Biblica® Open Polish Living New Testament™ Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc. “Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.  All content on open.bible is made available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/).  You are free to:  Share — copy and redistribute the material in any medium or format Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially   Under the following conditions:  Attribution — You must attribute the work as follows: “Original work available for free at www.biblica.com and open.bible” Attribution statements in derivative works should not in any way suggest that we endorse you or your use of this work. ShareAlike — If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.  Use of trademarks: Biblica® is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. and may not be included on any derivative works. Unaltered content from open.bible must include the Biblica® trademark when distributed to others. If you alter the content in any way, you must remove the Biblica® trademark before distributing your work.

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp™

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp

<div class="version vid137 iso6393pol" data-vid="137" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="LUK.19">
 <div class="label">19</div><div class="s1">Zacheusz</div><div class="p"> 1I tak dotarli do Jerycha. 2Mieszka&#322; tam pewien prze&#322;o&#380;ony poborc&#243;w podatkowych, Zacheusz&#8212;cz&#322;owiek bardzo bogaty. 3Zapragn&#261;&#322; zobaczy&#263; Jezusa i dowiedzie&#263; si&#281;, kim On jest, lecz z powodu niskiego wzrostu nie m&#243;g&#322; Go dojrze&#263; w t&#322;umie. 4Pobieg&#322; wi&#281;c naprz&#243;d i wdrapa&#322; si&#281; na przydro&#380;ne drzewo (sykomor&#281;), z kt&#243;rego m&#243;g&#322; dobrze widzie&#263; przechodz&#261;cego Jezusa. 5Tymczasem Jezus zbli&#380;y&#322; si&#281; do tego miejsca, spojrza&#322; w g&#243;r&#281; i powiedzia&#322; do niego:</div><div class="p">&#8212;Zacheuszu! Zejd&#378; szybko na d&#243;&#322;! Dzisiaj bowiem musz&#281; by&#263; twoim go&#347;ciem.</div><div class="p"> 6Zacheusz pospiesznie zszed&#322; z drzewa i z ogromn&#261; rado&#347;ci&#261; przyj&#261;&#322; Jezusa w swoim domu. 7Ludzie jednak byli tym oburzeni:</div><div class="p">&#8212;Poszed&#322; do domu takiego grzesznika&#8212;szeptali.</div><div class="p"> 8W pewnym momencie Zacheusz wsta&#322; i powiedzia&#322;:</div><div class="p">&#8212;Panie! Postanowi&#322;em rozda&#263; biednym po&#322;ow&#281; mojego maj&#261;tku, a tym, kt&#243;rych oszuka&#322;em pobieraj&#261;c zawy&#380;ony podatek, oddam cztery razy tyle, ile zabra&#322;em.</div><div class="p"> 9&#8212;Dzi&#347; zbawienie zawita&#322;o do tego domu&#8212;powiedzia&#322; Jezus&#8212;bo i ten cz&#322;owiek jest potomkiem Abrahama. 10Ja, Syn Cz&#322;owieczy, przyszed&#322;em w&#322;a&#347;nie po to, aby szuka&#263; i ratowa&#263; tych, kt&#243;rzy si&#281; zgubili.</div><div class="s1">Przypowie&#347;&#263; o dziesi&#281;ciu udzia&#322;ach pieni&#281;&#380;nych</div><div class="p"> 11Wszyscy przys&#322;uchiwali si&#281; tym s&#322;owom. A poniewa&#380; Jerozolima by&#322;a ju&#380; niedaleko, Jezus postanowi&#322; wyja&#347;ni&#263; im, &#380;e s&#261; w b&#322;&#281;dzie, s&#261;dz&#261;c, i&#380; kr&#243;lestwo Bo&#380;e nadejdzie ju&#380; teraz. Dlatego opowiedzia&#322; im nast&#281;puj&#261;c&#261; przypowie&#347;&#263;:</div><div class="p"> 12&#8212;Pewien wysoko postawiony cz&#322;owiek mia&#322; si&#281; uda&#263; w dalek&#261; podr&#243;&#380;, aby przyj&#261;&#263; nominacj&#281; na gubernatora prowincji, po czym mia&#322; wr&#243;ci&#263; do domu. 13Wezwa&#322; wi&#281;c dziesi&#281;ciu podw&#322;adnych i przekaza&#322; im na ten czas dziesi&#281;&#263; udzia&#322;&#243;w pieni&#281;&#380;nych&#8212;ka&#380;demu po jednym. Powiedzia&#322;: &#8222;Zajmijcie si&#281; interesami do czasu mojego powrotu&#8221;. 14Lecz niekt&#243;rzy obywatele nienawidzili go i wys&#322;ali po jego wyje&#378;dzie delegacj&#281; z protestem: &#8222;Nie chcemy takiego w&#322;adcy&#8221;. 15Po pewnym czasie, gdy cz&#322;owiek ten wr&#243;ci&#322; ju&#380; jako gubernator, poleci&#322; wezwa&#263; tych, kt&#243;rym powierzy&#322; pieni&#261;dze, aby oceni&#263; zyski. 16Przyby&#322; wi&#281;c pierwszy z nich i poinformowa&#322;: &#8222;Panie, zainwestowa&#322;em twoje pieni&#261;dze i mam teraz dziesi&#281;&#263; razy tyle&#8221;. 17&#8222;Bardzo dobrze!&#8221;&#8212;rzek&#322; w&#322;adca. &#8222;Jeste&#347; dobrym pracownikiem. Okaza&#322;e&#347; wierno&#347;&#263; w ma&#322;ej sprawie, wi&#281;c teraz dam ci w&#322;adz&#281; nad dziesi&#281;cioma miastami&#8221;. 18Drugi podw&#322;adny tak powiedzia&#322;: &#8222;Panie, ja te&#380; zainwestowa&#322;em pieni&#261;dze. Teraz mam pi&#281;&#263; razy tyle&#8221;. 19&#8222;Dobrze!&#8221;&#8212;powiedzia&#322; w&#322;adca. &#8222;Ty b&#281;dziesz zarz&#261;dza&#263; pi&#281;cioma miastami&#8221;. 