Versete biblice populare din Maitiú 26

Partajează

Coimhéadaigidh agus guidhigidh nach dtéighidh sibh isteach i gcathughadh. Tá an spiorad, leoga, toilteannach, acht tá an cholann lag.

Annsin deir sé leo: Tá brón an bháis féin ar m’anam; fanaigidh annseo, agus déanaigidh faire liom.

Agus ar dhul giota beag chun tosaigh dó, thuit sé ar a aghaidh, ag guidhe, agus ag rádh: A Athair, má’s féidir é, gabhadh an chailís seo tharm. Acht cidheadh, ná bíodh mar is toil liom-sa, acht mar is toil leat-sa.

Óir is í seo m’fhuil na tiomna nua a dhoirtfear ar son móráin chun maitheamhnas na bpeacaidhe.

Agus le linn dóibh a bheith ag suipéar, ghlac Íosa arán, agus bheannuigh, agus bhris, agus thug dá dheisciobail é, agus dubhairt: Glacaigidh, agus ithigidh: Is é seo mo chorp.

Agus ag breith ar an chailís dó, thug sé buidheachas, agus thug dóibh, ag rádh: Ólaigidh uilig dí seo.

Agus tig sé chuig a dheisciobail, agus gheibh sé ina gcodladh iad, agus deir sé le Peadar: An amhlaidh nach dtiocfadh leat faire a dhéanamh liom ar feadh aon uaire amháin?

Agus deirim libh, ní ólfaidh mé feasta de’n toradh seo na fíneamhna, go dtí an lá sin nuair a ólfas mé go nua mar aon libh-se é i ríoghacht m’Athar.

Agus chuimhnigh Peadar ar an fhocal a dubhairt Íosa: Sul a scairtidh an coileach, séanfaidh tú mé trí h-uaire. Agus chuaidh sé amach agus ghoil sé go géar.

Éirighigidh, téighimís: féach, tá an té a bhraithfeas mé i n-aice linn.

Annsin deir Íosa leis: Cuir do chlaidheamh thar ais ina áit féin: óir gach aoinneach a ghlacfas an chlaidheamh, is leis an chlaidheamh a thuitfeas sé.