Khakas - 2004 WBT (NT) Drama

Khakas - 2004 WBT (NT) Non Drama

Па́сха тіп адалчатхан Ачытпаан халас пайрамы чағдапчатхан. Моисей Чахии пілігҷілерінең улуғ абыстар Иисусты чох идерге оңдай тілееннер, че чоннаң хорыхханнар.
Ол туста он ікі ӱгренҷі аразындағы пір ӱгренҷінің істінзер, Искариот тіп солалығ Иудазар, сайтан кір парған. Іди Иуда улуғ абыстарзар паза храм хадағҷыларының пастыхтарынзар Иисусты садыбызардаңар чӧптезерге парған. Олар, ӧрін парып, ағаа ахча пирерге чарат салғаннар. Иуда даа, сӧс пиріп, кізілерге пілдіртпес иде Иисусты холларына туди пирер оңдайны хадарған.


Ачытпаан халас пайрамы чит килгенде, Па́схаа салылған хурағанны соғарға кирек полған. Иисус, Пётрнаң Иоанны ызып, теен:
– Парып, піске Па́сханың чиизін тимнеп салыңар.
– Чиисті хайда тимнеп салибіс тіп сағынчазың? – сурғаннар олар Иисустаң.
Иисус оларға нандырған:
– Саарзар кірер арада, сірерге суғлығ ыраға апарчатхан кізі тоғас парар. Аның соонҷа парып, ол кірген тураа кіріңер. Анаң тура ээзіне чоохтирзар: «Ӱгретчі, ӱгренҷілерінең хада Па́сха чиизін чіҷең орын хайдадыр тіп, сурча». Ол кізі сірерге ӧӧркі хадылдағы улуғ пӧлікте орын кӧзіт пирер. Анда тимнеп салыңар.
Олар парып, прай нимені Иисус чоохтаанни таап алып, Па́сха чиизін тимнеп салғаннар.

Тузы читкенде, Иисус он ікі илҷізінең хада азыранарға одырған. Иисус оларға чоохтанған:
– Пу Па́сха чиизін, ирееленгелекке, сірернең хада чіп аларым уғаа тың килген! Тіпчем, нооза, сірерге, Худай хан-чирінде прай ол ниме тол парбаанда, Мағаа пу чиисті паза чиирге киліспес.
Анаң Ол, чірче алып, Худайны алғыстап, чоохтанған:
– Мыны алып, ӱлезіп алыңар. Тіпчем сірерге, Худай хан-чирі пеер килбеенде, пу виноград арағазын паза іспеспін.
Анаң Ол, халас алып, Худайны алғыстап ала, сындырып, ӱгренҷілеріне пирген:
– Мына пу сірернің ӱчӱн пирілчеткен Минің ит-сӧӧгім. Мынзын, Мині сағысха киріп, ит турыңар.
Азыранып алған соонда, чірченең дее ідӧк идіп, чоохтанған:
– Пу чірче – сірернің ӱчӱн тӧгілчеткен ханымнаң таныхталған Наа Молҷағ. Мына пу, тізең, стол кистінде Миннең хада одырып, Мині сатчатханының холы. Итсе-де Кізі Оолғы пӧгіл парған оңдайҷа парча, че хыйал анзына, кем Аны сатча!
Андада ӱгренҷілері, хайзылары андағ ниме идерге итче полҷаң ни тіп, удур-тӧдір сурастырғлааннар.

Анаң араларында оларның хайзы улии полчатханынаңар талас парыбысхан. Иисус оларға теен:
– Ханнар чоннарға ӱлгӱ полчалар, оларны холда тутчатханнар, тізең, постарын чонның арғыстары тіп адатчалар. Че сірернің араңарда іди полбазын: иң улииңар иң кічии осхас ползын, пастых, тізең, позын чалҷы чіли тудынзын. Хайзы улуғ: стол кистінде одырчатханы ба алай аның ибіре хайын чӧрчеткені бе? Стол кистінде одырчатханы нимес пе зе? Мин, тізең, сірернің араңарда нымысчы осхаспын.
Прай аар сыныхтағларымда сірер Миннең хада полғазар. Хайди Пабам Мағаа Позының хан-ӱлгӱзін пирген, Мин дее ідӧк сірерге аны пирчем. Сірер, Минің хан-чирімде столым кистіне одырып, ізіп чиирзер. Ӱлгӱ сіреелерінде одырып, Израиль чонының он ікі сӧӧгін чарғылирзар.


Анаң Хан-пиг чоохтанған:
– Симон! Симон! Сайтанға сірерні, пуғдайны чіли, илгебізерге чарадылған. Че Мин, киртінізіңнің кӱзі син парбазын тіп, синің ӱчӱн пазырғам. Син дее, соонаң Минзер хатап айланып, харындастарыңның киртінізін тыыдарға кирексің.
– Хан-пигім! Мин Синнең хада харибге дее, ӧлімге дее парарға тимдебін, – теен Ағаа Пётр.
– Тіпчем сағаа, Пётр, пу хараазын, питук тапсаанҷа, син Миннең ӱс хати, пілбинчем тіп, хыйа полыбызарзың, – нандырған ағаа Иисус.

Анаң ӱгренҷілеріне чоохтанған:
– Хаҷан сірерні ахча хапчығы даа, сӱӱмек тее, ӧдік тее чох ысханымда, сірер пірее нимее хызылғазар ба?
– Чох, пір дее нимее хызылбаабыс, – нандырғаннар олар. Андада Иисус оларға теен:
– Че амды кемде ахча хапчығы ба, сӱӱмегі бе пар, алып ал аны, чох полза, тізең, кип-азааң садып, хылыс садызып ал. Тіпчем, нооза, сірерге «Сайбағҷыларнаң пір пол парды» тіп, Миннеңер пазылғаны тол парарға кирек. Миннеңер пазылған нимелернің прайзы тол парарға чӧр нооза.
– Хан-пигібіс! Мына мында ікі хылыс, – тееннер ӱгренҷілері.
– Чидер, – нандырған оларға Иисус.