20Nast&#281;pny jednak podszed&#322; i powiedzia&#322;: &#8222;Panie, oto twoje pieni&#261;dze, bezpiecznie je przechowa&#322;em. 21Ba&#322;em si&#281; ciebie, bo masz tward&#261; r&#281;k&#281; w interesach i chcesz mie&#263; zysk z tego, nad czym sam nie pracowa&#322;e&#347;&#8221;. 22&#8222;Jeste&#347; z&#322;ym pracownikiem!&#8221;&#8212;odrzek&#322; w&#322;adca. &#8222;Os&#261;dz&#281; ci&#281; wed&#322;ug twoich w&#322;asnych s&#322;&#243;w! Wiedzia&#322;e&#347;, &#380;e jestem bezwzgl&#281;dny w interesach i chc&#281; mie&#263; zysk nawet je&#347;li sam na niego nie pracowa&#322;em! 23Mog&#322;e&#347; wi&#281;c zanie&#347;&#263; moje pieni&#261;dze do banku, wtedy mia&#322;bym przynajmniej jakie&#347; odsetki&#8221;. 24I zwracaj&#261;c si&#281; do stoj&#261;cych tam ludzi, rozkaza&#322;: &#8222;Zabierzcie mu pieni&#261;dze i dajcie temu, kt&#243;ry zarobi&#322; dziesi&#281;&#263; razy tyle!&#8221;. 25&#8222;Ale&#380; panie! On i tak ma du&#380;o&#8221;&#8212;odpowiedzieli mu. 26&#8222;Ka&#380;dy, kto przynosi zyski, otrzyma wi&#281;cej. A temu, kto nie przynosi zysku, odbior&#261; i to, co posiada&#8221;&#8212;odpowiedzia&#322; gubernator. 27&#8222;A teraz przyprowad&#378;cie tu tych moich wrog&#243;w, kt&#243;rzy nie chcieli, abym zosta&#322; ich w&#322;adc&#261;. Stra&#263;cie ich na moich oczach!&#8221;.</div><div class="s1">Wjazd do Jerozolimy</div><div class="p"> 28Powiedziawszy to, Jezus wsta&#322; i ruszy&#322; w kierunku Jerozolimy. 29Gdy zbli&#380;yli si&#281; do Betfage i Betanii, wiosek le&#380;&#261;cych na G&#243;rze Oliwnej, wys&#322;a&#322; przed sob&#261; dw&#243;ch uczni&#243;w, 30m&#243;wi&#261;c:</div><div class="p">&#8212;Id&#378;cie do najbli&#380;szej wsi. Zaraz przy wej&#347;ciu do niej znajdziecie uwi&#261;zanego osio&#322;ka, na kt&#243;rym jeszcze nikt nie jecha&#322;. Odwi&#261;&#380;cie go i przyprowad&#378;cie tutaj. 31A gdyby kto&#347; was pyta&#322;, po co go bierzecie, powiedzcie po prostu: &#8222;Pan go potrzebuje&#8221;.</div><div class="p"> 32Poszli wi&#281;c i zastali wszystko tak, jak im Jezus powiedzia&#322;. 33Gdy odwi&#261;zywali zwierz&#281;, jego w&#322;a&#347;ciciele zapytali:</div><div class="p">&#8212;Dlaczego odwi&#261;zujecie naszego os&#322;a?</div><div class="p"> 34&#8212;Pan go potrzebuje&#8212;odpowiedzieli im uczniowie.</div><div class="p"> 35Gdy przyprowadzili osio&#322;ka, zarzucili na jego grzbiet p&#322;aszcze i pomogli Jezusowi go dosi&#261;&#347;&#263;. 36Ludzie, na widok jad&#261;cego Jezusa, rozk&#322;adali na drodze swoje p&#322;aszcze. 37A gdy zacz&#261;&#322; ju&#380; zje&#380;d&#380;a&#263; z G&#243;ry Oliwnej, pojawi&#322; si&#281; ca&#322;y t&#322;um Jego uczni&#243;w. Z rado&#347;ci&#261; wykrzykiwali oni na cze&#347;&#263; Boga i wielbili Go za wszystkie cuda Jezusa, kt&#243;re widzieli:</div><div class="q1"> 38&#8212;Niech &#380;yje Kr&#243;l,</div><div class="q2">kt&#243;ry przychodzi w imieniu Pana!</div><div class="b"></div><div class="q1">Pok&#243;j w niebie,</div><div class="q2">i chwa&#322;a na wysoko&#347;ciach!</div><div class="p"> 39Lecz niekt&#243;rzy faryzeusze, znajduj&#261;cy si&#281; w t&#322;umie, m&#243;wili:</div><div class="p">&#8212;Nauczycielu, ucisz swoich uczni&#243;w! S&#322;yszysz, co oni wykrzykuj&#261;?</div><div class="p"> 40&#8212;Zapewniam was, &#380;e je&#347;li oni zamilkn&#261;, kamienie zaczn&#261; wo&#322;a&#263;!&#8212;odpar&#322; Jezus.</div><div class="p"> 41Gdy byli tu&#380; przed Jerozolim&#261;, spojrza&#322; na ni&#261; i pe&#322;en smutku powiedzia&#322;:</div><div class="p"> 42&#8212;O, gdyby&#347; dzi&#347; zrozumia&#322;a, co prowadzi do pokoju! Ale teraz zosta&#322;o to przed tob&#261; zakryte. 43Niebawem nadejd&#261; dni, gdy ze wszystkich stron otocz&#261; ci&#281; wrogowie i b&#281;d&#261; oblega&#263; twoje mury. 44Potem zr&#243;wnaj&#261; ci&#281; z ziemi&#261; i wymorduj&#261; twoich mieszka&#324;c&#243;w. Nie pozostawi&#261; kamienia na kamieniu, bo nie rozpozna&#322;a&#347; chwili, w kt&#243;rej przyszed&#322; do ciebie Pan.</div><div class="s1">Jezus w &#347;wi&#261;tyni</div><div class="p"> 45B&#281;d&#261;c ju&#380; w mie&#347;cie, Jezus wszed&#322; do &#347;wi&#261;tyni i zacz&#261;&#322; wyp&#281;dza&#263; z niej wszystkich sprzedawc&#243;w. 46Powiedzia&#322; do nich:</div><div class="p">&#8212;Pismo m&#243;wi:</div><div class="q1">&#8222;Moja &#347;wi&#261;tynia ma by&#263; domem modlitwy,</div><div class="q2">a wy zrobili&#347;cie z niej kryj&#243;wk&#281; z&#322;odziei&#8221;.</div><div class="p"> 47Gdy przez kilka nast&#281;pnych dni naucza&#322; w &#347;wi&#261;tyni, najwy&#380;si kap&#322;ani, przyw&#243;dcy religijni oraz starsi usi&#322;owali znale&#378;&#263; spos&#243;b, aby si&#281; Go pozby&#263;. 48Niczego jednak nie mogli Mu zrobi&#263;, bali si&#281; bowiem t&#322;um&#243;w, kt&#243;re by&#322;y zachwycone Jego nauk&#261;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

