Rzeczy, których Jezus nigdy nie powiedziałPrzykład

Dostajesz to, na co zasłużyłeś.

„Zbawienie oznacza, że Bóg robi dla nas to, czego nie jesteśmy w stanie sami dla siebie zrobić.” Eugene Peterson

Życie jest pełne transakcji. Chodzimy do pracy i otrzymujemy wynagrodzenie. Zamieniamy jego część na ulubioną kawę, lunch czy dojazd do pracy. Rolnik sieje i zbiera plony. Dziecko jest nieposłuszne i ponosi konsekwencje. Uczeń ciężko pracuje – albo nie – i dostaje sprawiedliwą ocenę. Nic dziwnego, że łatwo nam uwierzyć, że wszyscy otrzymujemy to, na co zasługujemy.

Ale w tym myśleniu jest zbyt wiele dziur. Prawdopodobnie już się zastanawiałeś: Czy głodne niemowlę zasłużyło na to, by urodzić się w regionie świata, w którym brakuje żywności? Nie, nie zasłużyło na to. W myśleniu typu „zbierasz to, co zasiałeś” stawka jest o wiele wyższa niż status społeczno-ekonomiczny.

Czy ktokolwiek zasługuje na Jezusa?

Możemy powiedzieć „amen” czytając cytat w rodzaju: „Zbawienie oznacza, że Bóg robi dla nas to, czego nie jesteśmy w stanie sami dla siebie zrobić”, ale czy nasz poziom stresu, miażdżące wewnętrzne monologi i ostatnie próby duchowej poprawy świadczą o tym, że rzeczywiście w to wierzymy? Czy którymś spośród wszystkich twoich dobrych uczynków zasłużyłeś na to, żeby niewinny, doskonały człowiek (nie mówiąc już o tym, że był to Syn Boży) umarł bolesną śmiercią, żebyś ty mógł cieszyć się pełnią życia i wolności tutaj i w wieczności? Gdybyś od dzisiaj do końca życia wykazywał się nienagannym zachowaniem, niesamowitą hojnością i nieustanną życzliwością wobec innych, czy zasłużyłbyś na to, co zrobił dla ciebie Jezus?

Możesz odetchnąć z ulgą.

Jezus nigdy nie powiedział „Dostajesz to, na co zasłużyłeś”.

Powiedział za to: „Twoje grzechy zostały ci przebaczone”; „Idź i odtąd już nie grzesz”; „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” – a kiedy zawisł na krzyżu, skierował do skruszonego przestępcy słowa: „Zapewniam cię, dziś będziesz ze Mną w raju”. Złoczyńca zdał sobie sprawę, kim był Jezus i co właśnie dla niego robił, gdy obaj umierali, przybici do krzyży. Ten człowiek nie miał szans zejść i zacząć codziennie czytać Biblię, zaangażować się w życie Kościoła, służyć swojej społeczności ani punktualnie stawiać się na spotkania mające na celu poprawę sytuacji. Nie, nie miał szansy zasłużyć na to, o co prosił Jezusa – a co Jezus po prostu mu dał.

Tak samo jak ten przestępca, nie jesteśmy w stanie sami zapracować na Bożą łaskę i akceptację, ale mamy wszelkie możliwości, żeby okazać Mu naszą miłość, hojność i posłuszeństwo. Nie po to, żeby Mu zapłacić, tylko żeby Go wywyższyć. Czy naśladowanie Jezusa w wyrazie uwielbienia nie ma o wiele większego sensu niż traktowanie służenia Mu jak kolejnej codziennej transakcji?

Zastanów się: Które części mojego życia i wiary wciąż są nieudanymi próbami odpłacenia Jezusowi? Jak wyglądałoby życie jako pełna czci odpowiedź na bezcenną łaskę, na którą nigdy nie byłem w stanie zasłużyć?