Versete biblice populare din Lukas 14

Partajează

Om nokon kjem til meg, må han setja det høgare enn far og mor, kone og born, brør og systrer, ja, sitt eige liv, elles kan han ikkje vera min læresvein.

Den som ikkje ber krossen sin og fylgjer etter meg, kan ikkje vera min læresvein.

For den som set seg sjølv høgt, skal setjast lågt, og den som set seg sjølv lågt, skal setjast høgt.

Såleis kan ingen av dykk vera min læresvein utan at han seier frå seg alt det han eig.

Vil ein av dykk byggja eit tårn, set han seg ikkje då fyrst ned og reknar etter kva det vil kosta, om han har nok til å fullføra det? For har han lagt grunnmuren, og ikkje er god til å gjera tårnet ferdig, då vil alle som ser det, gjera narr av han og seia: «Denne mannen gjekk i gang med å byggja, men greidde ikkje å fullføra det.»

Nei, når du vil halda gjestebod, så bed fattige, vanføre, lame og blinde. Då vert du lukkeleg, for dei har ikkje noko å gje att. Men du skal få vederlag når dei rettferdige står opp.»

Salt er ein god ting. Men misser saltet si kraft, kan det då verta til salt att? Det duger korkje i mold eller møk; dei kastar det ut. Den som har øyro å høyra med, han høyre!