I tak dotarli do Jerycha. Mieszkał tam pewien przełożony poborców podatkowych, Zacheusz—człowiek bardzo bogaty. Zapragnął zobaczyć Jezusa i dowiedzieć się, kim On jest, lecz z powodu niskiego wzrostu nie mógł Go dojrzeć w tłumie. Pobiegł więc naprzód i wdrapał się na przydrożne drzewo (sykomorę), z którego mógł dobrze widzieć przechodzącego Jezusa. Tymczasem Jezus zbliżył się do tego miejsca, spojrzał w górę i powiedział do niego:
—Zacheuszu! Zejdź szybko na dół! Dzisiaj bowiem muszę być twoim gościem.
Zacheusz pospiesznie zszedł z drzewa i z ogromną radością przyjął Jezusa w swoim domu. Ludzie jednak byli tym oburzeni:
—Poszedł do domu takiego grzesznika—szeptali.
W pewnym momencie Zacheusz wstał i powiedział:
—Panie! Postanowiłem rozdać biednym połowę mojego majątku, a tym, których oszukałem pobierając zawyżony podatek, oddam cztery razy tyle, ile zabrałem.
—Dziś zbawienie zawitało do tego domu—powiedział Jezus—bo i ten człowiek jest potomkiem Abrahama. Ja, Syn Człowieczy, przyszedłem właśnie po to, aby szukać i ratować tych, którzy się zgubili.

