Populære bibelvers fra لوقا 17

Del

۽ هن کي چيائين تہ اُٿي هليو وڃ، تنهنجي ايمان توکي ڇُٽايو آهي.

۽ جي هو ڏينهن ۾ ست دفعا تنهنجو ڏوهہ ڪري، ۽ ست دفعا تو وٽ موٽي اچي چوي تہ مون توبهہ ڪئي، تہ اُن کي معاف ڪج.

پوءِ اُنهن مان هڪڙي جڏهن ڏٺو تہ آئون چڱو ڀلو ٿيو آهيان، تڏهن وڏي آواز سان خدا جي تعريف ڪندو موٽي آيو، ۽ هن جي پيرين پئي سندس شڪرانا بجا آندائين: ۽ هو سامري هو.

سنڀالجو، جيڪڏهن تنهنجو ڀاءُ ڪو ڏوهہ ڪري تہ ڇينڀينس؛ ۽ جي توبهہ ڪري تہ معاف ڪرينس.

تڏهن يسوع جواب ڏيئي چيو، تہ ڏهہ ڪين ڇُٽي پاڪ صاف ٿيا؟ پوءِ اُهي باقي نوَ ڪٿي آهن؟

خداوند چيو، تہ جيڪڏهن اوهان کي آهر جي داڻي جيترو ايمان هجي، تہ هن توت جي وڻ کي چئو تہ هتان پَٽجي وڃي سمنڊ ۾ لڳ، تہ هوند اُهو بہ اوهان جي مڃيندو.

جيڪو پنهنجي جان بچائڻ جي ڪندو، سو اُها وڃائيندو، پر جيڪو وڃائيندو، سو ئي اُها بچائيندو.

۽ هن پنهنجن شاگردن کي چيو تہ اها اڻ ٿيڻي آهي تہ گمراهہ ٿيڻ جا سبب نہ اچن؛ پر افسوس آهي اُنهي تي، جنهن جي ڪري اهڙا سبب پيدا ٿا ٿين! هنن ننڍڙن مان هڪڙي کي بہ جيڪو گمراهہ ٿو ڪري، تنهن کان هن جي لاءِ چڱو هيئن ٿيندو، تہ جنڊ جو پڙ سندس ڳچيءَ ۾ لڙڪائي هن کي سمنڊ ۾ کڻي اُڇلائجي.

۽ جيئن نوح جي ڏينهن ۾ ٿيو، تيئن ابن آدم جي ڏينهن ۾ بہ ٿيندو. اُهي کائيندا ۽ پيئندا هئا، پرڻبا ۽ پرڻائيندا هئا؛ جيسين ڪ اُهو ڏينهن آيو، جڏهن نوح ٻيڙيءَ ۾ گهڙيو، ۽ ٻوڏ آئي، ۽ اُنهن سڀني کي چٽ ڪري ڇڏيائين.