Versete biblice populare din Лука 22

Partajează

Пабам! Пу хыйаллығ чірчені Миннең хыйа апарыбызарға чаратхан ползаң! Итсе-де, Минің кӧңнімҷе нимес, Сининҷе ползын.

Че Мин, киртінізіңнің кӱзі син парбазын тіп, синің ӱчӱн пазырғам. Син дее, соонаң Минзер хатап айланып, харындастарыңның киртінізін тыыдарға кирексің.

Анаң Ол, халас алып, Худайны алғыстап ала, сындырып, ӱгренҷілеріне пирген: – Мына пу сірернің ӱчӱн пирілчеткен Минің ит-сӧӧгім. Мынзын, Мині сағысха киріп, ит турыңар.

Азыранып алған соонда, чірченең дее ідӧк идіп, чоохтанған: – Пу чірче – сірернің ӱчӱн тӧгілчеткен ханымнаң таныхталған Наа Молҷағ.

Тыны тар полып, Иисус уламох тың пазырған, тирі, тізең, хан тамҷыхтары чіли, чирзер тоолаан.

Че сірернің араңарда іди полбазын: иң улииңар иң кічии осхас ползын, пастых, тізең, позын чалҷы чіли тудынзын.

Тіпчем сағаа, Пётр, пу хараазын, питук тапсаанҷа, син Миннең ӱс хати, пілбинчем тіп, хыйа полыбызарзың, – нандырған ағаа Иисус.