Wszyscy przysłuchiwali się tym słowom. A ponieważ Jerozolima była już niedaleko, Jezus postanowił wyjaśnić im, że są w błędzie, sądząc, iż królestwo Boże nadejdzie już teraz. Dlatego opowiedział im następującą przypowieść:
—Pewien wysoko postawiony człowiek miał się udać w daleką podróż, aby przyjąć nominację na gubernatora prowincji, po czym miał wrócić do domu. Wezwał więc dziesięciu podwładnych i przekazał im na ten czas dziesięć udziałów pieniężnych—każdemu po jednym. Powiedział: „Zajmijcie się interesami do czasu mojego powrotu”. Lecz niektórzy obywatele nienawidzili go i wysłali po jego wyjeździe delegację z protestem: „Nie chcemy takiego władcy”. Po pewnym czasie, gdy człowiek ten wrócił już jako gubernator, polecił wezwać tych, którym powierzył pieniądze, aby ocenić zyski. Przybył więc pierwszy z nich i poinformował: „Panie, zainwestowałem twoje pieniądze i mam teraz dziesięć razy tyle”. „Bardzo dobrze!”—rzekł władca. „Jesteś dobrym pracownikiem. Okazałeś wierność w małej sprawie, więc teraz dam ci władzę nad dziesięcioma miastami”. Drugi podwładny tak powiedział: „Panie, ja też zainwestowałem pieniądze. Teraz mam pięć razy tyle”. „Dobrze!”—powiedział władca. „Ty będziesz zarządzać pięcioma miastami”. Następny jednak podszedł i powiedział: „Panie, oto twoje pieniądze, bezpiecznie je przechowałem. Bałem się ciebie, bo masz twardą rękę w interesach i chcesz mieć zysk z tego, nad czym sam nie pracowałeś”. „Jesteś złym pracownikiem!”—odrzekł władca. „Osądzę cię według twoich własnych słów! Wiedziałeś, że jestem bezwzględny w interesach i chcę mieć zysk nawet jeśli sam na niego nie pracowałem! Mogłeś więc zanieść moje pieniądze do banku, wtedy miałbym przynajmniej jakieś odsetki”. I zwracając się do stojących tam ludzi, rozkazał: „Zabierzcie mu pieniądze i dajcie temu, który zarobił dziesięć razy tyle!”. „Ależ panie! On i tak ma dużo”—odpowiedzieli mu. „Każdy, kto przynosi zyski, otrzyma więcej. A temu, kto nie przynosi zysku, odbiorą i to, co posiada”—odpowiedział gubernator. „A teraz przyprowadźcie tu tych moich wrogów, którzy nie chcieli, abym został ich władcą. Straćcie ich na moich oczach!”.

