Kumyk - IBT Version (NT)

Арабызда болуп гетген агьвалатланы гьакъында бир хыйлылар хабарлар тизме башлагъанлар. Башындан тутуп шо агьвалатланы оьзлер гёргенлер ва Аллагьны каламына къуллукъ этегенлер бизге шо гьакъда англатды. Мен де, гьей гьюрметли Теофил, башындан тутуп тындырыкълы кюйде ахтаргъандан сонг, шоланы барын да бир ягъадан сагъа язмагъа токъташдым, сагъа уьйретилген шо илмуну гьакълыгъын сен билсин деп айтып.

Ягьудеяны гьакими Гьиродну заманында дин къуллукъчу Абияны бёлюгюнден Закария деген бир дин къуллукъчу ва Гьарунну тухумундан Элизабет деген ону къатыны болгъан. Олар экевю де, Аллагьны алдында муъмин болуп, Раббибизни бары да буйрукъларындан ва насигьатларындан тайышмай иш гёргенлер. Оланы авлети болмагъан. Элизабетден яш болмай болгъан. Ондан къайры да, экевюне де хыйлы йыллар да бола болгъан.
Бир керен ибадатханада къуллукъ этмеге ону бёлюгюне гезик гелген заманда, дин къуллукъчуланы адатына гёре чёп салгъанда, арив ийисли затлар яндырмакъ учун, Раббибизни ибадатханасына гирмеге Закариягъа чёп чыгъа. Арив ийисли затлар яндырылып битгинче, ибадатханадан тышда токътап кёп халкъ дуа этип тура болгъан.
Шо заман Закариягъа Раббибизни бир малайиги гелип гёрюне. О арив ийисли затлар яндырылагъан ерни онг янында токътай. Малайикни гёргенде, Закария адай ва бек къоркъа. Малайик буса огъар булай дей:
– Къоркъма, Закария! Сени дуанг къабул этилди. Къатынынг Элизабет сагъа бир улан табажакъ, огъар да Ягьия деп ат къояжакъсан. О сагъа уллу сююнч ва шатлыкъ гелтирежек ва ону тувмакълыгъына кёплер сююнежеклер. Ягьия Раббибизни алдында уллу адам болажакъ, чагъыр ва оьзге ички ичмежек, анасындан тувгъандан тутуп онда Аллагьны Ругьуну гючю болажакъ. Исрайылны халкъындан кёплерин оьзлени Аллагьы болгъан Раббибизге иман салдыражакъ. О аталарын авлетлери булан ярашдыражакъ, енгилмейгенлени муъминликни ёлуна къайтаражакъ. Раббибизни геливюне халкъны гьазирлемек учун, о Илияс пайхаммарныки йимик ругь ва къудрат булан Ону алды булан гележек.
Закария малайикге:
– Мен ону неден билермен? Мен чи бир къарт адамман, къатыныма да хыйлы йыллар бола, – деп сорай.
– Мен Аллагьны алдында турагъан Жабрайылман, сени булан сёйлемек ва бу сююнчню сагъа билдирмек учун йиберилип гелгенмен. Заманы етишгенде, гьакълыгъы билинежек мени сёзлериме инанмагъанынг саялы, сени тилинг тутулуп, бу затлар болгъунча, сёйлеп болмай туражакъсан, – деп жавап бере огъар малайик.
Къырда Закарияны чыкъмакълыгъын къаравуллап токътагъан халкъ ону ибадатханадан чыкъмай олай узакъ къалып турагъанына тамашалыкъ эте. Чыкъгъан заманда, Закария олагъа сёйлеп болмай. Олар да ибадатханада Закариягъа бир гёрюнюш гёрюнгенни англай. Закария олагъа ишаралар булан англата, тили тутулгъан кююнде къала.
Ибадат гюнлери битгенден сонг, о уьюне къайта. Бир нечакъы замандан сонг, къатыны Элизабет яшгъа токътай ва беш ай уьюнден чыкъмай туруп, сонг:
– Мени учун муну этген Раббибиздир. Гьали адамланы арасында мени биябур гьалдан къутгъарды, – дей.

Элизабет айлы болуп алтынчы айда Жабрайыл малайик Аллагьны ягъындан Галилеяны Назарет деп айтылагъан шагьарына Давутну ожагъындан болгъан Юсуп деген адамгъа гелешинген бир къызны янына йибериле. Къызны аты Мариям болгъан. Малайик ону янына гирип:
– Салам сагъа, гьей оьзюне Аллагь рагьмулу болгъан къыз. Раббибиз сени буландыр, – дей.
Къыз буса, ону гёрюп, сёзлеринден тартына ва бу сёзлер нени англатмагъа бола деп ойлаша. Малайик огъар булай дей:
– Къоркъма, Мариям! Аллагь сагъа рагьмулу болду. Айлы болуп, бир улан табажакъсан ва Огъар да Иса деп ат къояжакъсан. О Аллагьны алдында уллу болажакъ, Огъар Аллагьу Тааланы Уланы деп айтылажакъ ва Раббибиз Аллагь Огъар уллу атасы Давутну тахын бережек. О даим Якъубну халкъыны уьстюнде пача болуп туражакъ ва Ону гьакимлигини ахыры болмажакъ.
Мариям буса малайикге:
– Бу нечик болажакъ, мен чи гьали де эрге де бармагъанман? – деп сорай.
Огъар малайик булай жавап бере:
– Аллагьны Ругьу сени уьстюнге гележек ва Аллагьу Тааланы къудраты сени къуршап алажакъ. Шогъар гёре сенден туважакъ сыйлы Авлетге Аллагьны Уланы деп айтылажакъ. Муна сени къардаш къатынынг Элизабет, о оьзю къарт буса да, уланъяшгъа токътады. Бары да халкъ ондан яш болмай дей эди. О айлы болгъанлы буса гьали алты ай бола. Аллагь этип болмайгъан гьеч бир зат ёкъдур.
О заман Мариям:
– Мен Раббимни къулуман. Къой, магъа да сен айтгъан кюйде болсун, – дей. Малайик де ону янындан гете.

