content"> Wi&#281;c Noach wyszed&#322;, a z nim jego synowie, jego &#380;ona oraz &#380;ony jego syn&#243;w.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v19" data-usfm="GEN.8.19"><span class="label">19</span><span class="content"> Wysz&#322;y z arki wszystkie zwierz&#281;ta, wszelkie robactwo i wszelkie ptactwo; wszystko, co pe&#322;za po ziemi wed&#322;ug swoich rodzaj&#243;w.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v20" data-usfm="GEN.8.20"><span class="label">20</span><span class="content"> A Noach zbudowa&#322; WIEKUISTEMU ofiarnic&#281;; wzi&#261;&#322; z ka&#380;dego czystego byd&#322;a i na tej ofiarnicy z&#322;o&#380;y&#322; ca&#322;opalenia.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v21" data-usfm="GEN.8.21"><span class="label">21</span><span class="content"> Za&#347; WIEKUISTY przyj&#261;&#322; z zadowoleniem wdzi&#281;czny zapach. WIEKUISTY powiedzia&#322; te&#380; w Swoim sercu: Nie b&#281;d&#281; wi&#281;cej przeklina&#322; ziemi z powodu cz&#322;owieka, bo zamys&#322; ludzkiego serca jest z&#322;y od jego m&#322;odo&#347;ci; nie b&#281;d&#281; wi&#281;cej zatraca&#322; wszelkiego &#380;ycia, tak, jak to uczyni&#322;em.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v22" data-usfm="GEN.8.22"><span class="label">22</span><span class="content"> Lecz dop&#243;ki trwa&#263; b&#281;dzie ziemia nie ustan&#261; siew i &#380;niwo, mr&#243;z i upa&#322;, lato i zima, dzie&#324; i noc.</span></span></div>
      </div>
   </div>
</div>

Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.

Ale Bóg wspomniał na Noacha, na wszystkie zwierzęta oraz na całe bydło, które było z nim w arce; zatem Bóg poprowadził wiatr po ziemi i wody się uciszyły.
Zamknęły się także źródła otchłani oraz upusty niebios, więc deszcz z nieba został wstrzymany.
Wody zaczęły ustępować z ponad ziemi, wciąż się cofając; i po upływie stu pięćdziesięciu dni wody opadły.
A siódmego miesiąca, siedemnastego dnia tego miesiąca, arka osiadła na górach Ararat.
Zaś wody wciąż opadały, aż do dziesiątego miesiąca. Dziesiątego miesiąca, pierwszego dnia tego miesiąca, ukazały się wierzchołki gór.
I stało się, że po upływie czterdziestu dni Noach otworzył okno arki, które wcześniej uczynił.
Wypuścił także kruka, a ten wciąż latał tam i z powrotem, dopóki nie oschły wody na ziemi.
Wtedy wypuścił od siebie gołębicę, by zobaczyć, czy zmniejszyły się wody na powierzchni ziemi.
Lecz gołębica nie znalazła przystanku dla swej nogi i wróciła do niego, do arki, bo woda była jeszcze na powierzchni całej ziemi. Zatem wyciągnął swoją rękę i ją wziął, i wpuścił ją do siebie, do arki.
A gdy przeczekał jeszcze siedem dalszych dni, znowu wypuścił z arki gołębicę.
Zaś gołębica wróciła do niego pod wieczór; i oto zerwany liść oliwnika w jej dzióbku; więc Noach poznał, że zmniejszyły się wody na ziemi.
Zatem przeczekał jeszcze siedem dalszych dni oraz wypuścił gołębicę; ale więcej do niego nie wróciła.
I stało się, że sześćsetnego pierwszego roku, w pierwszym miesiącu, pierwszego dnia tego miesiąca wyschły wody na ziemi. Zaś Noach zdjął dach arki i spojrzał, a oto wyschła powierzchnia ziemi.
Drugiego miesiąca, dwudziestego siódmego dnia tego miesiąca, ziemia się osuszyła.
A Bóg powiedział do Noacha, mówiąc:
Wyjdź z arki, ty, twoja żona i z tobą twoi synowie oraz żony twych synów.
Wyprowadź ze sobą wszystkie zwierzęta, które są z tobą, ze wszelkiej cielesnej natury z ptactwa, z bydła i z wszelkiego robactwa pełzającego po ziemi aby się roiły na ziemi, rozprzestrzeniały oraz rozmnażały na ziemi.
Więc Noach wyszedł, a z nim jego synowie, jego żona oraz żony jego synów.
Wyszły z arki wszystkie zwierzęta, wszelkie robactwo i wszelkie ptactwo; wszystko, co pełza po ziemi według swoich rodzajów.
A Noach zbudował WIEKUISTEMU ofiarnicę; wziął z każdego czystego bydła i na tej ofiarnicy złożył całopalenia.
Zaś WIEKUISTY przyjął z zadowoleniem wdzięczny zapach. WIEKUISTY powiedział też w Swoim sercu: Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu człowieka, bo zamysł ludzkiego serca jest zły od jego młodości; nie będę więcej zatracał wszelkiego życia, tak, jak to uczyniłem.
Lecz dopóki trwać będzie ziemia nie ustaną siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc.

සවන් දෙන්න I Księga Mojżesza 8