Lukas 20:19-26
Lukas 20:19-26 Norsk Bibel 88/07 (NB)
De skriftlærde og yppersteprestene søkte nå med det samme å få lagt hånd på ham. Men de fryktet for folket. De skjønte nemlig at det var dem han hadde talt om i denne lignelsen. De voktet nå på ham en tid, og sendte noen for å lure på ham. Disse skulle late som om de var rettferdige, for å fange ham i ord, slik at de kunne få overgitt ham til myndighetene og til landshøvdingens makt. Og de spurte ham og sa: Mester, vi vet at du taler og lærer rett. Du gjør ikke forskjell på folk, men lærer Guds vei i sannhet. Er det tillatt for oss å gi keiseren skatt, eller er det ikke? Men han merket deres list og sa til dem: Vis meg en denar! Hvem har sitt bilde og sin påskrift her? De svarte: Keiseren. Han sa da til dem: Så gi da keiseren det som keiserens er, og Gud hva Guds er! Og de var ikke i stand til å fange ham i ord i folkets påhør. De undret seg over svarene hans, og tidde.
Lukas 20:19-26 Bibelen – Guds Ord 2017 (BGO)
Samtidig forsøkte øversteprestene og de skriftlærde å legge hånd på Ham, men de fryktet for folket, for de visste at det var dem Han hadde omtalt i denne lignelsen. De holdt øye med Jesus og sendte noen hyklerske mennesker som ga seg ut for å være rettferdige. Disse skulle lure på Ham for å fange Ham i ord. På den måten kunne de overgi Ham til landshøvdingens makt og myndighet. De spurte Ham: «Mester, vi vet at Du taler og lærer rett, og Du gjør ikke forskjell på folk, men lærer Guds vei i sannhet: Er det tillatt for oss å betale skatt til keiseren eller ikke?» Han gjennomskuet deres list og svarte: «Hvorfor frister dere Meg? Vis Meg en denar! Hvem er det bilde av, og hvem er det innskriften tilhører?» De svarte: «Keiseren.» Han sa til dem: «Gi så keiseren hva keiserens er, og Gud hva Guds er!» De klarte ikke å fange Ham i ord i påhør av folket. De undret seg over svarene Hans og tidde.
Lukas 20:19-26 Det Norsk Bibelselskap 1930 (NORSK)
Og de skriftlærde og yppersteprestene søkte å få lagt hånd på ham i samme stund; men de fryktet for folket; for de skjønte at det var om dem han hadde sagt denne lignelse. Og efterat de nogen tid hadde voktet på ham, sendte de lurere, som lot som de var rettferdige, for å fange ham i ord, så de kunde overgi ham til øvrigheten og til landshøvdingens makt. Og de spurte ham og sa: Mester! vi vet at du taler og lærer rett og gjør ikke forskjell på folk, men lærer Guds vei i sannhet; er det oss tillatt å gi keiseren skatt, eller ikke? Men han merket deres list og sa til dem: Vis mig en penning! Hvis billede og påskrift har den? De svarte: Keiserens. Da sa han til dem: Så gi da keiseren hvad keiserens er, og Gud hvad Guds er! Og de var ikke i stand til å fange ham i ord i folkets påhør, og de undret sig over hans svar, og tidde.
Lukas 20:19-26 Bibelen 2011 bokmål (N11BM)
De skriftlærde og overprestene ville gjerne ha lagt hånd på ham med det samme, for de skjønte at det var dem han siktet til med denne lignelsen. Men de var redde for folket. De holdt ham da under oppsikt og sendte noen ut for å spionere. De skulle gi seg ut for å være rettskafne menn og prøve å fange ham i noe han sa, så de kunne få overgitt ham til landshøvdingens makt og myndighet. De spurte ham: «Mester, vi vet at du taler og lærer rett. Du gjør ikke forskjell på folk, men lærer sant om hva som er Guds vei. Er det tillatt for oss å betale skatt til keiseren eller ikke?» Men han merket baktankene deres og sa til dem: «Vis meg en denar! Hvilket bilde og navn bærer den?» «Keiserens», svarte de. Da sa han til dem: «Så gi keiseren det som tilhører keiseren, og Gud det som tilhører Gud.» De greide ikke å fange ham i ord mens folket hørte på, og de undret seg over svaret hans og tidde.
Lukas 20:19-26 The Bible in Norwegian 1978/85 bokmål (N78BM)
De skriftlærde og overprestene ville gjerne legge hånd på ham med det samme, for de skjønte at det var dem han siktet til med denne lignelsen. Men de var redde for folket. De holdt ham da under oppsikt og sendte noen ut for å spionere. De skulle gi seg ut for å være fromme menn og prøve å gripe ham i å si noe galt, så de kunne få overgitt ham til myndighetene og landshøvdingen. De spurte ham: «Mester, vi vet at du taler og lærer rett. Du tar ikke hensyn til person eller rang, men lærer virkelig hva som er Guds vei. Si oss: Er det tillatt å betale skatt til keiseren eller ikke?» Men han merket deres baktanker og sa til dem: «Vis meg en denar! Hvem har sitt bilde og sitt navn her?» «Keiseren,» svarte de. Da sa han til dem: «Så gi keiseren hva keiserens er, og Gud hva Guds er.» De greide ikke å felle ham på noe han sa mens folk hørte på; de bare undret seg over svaret og tidde.