Wanneer gebed echt wordtVoorbeeld

Dag 1

Het goede nieuws over gebed horen

Als ik terugkijk op wat gebed in mijn leven is geweest, dan was het vaak een plek om te presteren. Op een gegeven moment ben ik gaan geloven dat God wilde dat ik goed in bidden was. Dus wanneer ik daarin faal – wanneer mijn gedachten afdwalen of ik gewoon in slaap val – voel ik me schuldig dat ik niet beter in gebed ben, en schaam ik me zelfs een beetje.

Juist in onze worstelingen moeten we het goede nieuws over gebed ontdekken. Paulus zegt dit in Romeinen 8:26: "De Geest helpt ons in onze zwakheid. Wij weten niet eens hoe wij moeten bidden. Daarom behartigt de Geest onze belangen met verzuchtingen waarvoor geen woorden zijn." (HTB) Wij weten niet hoe we eigenlijk zouden moeten bidden. Wanneer God denkt aan jou en je vermogen om te bidden, erkent God dat je niet weet hoe je moet bidden. Hij weet het. Hij begrijpt het. 

Maar als we het daarbij zouden laten, zou dat wel wat deprimerend lijken. Het is misschien wel bemoedigend dat God bevestigt dat wij niet weten hoe we moeten bidden. Ik vind steun in het feit dat God dat weet en het begrijpt. Maar God laat het daarbij niet zitten. God heeft er wat aan gedaan! In Hebreeën 4:14-16 wordt ons verteld dat we een geweldige hogepriester hebben in Jezus, die onze verleidingen begrijpt – die is verzocht net als wij, maar niet heeft gezondigd – en die is opgevaren naar de hemel. Onze Hogepriester is naar de rechterhand van God gegaan, "achter het gordijn" als "anker voor ons leven" (Hebreeën 6:19, HTB). Daarom mogen we "vrijmoedig naar de troon van God gaan om van Hem genade te ontvangen" (Hebreeën 4:16, HTB). 

Onze vrijmoedigheid is niet verankerd in hoe goed we zijn in bidden. Ons vertrouwen rust niet op het fundament van ons vermogen, ons verstand, onze kennis, of onze goedheid. Wij kunnen naar de Vader gaan vanwege wat Jezus voor ons heeft bereikt. De reden dat dit zulk goed nieuws is, is dat we zuiver in Gods aanwezigheid kunnen komen. Onze goedheid, ons verstand, en onze toewijding kan Gods aanwezigheid niet bereiken. Christus heeft dat allemaal voor ons bereikt. Christus heeft ons gered. Niet in onze goedheid, maar in onze zonde is Hij voor ons gestorven (zie Romeinen 5:8).

Dus wanneer je bidt, denk dan aan wat je doet wanneer je ervaart dat je 'slecht' in bidden bent. Raak je gefrustreerd, en beloof je God dat je beter je best gaat doen of beter wordt dan je bent? Bijt je op je tanden om vervolgens weer te falen? Ervaar je schaamte in gebed omdat je niet kan rusten in de waarheid dat God weet dat je niet weet hoe je moet bidden? Hoe kunnen je gebeden veranderen als je je mislukkingen in gebed naar God brengt, en wanneer je de God zoekt die weet dat je niet weet hoe je moet bidden en die daar voor jou wat aan heeft gedaan?