Versete biblice populare din Лука 18

Partajează

Анаң Иисус хаҷан даа пазырарға кирек полчатханнаңар паза ізеністі чідірбестеңер кип-чоох чоохтап пирген.

Худай чи, хараа-кӱнӧрте Позынаң полыс пирерге сурынчатхан таллап алған кізілерінің алнына турбас па? Полызарға маңзырабас па? Тіпчем сірерге, Ол, тӱрче полбинаңох, арачылап сығар. Че Кізі Оолғы, киліп, чирде киртіністі табар ба ни?

Кізілер ит полбас нимені Худай ит полар, – нандырған Иисус.

Ол чарғыҷы ниме идерге ӱр хынмаан. Анаң позы позына теен: «Мин Худайдаң даа хорыхпинчам, кізілердең дее чалтанминчам, че пу ӧкіс ипчі миннең пір дее азырылбинча, арачылимдах аны, пеер киліп, хатап чархандырбазын тіп».

Сынны чоохтапчам сірерге, кем позына Худай хан-ӱлгӱзін, олған чіли, чағын итпес, ол кізі хаҷан даа Худай хан-чирінзер кір полбас.

Че Иисус, олғаннарны хығырып, чоохтанған: – Палаларға Минзер иртерге чарадыңар, харығ полбаңар оларға. Пала осхас кізілерни Худай хан-чирі полар.

Кӧрзін харахтарың! Киртінізің сині арачылады, – теен ағаа Иисус.

Иисус ағаа теен: – Син ноға Мині чахсы полчатхан тідің? Пірдеезі чахсы нимес, чалғыс Худай ла андағ.