Przypowieści Salomona, syna Dawida, króla izraelskiego:
Dla poznania mądrości i karności,
dla zrozumienia mów roztropnych,
Dla przyjęcia pouczenia
o rozważnym postępowaniu,
o sprawiedliwości i prawie, i prawości,
Dla udzielenia prostaczkom roztropności,
młodym poznania i rozwagi.
Kto mądry, niech słucha i pomnaża naukę,
a rozumny niech zdobywa wskazówki,
Aby rozumieć przypowieść i przenośnię,
słowa mędrców i ich zagadki.
Bojaźń Pana jest początkiem poznania;
głupcy gardzą mądrością i karnością.
Synu mój, słuchaj pouczenia swojego ojca
i nie odrzucaj nauki swojej matki,
Bo one są pięknym wieńcem na twojej głowie
i naszyjnikiem na twojej szyi!
Synu mój, jeżeli chcą cię zwabić grzesznicy, nie daj się!
Jeżeli mówią: Chodź z nami!
Zaczajmy się, aby przelać krew,
zaczatujmy bez przyczyny na niewinnego!
Pochłoniemy ich jak kraina umarłych,
żywcem i cało,
jak tych, którzy zstępują do otchłani,
Zdobędziemy różne kosztowne mienie,
napełnimy nasze domy łupem.
Zwiąż swój los z naszym,
wszyscy będziemy mieli jedną kiesę.
Synu mój, nie idź z nimi ich drogą,
wstrzymaj swoją nogę od ich ścieżki!
Gdyż ich nogi biegną do złego,
śpieszą się, aby przelać krew.
Lecz na próżno zastawiona jest sieć
na oczach wszelkiego ptactwa.
Bo oni czyhają raczej na własną krew,
czatują na własne życie.
Taki jest los wszystkich, którzy polują na niegodziwy zysk:
zgubi on tych, których pogoń za nim opanowała.