Versete biblice populare din Luqo 5

Partajează

Iso gapini tugatib, Shimoʻnga dedi: — Chuqurroq yerga suzib borib, oʻlja uchun toʻrlaringizni tashlanglar.

Shimoʻn Isoga shunday dedi: — Ustoz, biz tun boʻyi astoydil harakat qildik, lekin hech narsa tutolmadik. Ammo Siz aytganingiz uchun toʻr tashlaymiz. Ular toʻr tashlaganlarida, shu qadar koʻp baliq ovladilarki, hatto toʻrlari yirtila boshladi.

U esa koʻpincha kimsasiz joylarga ketib, ibodat qilar edi.

Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman.

Shimoʻn buni koʻrdi–da, Isoning oldida tiz choʻkib dedi: — Hazrat! Mening yonimdan keting, chunki men gunohkor insonman.

Iso ularga shunday javob berdi: — Sogʻlar emas, xastalar tabibga muhtojdir.

Ular qayiqlarini qirgʻoqqa tortdilar va hamma narsalarini qoldirib, Isoga ergashdilar.

Iso bir shaharda boʻlganda, teri kasalligiga chalingan bir odam kelib qoldi. U Isoni koʻrib, yuz tuban yerga muk tushib, yolvordi: — Hazrat, bilaman, istasangiz, meni bu kasallikdan poklay olasiz. Iso qoʻlini uzatdi va unga tekkizib: — Istayman, pok boʻl! — dedi. Kasallik esa oʻsha zahoti ketdi.

Iso toʻgʻrisidagi gap–soʻzlar esa tobora yoyilib boraverdi. Tumonat xaloyiq Uni tinglash va dardlaridan forigʻ boʻlish uchun Uning oldiga yigʻilib kelar edi.