Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

زمینئے سرا، مردم که گێش بئیان بوتنت و جنێن‌چُکِّشَ آورت، هُدائے مردێن‌چُکّان دیست که جنکّ شَررنگ و زێبا اَنت. گڑا په وت جنکِّش گچێنَ کرت و زُرت. نون هُداوندا گوَشت: ”منی اَرواه تان اَبد اِنسانئے جسم و جانا نمانیت، چێا که اِنسان مِرۆکێن چیزّے و چه یکّ سد و بیست سالا گێشتر اُمرَ نکنت.“
آ رۆچان و رند هم زمینئے سرا نِپیلیم هست‌اَتنت. هُدائے مردێن‌چُکّ که انسانانی جنکّانی کِرّا شتنت، اے جنِکّان چُکَّ آورت. اے چُکّ کوَهنێن زمانگئے مَزَن‌مَرد و نامدارێن مردم اَتنت.
هُداوندا دیست که انسانئے رَدکاری زمینئے سرا سکّ باز اَنت و سجّهێن دل و هئیالِش مُدام گۆن بدیا اِنت و بَسّ. هُداوند پَشۆمان بوت که من دنیایا اِنسان چێا جۆڑ کرت. هُداوندئے دل سکّ پَدَرد بوت. گوَشتی: ”وتی جۆڑ کرتگێن اِنسانا چه زمینئے سرا گار و گُمسارَ کنان. مردمان، چارپادێن هئیوانان، لاپکَشّێن جانوَران و آسمانئے بالی مُرگان یکجاه گُمسارَ کنان، چێا که من چه اِشانی جۆڑ کنگا پَدَرد آن.“ بله هُداوند چه نوها رَزا اَت.

نوهئے کِسّه چُش اِنت:
نوه، وتی دئور و باریگئے مردمانی نیاما پهرێزکار و بےائیبێن مردے اَت. آ هُدائے راها اَت. نوه، سئے مردێن‌چُکّئے پت اَت: سام و هام و یاپِت.
نون هُدائے چمّان زمین سِلّ و چه شِدّتا پُرّ اَت. هُدایا دیست که زمین سِلّ بوتگ، چێا که دنیائے سجّهێن مردمان بدێن راهے گِپتگ‌اَت. گُڑا هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”من سجّهێن مردُمان تباهَ کنان، چێا که همِشانی سئوَبا زمین چه شِدّتا پُرّ اِنت. من، اِشانی جندا گۆن زمینا هۆر، گار و گمسارَ کنان. چه گۆپَرئے دارا په وت مزنێن بۆجیگے جۆڑ کن. بۆجیگ، تۆکا کۆٹی کۆٹی ببیت. بۆجیگئے ڈَنّا و تۆکا گۆن ڈامبَرا دۆن. بۆجیگا اَنچۆ اَڈّ کن که دْراجیا سئے سد دَست ببیت، پْراهیا پنجاه دَست و بُرزیا سی دَست. بۆجیگئے سرا بَند، بله بُرزادی نێمگئے چَپّ و چاگردا یکّ دَستے پَچ بِلّ. بۆجیگئے کَشا دروازَگے پِر کن. بۆجیگا سئے تَبَک کن: چێری، نیامی و بُرزی تَبَک. من دنیایا اَنچێن هار و توپّانے کاران که آسمانئے چێرئے سجّهێن سَهدارَ مِرنت، هر سَهدار که دمَ کَشّیت، بێرانَ بیت. هرچے که زمینئے سرا هست، سجّهێنَ مِرنت. بله من گۆن تئو وتی اَهد و پئیمانا بندان. تئو بۆجیگا سوارَ بئے؛ تئو و تئیی بچکّ و تئیی لۆگی و تئیی نِشار. چه سجّهێن سَهداران یکّ یکّ جُتکے گۆن وت بۆجیگا بَر گۆن، نرێنے و مادگێنے، که وتی همراهیا زندگِش بدارئے. چه هر تَهرئے بالی مُرگ، هر تَهرئے چارپادێن هئیوان، زمینئے سرئے هر تَهرئے لاپکَشّێن جانوَران، یکّ یکّ جُتکے تئیی کِرّا کئیت تانکه اے سجّهێنان زندگ بدارئے. هر پئیمێن وراک و وَردِن بزور گۆن. اَمبارِش کن که شمئیگ و هئیوانانی ورگئے کارا کاینت.“
گڑا نوها همے پئیما کرت. هرچے که هُدایا گوَشتگ‌اَت، نوها کرت.

Ascultă پێدایش 6