Powiedziawszy to, Jezus wstał i ruszył w kierunku Jerozolimy. Gdy zbliżyli się do Betfage i Betanii, wiosek leżących na Górze Oliwnej, wysłał przed sobą dwóch uczniów, mówiąc:
—Idźcie do najbliższej wsi. Zaraz przy wejściu do niej znajdziecie uwiązanego osiołka, na którym jeszcze nikt nie jechał. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. A gdyby ktoś was pytał, po co go bierzecie, powiedzcie po prostu: „Pan go potrzebuje”.
Poszli więc i zastali wszystko tak, jak im Jezus powiedział. Gdy odwiązywali zwierzę, jego właściciele zapytali:
—Dlaczego odwiązujecie naszego osła?
—Pan go potrzebuje—odpowiedzieli im uczniowie.
Gdy przyprowadzili osiołka, zarzucili na jego grzbiet płaszcze i pomogli Jezusowi go dosiąść. Ludzie, na widok jadącego Jezusa, rozkładali na drodze swoje płaszcze. A gdy zaczął już zjeżdżać z Góry Oliwnej, pojawił się cały tłum Jego uczniów. Z radością wykrzykiwali oni na cześć Boga i wielbili Go za wszystkie cuda Jezusa, które widzieli:
—Niech żyje Król,
który przychodzi w imieniu Pana!

Pokój w niebie,
i chwała na wysokościach!
Lecz niektórzy faryzeusze, znajdujący się w tłumie, mówili:
—Nauczycielu, ucisz swoich uczniów! Słyszysz, co oni wykrzykują?
—Zapewniam was, że jeśli oni zamilkną, kamienie zaczną wołać!—odparł Jezus.
Gdy byli tuż przed Jerozolimą, spojrzał na nią i pełen smutku powiedział:
—O, gdybyś dziś zrozumiała, co prowadzi do pokoju! Ale teraz zostało to przed tobą zakryte. Niebawem nadejdą dni, gdy ze wszystkich stron otoczą cię wrogowie i będą oblegać twoje mury. Potem zrównają cię z ziemią i wymordują twoich mieszkańców. Nie pozostawią kamienia na kamieniu, bo nie rozpoznałaś chwili, w której przyszedł do ciebie Pan.

Będąc już w mieście, Jezus wszedł do świątyni i zaczął wypędzać z niej wszystkich sprzedawców. Powiedział do nich:
—Pismo mówi:
„Moja świątynia ma być domem modlitwy,
a wy zrobiliście z niej kryjówkę złodziei”.
Gdy przez kilka następnych dni nauczał w świątyni, najwyżsi kapłani, przywódcy religijni oraz starsi usiłowali znaleźć sposób, aby się Go pozbyć. Niczego jednak nie mogli Mu zrobić, bali się bowiem tłumów, które były zachwycone Jego nauką.

Listen to Łukasza 19