Иисус, саардаң сығып, пазох Елеон тағзар чол тутхан. Ӱгренҷілері соонҷа парғаннар. Кирек орынға чит киліп, оларға чоохтанған:
– Хыҷаланыстарға пастырбас ӱчӱн, пазырыңар.
Позы, тізең, хыйа тасталған тас синінҷе оортах парып, тізекке тӱзіп, пазыр сыххан:
– Пабам! Пу хыйаллығ чірчені Миннең хыйа апарыбызарға чаратхан ползаң! Итсе-де, Минің кӧңнімҷе нимес, Сининҷе ползын.
Тигірдең ангел Андар тӱс киліп, Аның кӧңнін тыытхан. Тыны тар полып, Иисус уламох тың пазырған, тирі, тізең, хан тамҷыхтары чіли, чирзер тоолаан. Пазырып алып, тур килбинең, Иисус ӱгренҷілерінзер айланған. Кӧрзе, олар, аар сағыстарға пастырып, узубыстырлар. Андада Иисус оларға теен:
– Ноға узупчазар? Турып, хыҷаланыстарға пастырбас ӱчӱн, пазырыңар.


Ол іди чоохтанчатхан аразында, кізілер кӧріне тӱскеннер. Прайзының алнында Иуда тіп ады-солалығ он ікі ӱгренҷінің пірсі килиген. Иуда, «Кемні охсанам, Анзы полар» тіп, кізілерге танығ пирерінеңер чоохтаан полған. Амды, Иисусты охсаныбызарға полып, Андар пас килген.
Иисус, тізең, ағаа теен:
– Иуда! Син Кізі Оолғын охсаныснаң сатчазың ма?
Иисуснаң хада полғаннар, ниме поларға итчеткенін кӧріп, Аннаң сурғаннар:
– Хан-пигібіс! Хылыстарнаң сабибыс па?
Оларның пірсі, тізең, хылыс сығара тартып, иң улуғ абыстың нымысчызының оң хулаан ӱзе сабысхан. Андада Иисус тібіскен:
– Тохтаңар, чидер.
Ол, нымысчының хулаана холын теертіп, имнебіскен. Анаң Иисус Позын тударға килген улуғ абыстарға, храм хадағҷыларының пастыхтарына паза ах сағалларға теен:
– Сірер хылыстарнаң паза ӧзектернең Мині, сайбағҷыны ла чіли, тударға килдіңер бе! Мин сірернең хада кӱннің сай храмда полҷаңмын, че сірер Минзер холларың кӧдірбеҷеңзер. Амды – сірернің тузыңар паза харасхының ӱлгӱзі.

Иисусты, тудып алып, иң улуғ абыстың туразынзар ағыл килгеннер. Пётр оларның соонҷа оортахта парған. Анаң олар, сиден істінде от одынып, ибіре одырғлабысханнар. Пётр оларның аразындох одыр салған. Пір чалҷы ипчі, аның от хазында одырчатханын кӧр салып, андар хази кӧріп, чоохтанған:
– Пу даа кізі Иисуснаң хада полған.
– Мин Аны пілбинчем, – теен ол ипчее Пётр, Иисустаң хыйа полып.
Тӱрче полбинаң, пазох пір кізі, Пётрны кӧр салып, теен:
– Син дее оларның пірсізің.
Че Пётр ол кізее нандырған:
– Чох.
Пір часча ирт парғанда, пазох пір кізі хатығ чоохтанған:
– Ікінҷілес чоғыл, пу даа кізі Иисуснаң хада полған. Ол даа Галилей чирінең нооза.
Че Пётр, ол кізее нандырып, теен:
– Нимедеңер чоохтапчатханыңны пілбинчем.
Ол іди чоохтан париғандох, питук тапси тӱскен. Андада Хан-пиг Пётрзар, айланып, кӧрібіскен. Пётр, тізең, Аның «Питук тапсаанҷа, син Миннең ӱс хати хыйа полыбызарзың» теен сӧстерін сағысха кир килген. Пётр, сых парыбызып, ачығ ылғап сыххан.


Иисусты хадарчатхан кізілер Аны, сӧклеп ала, сохханнар. Анаң Аны, сӱбӱрекнең пӱргебізіп, сырайынаң сапхан саанаң «Ухаанҷы ползаң, чоохта, кем Сині сапты?» тіп сурғаннар. Паза кӧп аймах-пасха сӧстернең Аны сӧклееннер.
Таң чарып килгенде, ах сағаллар, улуғ абыстар паза Моисей Чахии пілігҷілері, чыыл киліп, Иисусты постарының ӧӧркі чарғызына ағыл килгеннер.
– Чоохтадах піске, Мессий-Христос Синзің ме? – сурғаннар Аннаң.
Иисус оларға нандырған:
– Чоохтап пирзем, сірер Мағаа киртінмессер. Сурығлар сурзам, тізең, сірер суриима даа нандырбассар, Мині дее позытпассар. Мының соонаң Кізі Оолғы Илбек Худайның оң саринда одырар.
– Андағда Син Худай Оолғызың ма?
Иисус оларға нандырған:
– Анзын, Минмін тіп, позыңар чоохтадыңар.
Олар, тізең, тееннер:
– Хайдағ киречілес піске ам даа кирек? Позының чоохтаанын истібіс нооза.

Ascultă Лука 22