Шо гюнлерде Мариям алгъасавлукъда тав бойда ерлешген Ягьудеядагъы бир шагьаргъа бара. Закарияны уьюне гирип, о Элизабет булан саламлаша. Элизабет Мариямны саламын эшитгенде, ону къарнында яш тербенип йибере. Элизабет Аллагьны Ругьундан тола. Гётеринки тавуш булан Элизабет булай дей:
– Къатынланы арасындан Аллагь инг сыйлагъаны сенсен. Сени къарнынгдагъы балангны да сыйлагъандыр. Раббимни анасы яныма гелмеклик йимик насип болмагъа мен киммен? Неге десенг, сени саламынгны сеси мени къулагъыма чалынгъандокъ, къарнымдагъы балам сююнмекден тербенип гетди. Раббибиз оьзюне айтгъан сёзлер герти болажагъына иман салгъан къатын насиплидир!
Мариям булай дей:
– Жаным Раббибизге макътав эте,
Къутгъарывчум болгъан Аллагь учун юрегим сююне,
О Оьзюню инг гиччи бир къулу болгъан магъа тергев берди.
Энниден сонг бары да наслулар магъа насипли деп
айтажакълар.
Къудратны Еси мени учун зор уллу иш этди. Ону Аты
Сыйлыдыр!
Аллагьны рагьмусу Оьзюнден къоркъагъан
бары да наслулагъа болажакъ.
О Оьзюню къолу булан къудратын гёрсетди, оьктемлени юреклериндеги яман къастларын тозду.
Гючлюлени тахларындан тюшюрдю, гючсюзлени буса гётерди.
Ачланы ниъматлардан толтурду, байланы буса бош къайтарды.
Аллагь Оьзюню къуллукъчусу болгъан
Исрайылгъа кёмекге табулду.
Бизин аталарыбызгъа сёз бергени йимик, О Ибрагьимге ва ону наслуларына даим рагьму этмеге унутмады.
Элизабет булан уьч айгъа ювукъ тургъандан сонг, Мариям уьюне къайта.

Элизабетни яш тапма чагъы етишип, о улан таба. Хоншулары ва къардашлары, Раббибиз Элизабетге Оьзюню уллу рагьмусун гёрсетгенни эшитип, ону булан бирге сююне.
Сегизинчи гюн яшны сюннет этме гелелер ва огъар, атасына йимик, Закария деп ат къоймагъа сюелер. Амма анасы:
– Тарыкъ тюгюл! Ону аты Ягьия болажакъ, – дей.
– Сени тухумунгда шолай аты булан бирев де ёкъ, – дейлер олар.
Яшгъа не ат къойма сюегенин атасына ишаралар булан сорамагъа башлайлар. Закария бир такъта гесек гелтирмекни тилей ва: «Ону аты Ягьиядыр», – деп яза. Барысы да тамаша болуп къалалар. Шо мюгьлетде Закария сёйлеп болагъан бола. О Аллагьгъа макътав этмеге башлай. Оланы бары да хоншуларына къоркъув тюше. Бары да бу агьвалатланы гьакъындагъы хабар Ягьудеяны бютюн тав ерлерине яйыла. Шону эшитгенлени барысы да, бугъар тамаша болуп: «Ажайып бар, бу яш не болажакъ?» – дейлер. Гертилей де, Раббибизни къудраты ону булан бола.

Ягьияны атасы Закария Аллагьны Ругьундан тола ва шону таъсиринден адамлагъа булай сёйлей:
– Оьз халкъына кёмекге гелген ва огъар эркинлик гелтиреген Исрайылны Аллагьы Раббибизге макътав болсун!
Аллагь бырынгъы заманлардан берли Оьзюне тапшурулгъан пайхаммарлардан таба билдиргенине гёре,
О бизге Оьзюню къулу Давутну наслусундан къудратлы бир Къутгъарывчуну йиберди.
О бизин душманларыбыздан ва бизин сюймейгенлени
барысындан да къутгъаражакъ.
Шолайлыкъда, аталарыбызгъа рагьму эте ва Оьзюню айтгъан сыйлы сёзюн унутмай.
Бютюн оьмюрюбюз Аллагьны алдында Оьзюне тапшурулуп ва муъмин болагъан кюйде биз къоркъувсуз Оьзюне ибадат этмек учун, душманларыбыздан къутгъараман деп, О
бизин уллу атабыз Ибрагьимге ант этди.
Сен де, балам, Аллагьу Тааланы пайхаммары деген атны
алажакъсан, неге тюгюл Огъар ёллар салмакъ учун,
Ону алды булан йиберилежексен,
халкъны гюнагьлары гечилгенин ва къутгъарылажагъын огъар билдирежексен.
Аллагьыбызны юреги рагьмудан толуп, кёклерден
къутгъарывну Гюнешин йибережек.
О къарангылыкъда ва оьлюм тунлугъунда турагъанлагъа
барысына да ярыкъ бережек.
Бизге парахатлыкъны ёлун гёрсетежек.
Яш буса торая туруп, ругьун къуватландыра ва Исрайылны халкъына гёрюнежек гюнге ерли дангылларда къала.

Ascultă Лукъа 1