#Opreisdoorlukas - Lukas 18: Geen religie maar relatieVoorbeeld

Onbegrijpelijk

De verhalen en ontmoetingen van Jezus zorgen voor verwarring. De mensen vragen zich af wie er gered kan worden, als zelfs farizeeërs en hooggeplaatsten niet zeker zijn van hun behoud. Ze denken nog steeds volgens hun oude patronen: gedraag je zoals het hoort, houd je aan de regels en dan word je beloond. Als dat niet genoeg is, dan is het volgens die redenatie onmogelijk om gered te worden. Maar zo denkt God niet!

Ook Petrus heeft er moeite mee. Hij verzucht dat hij en de andere leerlingen alles hebben opgegeven om Jezus te gaan volgen. Misschien bedoelde hij gewoon: wij doen toch ook ons best om het goed te doen, hoe zit het dan met ons? Maar Jezus hoort iets anders. Hij heeft gezien dat het hart van Petrus en zijn andere vrienden oprecht is. Ze hebben keuzes gemaakt om bij Jezus te kunnen zijn die hen echt wat hebben gekost. 

De jongeman uit het verhaal van gisteren had ongetwijfeld ook dingen opgegeven. Maar waarvoor? Aan de reactie van Jezus zagen we al dat hij nog niet los van zichzelf was. Hij wilde zijn ‘ticket to heaven’ veiligstellen. Hier, bij de leerlingen, lijkt Jezus te proeven: het gaat jullie niet meer om jezelf, het gaat jullie om de dingen van God. Dat is wat Ik zoek, zegt Hij, en dat is wat God ook zal belonen. Het verschil is misschien subtiel maar allesbepalend.

Dan maakt Jezus het gesprek nog wat vertrouwelijker. Hij neemt de twaalf apart en herhaalt wat Hij in hoofdstuk 9 en in hoofdstuk 17 al heeft gezegd: de Mensenzoon zal moeten lijden en sterven, maar zal ook weer opstaan. Maar de leerlingen begrepen niets van wat Jezus vertelde. Dat hadden ze al wel laten merken, maar hier schrijft Lukas het gewoon op. Misschien wel omdat ze het er over hadden: nu begint Hij weer zo te praten, begrijp jij nou wat Jezus zegt?

Je zou je hoofd kunnen schudden en bedenken hoe dom je moet zijn om telkens te missen wat Jezus zegt. Maar ook hiervoor geldt: that’s not the point. Jezus neemt hen, de mannen die huis en haard voor Hem hadden opgegeven, in vertrouwen. Hij vertelt ze wat Hem echt bezighoudt. Hij verwacht geen oplossing en zelfs geen begrip – het enige dat telt is de relatie van vrienden onder elkaar. En met dat vertrouwen geeft Hij ze al veelvoudig terug wat ze hebben achtergelaten, al hebben ze dat zelf nog niet in de gaten.

Om over na te denken:

1. Heb jij het gevoel dat je dingen hebt opgegeven voor het koninkrijk van God? Wat heeft je dat opgeleverd?

2. Wie kun jij vandaag jouw vertrouwen geven?