Wat er met mij gebeurde in Jeruzalem

Daar stond ik dan… in Jeruzalem…

Terwijl ik uitkeek over deze prachtige stad had ik een groot wit schildersdoek voor me. Op blote voeten en met potten verf en kwasten ging ik aan de slag. Ondertussen werd ik gefilmd voor een serie bij de EO.

Ik schilderde ‘De wijzen’. Ze zwaaiden hun familie gedag, namen een vermogen mee aan cadeaus en gingen op reis. Twee jaar waren ze onderweg niet wetende wanneer ze hun eindbestemming zouden bereiken. Vind je dit een wijze actie? Dit doet mij denken aan het televisieprogramma ‘Ik vertrek.’ Je kijkt naar mensen die huis en haard verlaten en je schudt je hoofd. Hoe is het mogelijk! Waarom? Denk na!

De wijzen hadden zelfs heel goed nagedacht! Daarom gingen ze en konden ze volhouden. Iets in hen dreef hen tot deze dappere actie.

Merk jij soms ook in je binnenste dat je een stap moet zetten die misschien onlogisch lijkt. Je weet met heel je hart dat je een keuze moet maken, maar je twijfelt. Ik bid je toe dat je Gods leiding mag ervaren en de stap die je moet zetten ook durft te zetten.

"Zo vertrokken ze. De ster die ze in het Oosten hadden gezien, ging voor hen uit. Hij bleef staan boven de plaats waar het kind was en toen ze de ster daar zagen, waren ze erg blij. Ze gingen het huis binnen en vonden daar het kind met zijn moeder Maria. Ze knielden voor Hem neer en aanbaden Hem. En ze gaven Hem dure geschenken: goud, wierook en mirre" (Matteüs 2:9-11, BB).

Zullen we samen bidden?
‘Heer, ook ik wil U aanbidden en eren. Dank U dat U ook voor mij naar deze wereld bent gekomen om me te redden. Het maakt mijn hart erg blij! Amen.’

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen

P.S. De teksten van dit leesplan vind je ook in de dagelijkse bemoedigingsemail "Ik wonder jou". Je kunt je hiervoor inschrijven op www.ikwonderjou.nl. Daarbij ontvang je een gratis poster gemaakt door mij, Wilma!