Wanneer gebed echt wordtVoorbeeld

Dag vier

Bidden wanneer er geen veroordeling is

Wanneer we ontdekken dat we vergeven zijn, zorgt dat ervoor dat er een enorme vrijheid in onze harten komt. We voelen ons levend en vrij. Maar we kunnen heel makkelijk die plek verlaten en een nieuwe soort gevangenschap ontdekken. Velen van ons ontdekken dat, hoewel we geloven dat God ons heeft vergeven, we denken dat Hij heel erg teleurgesteld is in ons. En dan komen opnieuw schuld en schaamte in ons hart en worstelen we met angst en onrust terwijl we ernaar streven om trouw te zijn.

Precies op die plek moeten we Romeinen 8:1 horen: “Het is duidelijk dat mensen die van Christus Jezus zijn, niet veroordeeld zullen worden.” Er is geen veroordeling. Als vergeving kennen tot vrijheid leidt, hoeveel te meer dan de realisatie dat er geen veroordeling is? Maar de vrijheid waarin we dan worden geleid, is tegenstrijdig. Dit is geen vrijheid die we kunnen verlaten om te doen wat we willen. Het is geen wetteloze soort vrijheid. Dit is een vrijheid die ons eerlijk maakt.

Ik neem aan dat niemand expres oneerlijk probeert te zijn in hun gebed, hoewel onze gebeden wel oneerlijk kunnen zijn. We zien onze zonde, onze opstand, onze gebrokenheid en onze worsteling, en we noemen die waarheid niet op maar vragen God gewoon om het te laten verdwijnen of het op te lossen. Als we onze zonde wel zien, vragen we om vergeving en hopen we dat, als we God laten zien hoe oprecht we zijn, Hij misschien onze excuses wel zal aanvaarden. We vergeten dat er nu geen veroordeling is voor diegenen die in Christus Jezus zijn, en in plaats van dat we dat accepteren en de waarheid over onszelf naar Hem toe brengen, verbergen we ons van zijn blik en maken we onszelf verwijten.

De enige manier om echt te geloven, diep vanbinnen, dat er geen veroordeling is in Christus Jezus, is om alles wat ons veroordeeld laat voelen, voor Hem te brengen en het voor zijn voeten neer te leggen. We kunnen niet slechts deze waarheden bevestigen, we moeten ze ook beproeven. We moeten kijken of we echt geloven dat verlossing enkel door geloof in alleen Christus is. We moeten beproeven of er geen veroordeling is. We moeten testen of we deze dingen geloven door ons hele zelf voor God te brengen.

Waar worstel jij om de waarheid naar God te brengen? Wat kan je maar moeilijk geloven dat God van jou kan ontvangen? Is het je boosheid, je begeertes, jaloezie, of misschien het gevoel dat je onrein, veroordeeld, of angstig bent? Hoe zou het eruit zien om te ontdekken dat Jezus voor je bidt, niet in het verleden maar het heden terwijl je deze dingen ervaart?